Οργανικές, ευτυχείς ενώσες: Σημείωμα για το μυθιστόρημα «Μαθήματα χημείας» της Bonnie Garmus, σε μετάφραση Ιλάειρας Διονυσοπούλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Βιβλιοθήκη
Κριτικές βιβλίων
Στις 4 Ιανουαρίου 1960, ένα σπορ αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Michel Gallimard, ο ανιψιός του διάσημου εκδότη, στο οποίο επέβαιναν επίσης η σύζυγος και η κόρη του αλλά και ο συγγραφέας Albert Camus, έφυγε απ’ την πορεία του και προσέκρουσε με δύναμη πάνω σ’ ένα δέντρο. Ο Camus πέθανε ακαριαία, ενώ ο οδηγός λίγες μέρες αργότερα υπέκυψε στα τραύματά του στο νοσοκομείο (η μητέρα και η κόρη σώθηκαν). Η αστυνομία περιέγραψε την τραγωδία αυτή ως τροχαίο ατύχημα που προκλήθηκε από σπασμένο άξονα – δεν έλειψαν βέβαια και οι θεωρίες συνωμοσίας που απέδωσαν το θάνατο του Camus σε δολοφονική επίθεση από πράκτορα της ΚGB.
Η εξαφανισμένη Αργεντινή: Γραφή και πολιτική
Till truth obeyed his call*: Σημείωμα για την συλλογή δοκιμίων με τίτλο «Ό,τι μου κάνει Κέφι, Δοκίμια για την Λογοτεχνία και για την Πολιτική» του George Orwell σε μετάφραση Οδυσσέα Πάππου και επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ένα γενναίο ρόδο: Σημείωμα για το μυθιστόρημα του Sir Ahmed Salman Rushdie «Κισότ, όπως Δον Κιχώτης» σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ποια είναι τα όρια του νομικού δικαίου, της ατομικής βούλησης, της προσωπικής ελευθερίας; Πώς τοποθετείται η ελευθερία της σκέψης απέναντι στη θρησκευτική πίστη; Μεταξύ του Νόμου του Θεού και του Νόμου των Ανθρώπων, τίνος η εξουσία υπερισχύει;
Το βιβλίο του Δημήτρη Τζιόβα «Η Ελλάδα από τη χούντα στην κρίση – Η κουλτούρα της μεταπολίτευσης» χαρτογραφεί με εμβριθή και άκρως διαφωτιστικό τρόπο τα πολιτισμικά τεκταινόμενα και τις τάσεις που αναδύθηκαν στην ελληνική κοινωνία την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Ας με συγχωρέσουν οι σκιές*: Σημείωμα για το βιβλίο «To μόνο της ζωής τους ταξίδι» του Ηλία Μαγκλίνη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Πως είναι σε θέση να μιλήσει κανείς για όσα έχουν περάσει στην αφάνεια και τη λήθη; Κρατώντας τη σκαπάνη της ανά χείρας, η Judith Schalansky, μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες λογοτεχνικές φωνές, σκάβει στο παρελθόν και προσπαθεί να ανασύρει πράγματα που έχουν χαθεί. Στόχος της δεν είναι να παραθέσει την ιστορία τους, αλλά να τα κάνει να επαναβιωθούν μέσα από την αφήγηση και την ανάγνωση, και τελικά να συναποτελέσουν μια ελεγεία στην θεματική της σχέσης μεταξύ απώλειας και παρουσίας, λήθης και θύμησης.