Εν μέσω εορταστικής περιόδου και καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου, η εποχή επιτάσσει εορταστικές αναγνωστικές προτάσεις. Προσωπικά επέλεξα φέτος δύο κλασικά βιβλία. Το καθένα με το δικό του, εντελώς ιδιαίτερο τρόπο ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση για τον εαυτό και τη θέση του προσώπου στον κόσμο, θέτοντας καίρια ζητήματα για τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία ζουν ή μπορούν να ζήσουν τα άτομα. Το καθένα από τα δύο βιβλία (ένα ξενόγλωσσο και ένα ελληνικό) έχουν γράψει την δική τους σημαντική πορεία στον χώρο των εκδόσεων, το ένα παραμένοντας μια σταθερή και διαχρονική αξία και το άλλο κάνοντας μια αιφνιδιαστική «επιστροφή» και απαιτώντας το χώρο που του αξίζει στις συζητήσεις.
Βιβλιοσκόπιο
Συλλογές βιβλίων: Artcorικές προτάσεις για ανάγνωση (μέρος Ε’).
“χωρίς την Εθνική ανεξαρτησία τους οι λαοί, μπορούν, να αλώνουν τις Βαστίλλες τους;”
Γ. Σκαρίμπας
Συλλογές βιβλίων: Artcorικές προτάσεις για ανάγνωση (μέρος Δ’).
Το Φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερη στιγμή για να ετοιμάσεις ένα ζεστό ρόφημα, να βυθιστείς στην αγαπημένη σου πολυθρόνα και να απολαύσεις τη συντροφιά ενός βιβλίου. Παρακάτω θα βρεις μερικές αγαπημένες προτάσεις βιβλίων, για να σε συντροφεύσουν σε στιγμές χαλάρωσης.
Συλλογές βιβλίων: Artcorικές προτάσεις για ανάγνωση (μέρος Γ’).
Αφιέρωμα στο alter ego του Ian Rankin, στον ιδιότροπο επιθεωρητή John Rebus – Συνεντεύξεις με δύο από τις μεταφράστριες των βιβλίων του (εκδόσεις Μεταίχμιο), τη Χίλντα Παπαδημητρίου και τη Νάντη Σακκά.
Μ’ αυτό το άρθρο επιστρέφω ξανά στη λογοτεχνία του φανταστικού, για την οποία είχα γράψει και παλαιότερα με αφορμή τη σειρά «Ο τροχός του χρόνου» του Robert Jordan.
Συλλογές βιβλίων: Artcorικές προτάσεις για ανάγνωση (μέρος Β’).
Στο “Stella Maris”, το δεύτερο βιβλίο του διπτύχου που εξέδωσε ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Cormac McCarthy το 2022, η πρωταγωνίστριά του αφηγείται στο γιατρό της ένα όνειρο. Η ίδια βλέπει ότι βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα μέρος με κάτι αδιευκρίνιστους φρουρούς μπροστά σε μια πύλη, και κάπου πέρα από τους φρουρούς, κρυμμένη, ελλοχεύει μια αδιευκρίνιστη παρουσία, ένα ον το οποίο κατά κάποιον τρόπο επικοινωνεί μαζί της ασκώντας της μια τρομακτική γοητεία, απευθύνοντάς της έμμεσα και ένα κάλεσμα. Για την Αλίσια η παρουσία του όντος είναι κάτι που τη στοιχειώνει, είναι δείγμα μιας οντότητας που στην υπερβατική και ασύλληπτη υπόστασή της έχει σημαδέψει τη ζωή της, τις σκέψεις της, την ίδια τη σχέση της με τον κόσμο. Είναι βασικά ένα δείγμα της ίδιας της (απροσπέλαστης) δύναμης που κινεί (κατά κάποιο τρόπο) τον κόσμο.