Ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν σκέφτεσαι hip hop, τι έρχεται στο μυαλό; Αμερικανική αστική μουσική, υποβαθμισμένες γειτονιές, φτώχεια, βιοπάλη, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, πυρωμένοι στίχοι, δυναμικά beats, νεοπλουτισμός και baggy παντελόνια. Σε μεγάλο βαθμό είναι έτσι. Αλλά δεν είναι μόνο έτσι. Και δεν είναι μόνο έτσι, εξαιτίας τύπων σαν κι αυτόν.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Οι φωτογραφίες είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και πολύτιμο τεκμήριο των ευτυχισμένων και μοναδικών στιγμών μας. Η φωτογραφία γάμου ειδικά, είναι μια μεγάλη και αρκετά επικερδής επιχείρηση στην οποία μπορείς να συναντήσεις από τους χειρότερους μέχρι και τους καλύτερους φωτογράφους. Εδώ θα συναντήσουμε μερικούς από τους καλύτερους.
Ο 71χρονος Μike Leigh, στην πρόσφατή του ταινία «Κύριος Τέρνερ», παρουσιάζει με μαεστρία και ειλικρίνεια, το τελευταίο τέταρτο της ζωής του σπουδαίου ρομαντικού ζωγράφου J.M.W. Turner: Ένα κομμάτι της ζωής του, αφηγηματικά φτωχότερο από τα ταραχώδη παιδικά του χρόνια, την εφηβεία του ως μια πρώιμη καλλιτεχνική ιδιοφυία και την εκκεντρική νεότητά του. Νοηματικά όμως πλουσίου και ερμηνευτικά απαιτητικού. Ο πρωταγωνιστής Timothy Spall εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και αποδίδει μοναδικά έναν εξαιρετικά σύνθετο, αληθινό και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα. Ο Leigh, με τη συνδρομή του κινηματογραφιστή Dick Pope, επικεντρώνεται δικαίως σε αυτόν, δημιουργώντας γύρω του με ομορφιά, χιούμορ και προσοχή στη λεπτομέρεια, έναν κόσμο που καταρρέει και αλλάζει.
Σάββατο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Μια βραδιά που περιμέναμε εδώ και μήνες. Ο καιρός είναι βροχερός και υγρός, αλλά η ατμόσφαιρα έξω από το Fix Factory of Sound είναι ζεστή από τον κόσμο που περίμενε έξω, αρκετοί από αυτούς για να προμηθευτούν εισιτήριο.
Στις εικόνες του, ο Ιρανός Hossein Zare, πλάθει έναν κόσμο βγαλμένο από κάποιο όνειρο. Μέσα σε αυτόν, μια ανθρώπινη φιγούρα, μόνη, βρίσκεται σε μια αναζήτηση που δε φαίνεται να έχει τέλος.
El Club (The Club), του Πάμπλο Λαραΐν / Knight of Cups, του Τέρενς Μάλικ / Meurtre à Pacot (Murder in Pacot), του Ραούλ Πεκ / Dyke Hard, της Μπίτε Άντερσον… στη Berlinale 2015
45 Years, του Άντριου Χέι / Journal d’une Femme de Chambre (Diary of a Chambermaid), του Μπενουά Ζακό / The Queen of the Desert, του Βέρνερ Χέρτσογκ / Nobody Wants the Night (Nadie Quiere la Noche), της Ισαμπέλ Κοϊσέτ / Love and Mercy, του Μπιλ Πόλαντ… στη Berlinale 2015
"American Sniper", "Big Eyes", "Foxcatcher", "Mr. Turner", "The Imitation Game", "Selma", "The Theory of Everything", "Wild" αυτή είναι η βασική λίστα των ταινιών που έχουν τις περισσότερες ή σημαντικότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ, έχουν κερδίσει ήδη Χρυσές Σφαίρες, έχουν πρωταγωνιστήσει στην επικαιρότητα, είτε επειδή άγγιξαν αμφιλεγόμενα πολιτικά θέματα ("Αmerican Sniper", "Selma") είτε λόγω της τεράστιας προώθησής τους ("Unbroken") είτε απλώς χάριν σε αυτήν καθεαυτή την καλλιτεχνική ή και εμπορική τους επιτυχία.
Και αυτόν τον χρόνο οι απώλειες προσωπικοτήτων στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα είναι δυσαναπλήρωτες. Αυτήν τη φορά στο «Μουσικολογώντας» θα αναφερθούμε σε μουσικούς ήρωες που έφυγαν από κοντά μας αφήνοντας ένα μεγάλο κενό…
Μία επικείμενη θεατρική παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. Η πρεμιέρα πλησιάζει απειλητικά. Βρυχάται, είναι αιμοβόρα, και απειλεί το εύθραυστο ψυχισμό όλων των εμπλεκόμενων. Ένας πρώην χολιγουντιανός σταρ που άφησε τη φήμη και τα λεφτά του να «πετάξουν» και τώρα πασχίζει να βρει την προσωπική εξιλέωση. Θέλει να βουτήξει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ του κουλτουριάρικου νεοϋορκέζικου θεάτρου και να ξαναβαφτιστεί. Επιζητά την ποιότητα, την αναγνώριση, την αποδοχή. Την πλάνη της καλλιτεχνικής αθανασίας. Μετατρέπει αυτή την παράσταση σε ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι εμμονές μας έχουν πάντα την τάση να διαστέλλονται, συστέλλοντας ταυτόχρονα όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος ξάφνου μας φαίνεται μια ανούσια μινιατούρα.