Η τέχνη ενίοτε αποκτά χαρακτήρα μέσω πολιτικής και κοινωνικής κριτικής. Δεν θα μπορούσε να απαντήσει κανείς αβασάνιστα αν αυτό είναι ορθό ή όχι. Ίσως γιατί στη δημιουργία δεν ορίζεται σωστό και λάθος. Δεν μπαίνουν σε κουτάκια οι σκέψεις και τα συναισθήματα του δημιουργού. Γιατί τότε δεν θα ήταν ελευθερία, άρα δεν θα ήταν τέχνη. Και τι πιο αυθεντικό, άλλωστε, από τα συναισθήματα οργής, αδικίας, αηδίας για την κοινωνία και για όσους βρίσκονται στο πηδάλιο.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Μάρτυς! – Ένα βιβλίο για μάρτυρες στη σύγχρονη εποχή της ρευστότητας.
Η φωτογραφική ομάδα του METApolis, που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια, παρουσιάζει την ομαδική έκθεση Mon Afrique: Uganda | Bonds of Humanity στον φιλόξενο χώρο της Blank Wall Gallery.
Εδώ και δεκαετίες, η Penny Siopis, γεννημένη στο Vryburg της Νοτίου Αφρικής από Έλληνες γονείς, ερευνά με αξιοσημείωτο θάρρος τις πλευρές εκείνες της ζωής, τόσο της προσωπικής όσο και της συλλογικής, που αποκαλύπτουν όλη την ασχήμια και την ομορφιά του να είσαι άνθρωπος.
Η Φωτογραφική Ομάδα METAPolis σας προσκαλεί, την Δευτέρα, 27 Μαΐου 2024, στις 20:00, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων στα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας “Unique”, μίας έκθεσης ενδοσκόπησης και διαπραγμάτευσης της ταυτότητας της Πόλης αφιερωμένη στα Δέκα Πέντε (15) χρόνια της (2009 – 2024). Εκατόν τριάντα εννέα (139) φωτογράφοι μελετούν μέσα από τον φακό τους τις έννοιες της Φωτογραφίας δρόμου, της Σκηνοθετημένης φωτογραφίας, του Αστικού τοπίου, του Urban.
Εις μνήμην Ντίνου Παπασπύρου, ζωγράφου της Διαγωνίου. Εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο, επί χρωμάτων ασκούμενο διά βίου. Και ευτυχή.
Η ωριμότερη και αντιπροσωπευτικότερη, ίσως, δουλειά του Γιώργου Λάνθιμου, που δικαίως έχει τραβήξει την προσοχή κριτικών και κοινού.
Οι Αρμονίες του Werckmeister: Επανάσταση και Ερείπια.
Ο Christofer Nolan διατηρεί αστείρευτο το ενδιαφέρον του για τις επιστήμες, γεγονός που φαίνεται στις ταινίες του. Αυτήν τη φορά προσεγγίζει την ιστορία του ανθρώπου που δημιούργησε την ατομική βόμβα.
Στο βιβλίο του «Walden», ο Henry David Thoreau, θέλοντας να δώσει έμφαση στην απλότητα μέσω της οποίας ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί τη ζεστασία μιας εσωτερικής πληρότητας, αναφέρει: «Στο σπίτι μου είχα τρεις καρέκλες: μια για τη μοναξία, δύο για τη φιλία, τρεις για τη συντροφία.» Ωστόσο, ακόμη και αυτός ο ασκητικός σχεδόν τρόπος ύπαρξης και αλληλεπίδρασης με τον κόσμο φαίνεται εντελώς απρόσιτος στους χαρακτήρες της ταινίας του Šarūnas Bartas με τίτλο «Τρεις ημέρες».