Auditorium

Από τα μέσα των 70s, οι Dr. Feelgood ξεκίνησαν να ροκάρουν στην Αγγλία με τις διδαχές των classicrockσχημάτων στο μυαλό τους, αλλά ταυτόχρονα και με τη δική τους έμφυτη αντισυμβατικότητα που θα έβαζε το λιθαράκι της, ώστε να εκραγεί η punk σκηνή στο Μεγάλο Νησί μερικά χρόνια αργότερα.

Ο Wilko Johnson ήταν ο χαρισματικός κιθαρίστας τους και έχτισε τη φήμη του ως ένας από τους καλύτερους παίχτες σε ένα ιδίωμα όπου αυτό δεν ήταν καθόλου απαραίτητο. Επίσης ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους καταστροφικούς rockers ως ένας συγκρατημένος καλλιτέχνης με ακέραιο χαρακτήρα. Και αυτό είναι κάτι που τον ακολουθεί όλη του τη ζωή. Η οποία αναμένεται να τελειώσει πολύ σύντομα.

Το 2012 διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο στο πάγκρεας. Το Γενάρη του 2013 οι γιατροί του έδωσαν 9 με 10 μήνες ζωής. Ο Wilko Johnson αρνήθηκε να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία και αποφάσισε αυτόν το χρόνο που του μένει να ηχογραφήσει ένα δίσκο με τον Roger Daltrey των The Who στο μικρόφωνο.

Υποθέτω πως θα επέλεγε να περάσει αυτόν το λίγο χρόνο με την αγαπημένη του γυναίκα, που ήταν μαζί από έφηβοι, αν δεν την είχε ήδη χάσει επίσης από καρκίνο το 2004.

Οπότε αυτό που του μένει να κάνει είναι μια farewell περιοδεία. Είναι ένα ψυχρό αστείο, αλλά αυτός το εννοεί 100%. Πιθανότατα θα πεθάνει στη σκηνή. Ο ίδιος όμως δηλώνει ότι αυτή η διάγνωση τον έκανε να νιώσει «ολοζώντανα ζωντανός».

Το εν λόγω album με τίτλο “Going Back Home” με την old school γοητεία του, φτιαγμένο από δυο ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, θα φτάσει σίγουρα στη λίστα μου με τους καλύτερους δίσκους του 2014. Και πως θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν ακούγεται κάπως έτσι;