Άλλαι Τέχναι

Το σενάριο μοιάζει ιδανικό. Μια παρέα φίλων, με διαφορετικές αφετηρίες ενώνουν τις μουσικές που παίζουν στο κεφάλι τους και φτιάχνουν ένα post folk alternative μίγμα, διανθισμένο με έγχορδες μελωδίες και εναλλαγές στη φωνή. Σειρά παίρνει η πολλή τριβή και οι πρόβες, η ηχογράφηση του “They Think We Are Eskimos” ντεμπούτου τους το 2011 και οι πάρα πολλές συναυλίες. Η πολλή δουλειά μονοπωλεί τον υπόλοιπο καιρό τους, μέχρι και το φετινό Μάιο, όταν και παρέλαβαν από το εργοστάσιο την πρώτη κούτα με τα βινύλια του “The Blackbird Flies”.

Το δεύτερο album τους είναι από εκείνους τους δίσκους που μπορείς να νιώσεις ότι όλα πήγαν όπως έπρεπε. Όχι, ότι ήταν απαραίτητα ομαλή και αβίαστη η διαδικασία, αλλά φαίνεται ότι το κάθε κομμάτι «μπήκε» ακριβώς στη θέση του. Η δική μου γνώμη όμως δεν έχει σημασία, ο δίσκος είναι στη διάθεση του καθενός εδώ  και η τελική εντύπωση επαφίεται στην αντίληψη του κάθε ακροατή.

Αυτό όμως που έχει σημασία, είναι το τι πιστεύουν οι ίδιοι οι Empty Frame για μια σειρά από σημαντικά θέματα, που αγγίζουν πτυχές της ψυχικής ισορροπίας του καθενός και μας επιτρέπουν να σκιαγραφήσουμε τους ανθρώπους πίσω από τις νότες στα πεδία της αυτοπροβολής, της ανασφάλειας, της εμπορικής επιτυχίας και γενικότερα στο πως ζυγίζει ο καθένας από αυτούς την ύπαρξή τους σαν συγκρότημα μουσικών.

Και όλα αυτά, σε 10 μόνο αντισυμβατικές ερωτήσεις.
Απαντούν οι Αντώνης Βαβαγιάννης (πιάνο, κιθάρα, φωνή), Παναγιώτης Φέτσης (μπάσο, φωνή) και Χρήστος Καλλιμάνης (κιθάρα).

Για ποια ταινία ή σειρά θα κάνατε το soundtrack;

ΑΝΤΩΝΗΣ – True Detective

ΧΡΗΣΤΟΣ – True Detective indeed

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – True Detective, εδώ μπήκαν και οι Sleep τι να λέμε

Ποιος ζωγράφος ή εικαστικός θα θέλατε να σας κάνει το επόμενο εξώφυλλο;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Dave McKean.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Πάντα ήμουν οπαδός των καλών φωτογραφιών, οπότε τον Robert Mapplethorpe.

Θα επιλέγατε να είστε house band σε α) TV show. β) κακόφημο bar, γ) θέατρο

ΑΝΤΩΝΗΣ – Το δεύτερο, γιατί έχουμε μεγάλη εμπειρία σε αυτό.

ΧΡΗΣΤΟΣ – Σε κακόφημο bar αποκλειστικά με δίχτυ ασφαλείας μπροστά από την μπάντα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ -Σε κακόφημο bar, τίμια πράγματα και καθημερινός τσακωμός για το παραδάκι. Δηλαδή στα περισσότερα αθηναϊκά bar, όπου συμβαίνουν και deals του τύπου «δεν τράβηξε σήμερα παιδιά, ας πιούμε ένα σφηνάκι».

Ποια ήταν ή θα μπορούσε να είναι η καλύτερη στιγμή σας σαν μπάντα;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Οι περισσότερες αγαπημένες μου στιγμές είναι σε πρόβες, όταν ένα καινούριο κομμάτι αρχίζει να «δένει».

ΧΡΗΣΤΟΣ – Μια φανταστική συναυλία με τους Woven Hand, μια φωτογραφία και ένα ποτήρι κρασί με τον David Eugene Edwards.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Τον Μάιο στην παρουσίαση του δίσκου μας στο Τριανόν, όπου τα 5 νευρικά αγοράκια κρυφοκοιτάζαμε το θέατρο να γεμίζει σιγά σιγά και η Καίτη έκανε άριες στο μπάνιο.

Με ποιον θα διστάζατε να μοιραστείτε τη σκηνή; Με το φόβο να μη σας «σβήσει», αν ανέβαινε πριν ή μετά από εσάς;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Μια γιγαντιαία γόμα!

ΧΡΗΣΤΟΣ – Το Jimi Hendrix οπότε κοιμάμαι ήσυχος.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Το Phil Lynott, αλλά πάνε αυτά, κοιτάμε μπροστά.

Αν κάνατε κάποιο side project, τι θα ήταν;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Ακουστικό φολκ (ούτε μικρόφωνο – αγκαλιά με ένα δέντρο φάση).

ΧΡΗΣΤΟΣ – Φρικαλέο, ψυχεδελικό stoner με ασήκωτο κούρδισμα και πολλά μούσια. Όλοι οι άλλοι θα σου πουν ψέματα μην τους πιστέψεις. Θέλουν το ίδιο με μένα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Κάτι εντελώς «στουντιακό».

Αν η μπάντα γινόταν τόσο επιτυχημένη, ώστε να σας συντηρεί βιοποριστικά, θα μπορούσατε να γεμίζετε τη μέρα σας μόνο με αυτό;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Πάντα θα είχα κι άλλες ασχολίες. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε ένα πράγμα.

ΧΡΗΣΤΟΣ – Εύκολα! Αν και ίσως να παρακολουθούσα κρυφά τον Αντώνη στις άλλες του ασχολίες ή θα έπαιζα κρυφά «διπλάκι» με τον Μπάμπη σε ένα επικό strategy video game.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Δύσκολα, μάλλον θα κοίταζα να μάθω παραπάνω όργανα. 

Πρέπει να κάνετε μια επιλογή. Να μπείτε στο εξώφυλλο του Rolling Stone, με όση τεράστια και παροδική επιτυχία αυτό φέρει, ή να παίζετε μια ζωή μπροστά σε 70 άτομα, αλλά να γνωρίζετε κάθε φορά κάποιον που να έχει κάνει tattoo Empty Frame;

ΧΡΗΣΤΟΣ – Να δω εξώφυλλο στο Rolling Stone τον τύπο με το tattoo Empty Frame

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Προφανώς το δεύτερο, η μουσική δεν είναι κάτι το ευκαιριακό. Από την άλλη, όσο ζει ο Lemmy, γιατί να πας να κάνεις tattoo Empty Frame;

Προτιμάτε ένα ιδρωμένο live με ενέργεια και συναίσθημα ή μια καλλιτεχνική παρουσίαση με ακεραιότητα και κουλτούρα;

ΑΝΤΩΝΗΣ – Θα πάω κόντρα στους υπόλοιπους, ξέροντας από πριν τι θα απαντήσουν και θα πω το δεύτερο (έτσι για να υπάρχει και μια άλλη άποψη).

ΧΡΗΣΤΟΣ – Ιδρώτας, ενέργεια, συναίσθημα, live.

Υποθετικό σενάριο. Είστε υπερεπιτυχημένοι, πασίγνωστοι, έχετε αποκτήσει όλα όσα ονειρεύεστε. Αλλά όπως οι Pink Floyd, σιχαίνεστε ο ένας τον άλλο σε προσωπικό επίπεδο. Συνεχίζεις με την μπάντα ή τους αφήνεις και φεύγεις;

ΧΡΗΣΤΟΣ – Ας είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές. Οι Pink Floyd ήταν αχώριστοι και πολύ καλοί φίλοι μέχρι το τέλος…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – Αφήνεις τον εγωπαθή και αυταρχικό μπασίστα να φύγει και συνεχίζεις άλλα 30 χρόνια.

Συνέντευξη: Γιάννης Καψάσκης