Scroll Top

Auditorium

I Prophesy Disaster, των Black Juju

feature_img__i-prophesy-disaster-ton-black-juju
Fairies wear boots, long shadows fall, and Black Juju touch and ride the sky.

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα ξέρετε πώς έχει η ιστορία ανάμεσα στα μικρά αγόρια και τους ποδοσφαιρικούς τους ήρωες. Ένας αγώνας αρκεί για να γεννηθεί στην καρδιά ενός αγοριού η επιθυμία να ντριμπλάρει και να σκοράρει σαν τον ήρωά του στην αφίσα πάνω απ’ το κρεβάτι του.

Μεταφερόμενοι στο τερέν της μουσικής, οι Black Juju μοιάζουν με εκείνα τα μικρά αγόρια. Φλέγεται η καρδιά τους να κάνουν την απλή και κοφτή ντρίμπλα που θ’ αφήσει σύξυλους όλους τους αντίπαλους αμυντικούς. Για τους Λαρισαίους, αυτή η ντρίμπλα είναι το πιο απλό riff που θ’ ακουστεί απ’ τις κιθάρες τους. Το riff που δεν έχει τίποτα πολύπλοκο και καινοτόμο να επιδείξει, αλλά έχει όλη τη διάθεση να ανοιχτεί περισσότερο, να βαρύνει ή να γίνει πιο γρήγορο και, αν χρειαστεί, να εξελιχθεί ελαφρώς προς κάτι πιο τεχνικό.

Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους, ήταν ξεκάθαρο ότι οι Black Juju θα ομολογούσαν παντού πως νονοί τους είναι οι Black Sabbath και οι Trouble. Το έδειξαν στο ντεμπούτο τους και, για να μη παρεξηγηθούν, πάντρεψαν το doom με το rock ‘n’ roll, παραδίδοντας μαθήματα για το πώς παίζεται η απλή μπάλα. Στο ΕΡ “I Prophesy Disaster”, συνεχίζουν το έργο τους με μικρότερη δόση του rock ‘n’ roll στοιχείου. Το υλικό ακούγεται το ίδιο απολαυστικά, λίγο πιο βαρύ, ξεκάθαρα doom, μαρτυρώντας πως παίρνουν σοβαρά τον σταυρό που σηκώνουν.

Τα τραγούδια είναι όλα ένα κι ένα, αλλά ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο σχεδόν οκτάλεπτο “Let Devil Sleep”. Δυνατές αλλαγές, αιχμηρό στη μέση, με ένα ακουστικό medley στο φινάλε του λίγο πριν χτυπήσει η καμπάνα μέσα στη βροχή. Αυτό πάντως που αναδεικνύει όλα τα κομμάτια είναι η καθαρή παραγωγή. Δεν νομίζω, άλλωστε, ότι θα τους ταίριαζε να επιλέξουν έναν συννεφιασμένο και κάπως βρώμικο ήχο, όπως κάνουν οι μισές μπάντες του είδους.

Στην πραγματικότητα, αυτά τα αγόρια έχουν αρκετά χρόνια στην πιάτσα. Έχουν δει πολλά τα μάτια τους, αλλά τίποτα δεν τους παρέσυρε να κυνηγήσουν τα μεγάλα «σαλόνια». Είναι ο χαρακτήρας τους που τους θέλει underground και «σκοτεινούς». Σαν το γέλιο του Πάνου Δημητρίου.

Υ.Γ. Σημειώστε ότι οι Black Juju δείχνουν την πραγματική αξία που έχει ένα ΕΡ: φρέσκα τραγούδια. Ούτε επανεκτελέσεις, ούτε live εκτελέσεις. Αυθεντικά πράγματα.

I Prophesy Disaster, των Black Juju (2017)
Μουσικό είδος: Doom Metal
Δισκογραφική: Αυτοκυκλοφορία

 

1
Μοιράσου το