Αν αγαπάς τα βιβλία, ξεχωρίζεις το “Confiteor” του Καταλανού συγγραφέα Jaume Cabré (Ζάουμε Καμπρέ) ήδη από το εξώφυλλο και την εικόνα ενός νεαρού, καλοντυμένου αγοριού, γόνου αριστοκρατικής οικογένειας αλλοτινής εποχής με ολόισια χωρίστρα και μπριγιαντίνη στα μαλλιά, να τεντώνεται μπροστά σε μια πελώρια βιβλιοθήκη για να φτάσει το βιβλίο που επιθυμεί. Κάπως έτσι φαντάζεσαι τον ήρωα του μυθιστορήματος Αντριά Αρντέβολ ι Μποσκ στην παιδική του ηλικία, στη Βαρκελώνη της δεκαετίας του ΄50. Το “Confiteor” ξετυλίγει την ερωτική εξομολόγηση, τις ανομολόγητες αλήθειες, το κολοσσιαίο γράμμα ενός «αφηρημένου σοφού» 60 ετών στη νεκρή αγαπημένη του, στην προσπάθειά του να της χαρίσει ένα δώρο αιώνιας ζωής για να συνεχίσει να ζει «κάθε φορά που κάποιος θα διαβάζει αυτές τις σελίδες», πριν το Αλτσχάιμερ νεκρώσει τον εγκέφαλό του και κατασπαράξει τις μνήμες του.
Λόγος + Τέχνη
«Ο Μεσσίας δεν θα έρθει παρά όταν δεν θα είναι πια αναγκαίος, δεν θα έρθει παρά μία μέρα μετά τον ερχομό του, δεν θα έρθει την τελευταία αλλά την εντελώς τελευταία ημέρα»…
«Τι είναι η αισιοδοξία; […] Είναι αυτή η άρρωστη τάση να υποστηρίζεις σθεναρά πως όλα πάνε κατ’ ευχήν όταν όλα πάνε κατά διαόλου».
Δύο παράλληλες ιστορίες. Η μία διαδραματίζεται μέσα στον ανυπόφορο καύσωνα της πόλης. Η άλλη, πολύ μακριά, σε ένα απομονωμένο στρατόπεδο. Ώσπου έρχεται η στιγμή που τα νήματα των δύο ιστοριών πλέκονται, οι δράσεις των ηρώων διασταυρώνονται και η αλήθεια αρχίζει να αποκαλύπτεται. Μια αλήθεια πολύ διαφορετική από αυτή που φαντάζονταν οι πρωταγωνιστές…
Φέτος είναι η επέτειος των 80 χρόνων απ' την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου. Σ' ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, πρόκειται για τη σύρραξη που προηγήθηκε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των φασιστών-ναζιστών και των κομμουνιστών-φιλελεύθερων-αναρχικών-σοσιαλιστών, μια σύρραξη που έκλεισε τον κύκλο της με τον Ελληνικό Εμφύλιο που ολοκληρώθηκε το 1949.
Στη συλλογή διηγημάτων «Πετεινός νοτίων προαστίων», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κριτική, φιλοξενούνται 16 μικρές ιστορίες, σαν «σκηνές κάποιων ταινιών μικρού μήκους» με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής πόρτας, και, με αφορμή την πρόσφατη έκδοσή τους, είχαμε την τιμή να συνομιλήσουμε με τον δημιουργό τους, Στάμο Τσιτσώνη.
Και όμως, υπήρξε βιβλίο της ελληνικής λογοτεχνίας που ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 10.000 αντίτυπα εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος είναι ένας ποιητής που έχει ήδη στο ενεργητικό του επτά ποιητικές συλλογές («Τα Παράταιρα» (1997), «Κραυγές» (Ιωλκός, 2009), «Πρόσωπα γνωστά», (ΡΕΩ, 2011), «Ερείπια» (ΡΕΩ, 2012), «Ξερόκλαδα» (ΡΕΩ, 2012), «Πρόγνωση καιρού» (vakxikon.gr, 2014). H πρόσφατη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Έξυπνες βόμβες» που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Μανδραγόρας είναι μια πρωτότυπη παρέμβαση στον κόσμο της ποίησης, με 50 χαϊκού χωρίς τίτλο, αλλά με έντονα κοινωνικό, αφυπνιστικό και παράλληλα ρομαντικό και μεταφορικό χαρακτήρα. Όπως φαίνεται και από το όνομα της συλλογής, ο ποιητής υϊοθετεί μια κριτική άποψη για την κοινωνία, η οποία συχνά ενδύεται την οξύτητα και τη δραστικότητα μιας ρηξικέλευθης επίθεσης:
Από τις 15 έως και τις 17 Απριλίου πραγματοποιήθηκε, για ενδέκατη συνεχόμενη φορά στην Αθήνα, το καθιερωμένο και πλέον εξαιρετικά επιτυχημένο και δημοφιλές Comicdom Con Athens 2016, στα γνωστά του λημέρια, δηλαδή στην Ελληνοαμερικανική Ένωση στο Κολωνάκι.
Ο Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε στην Κολωνία το 1917 από πιστούς καθολικούς γονείς και σε ηλικία 21 ετών αναγκάστηκε να παρατήσει τις φιλολογικές σπουδές του, εξαναγκαζόμενος να καταταγεί στον γερμανικό στρατό. Πολέμησε σε έξι διαφορετικά μέτωπα του Β´. Παγκοσμίου Πολέμου, προτού αιχμαλωτιστεί από τους Αμερικάνους. Στη διάρκεια του πολέμου, έχασε πολλά από τα δάχτυλα των ποδιών του από κρυοπαγήματα, γεγονός που τον ανάγκασε να μπαινοβγαίνει σε νοσοκομεία ολόκληρη τη ζωή του. Το 1949, ξεκινά τη συγγραφική καριέρα του και είκοσι τρία χρόνια αργότερα, το 1972, του απονέμεται το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Την καλύτερη όμως στιγμή του την κρατούσε για λίγο πιο μετά.