Ακούγοντας το όνομα Μαρξ, το μετείκασμα που ακολουθεί είναι η επιβλητική μορφή του πυκνά γενειοφόρου άντρα με το διαπεραστικό βλέμμα. Η εικόνα αυτή, συνήθως, είναι έντονα αποδοσμένη με κόκκινο χρώμα. Οι επόμενοι συνειρμοί που κάνουμε, ακούγοντας το όνομα αυτό, αφορούν τις έννοιες: σοσιαλισμός, κομμουνισμός, Το Κεφάλαιο και άλλες πολιτικά συνυφασμένες ιδέες.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Τρία θεατρικά» (εκδόσεις Κριτική), όπου περιλαμβάνονται τα τρία τελευταία θεατρικά έργα του -«Αυτοί που περπατούν στα σύννεφα», «Η εποχή του κυνηγιού» και «Στα πόδια»-, είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον πεζογράφο, θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο, Γιάννη Σκαραγκά, έναν δημιουργό, που παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, έχει ήδη κατακτήσει μία σημαντική θέση στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα.
Η δρακοντιά, ή αλλιώς φιδόχορτο, είναι φυτό φαρμακευτικό και δηλητηριώδες, γνωστό από τους αρχαίους χρόνους για τις ιαματικές του ιδιότητες. Είναι επίσης η νέα συλλογή διηγημάτων του Στάθη Κοψαχείλη.
Λίγο πριν φύγει το 2015 -το έτος Μανόλη Αναγνωστάκη- κάναμε μια βόλτα στην έκθεση «Μιλώ… Τεκμήρια και Μαρτυρίες» του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, λέγοντας το δικό μας «αντίο» στον ποιητή της Ήττας.
Τρεις από τους συντάκτες μας, με φόντο το εορταστικό κλίμα, διάλεξαν τα καλύτερα βιβλία που πέρασαν από τα χέρια τους τη χρονιά που μας αποχαιρετά και σας τα συστήνουν ανεπιφύλακτα ως το καλύτερο δώρο εορτών για τον εαυτό σας και τους οικείους σας, ώστε να ξεκινήσει το 2016 με την καλύτερη αναγνωστική παρέα.
To 2015 πλησιάζει στο τέλος του και σας ετοίμασα ένα top 10 με τα αγαπημένα μου κόμικς που είτε βγήκαν μέσα στη χρονιά, είτε εξακολούθησαν να κυκλοφορούν φέτος.
O Γερμανός νομπελίστας Χάινριχ Μπελ (Heinrich Theodor Böll, 1917-1985) ισχυριζόταν «πως συγγραφέας δεν είναι παρά εκείνος που όσοι επιθυμούν να τον διαβάσουν το μπορούν, ανεξάρτητα από την εκπαίδευση που έχουν δεχτεί, ανεξάρτητα από τα προνόμιά τους. Διαφορετικά, έλεγε, δεν υπάρχει συγγραφέας». Η παραπάνω φράση (μέρος ενός αφιερώματος με αφορμή την πρόσφατη επανέκδοση στα ελληνικά του magnus opus του «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία») στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει η γνωριμία μου με το έργο του.
«Ήταν ως εάν ο συγγραφέας να είχε χρησιμοποιήσει, αντί για στυλό και λέξεις, τα νύχια του, για να χαράξει τα πράγματα στο χαρτί και στον φαντασιακό του αναγνώστη».
Η πρώτη φορά είναι πάντα δύσκολη. Έβαλα το μαύρο μου φόρεμα, τα σκουλαρίκια με τις γκραβούρες, τα τακούνια μου. Παρακάλεσα την όποια δύναμη υπάρχει εκεί έξω και μπήκα στο αμάξι. Τη διεύθυνση τη θυμόμουν απ’ έξω.
Αμερική, 1951 και ενώ ο πόλεμος στην Κορέα μαίνεται, ο Μαρκ Μέσνερ είναι έτοιμος να απογαλακτιστεί, να αποχωριστεί την οικογενειακή θαλπωρή και ασφάλεια για να φοιτήσει σ’ ένα πανεπιστήμιο που καθόλου τυχαία και τελείως στοχευμένα απέχει 14 ώρες από το πατρικό του.