Ο Θανάσης Τριαρίδης απαγγέλει στην κοινωνική και ηθική συνείδηση. Συνομιλεί με τα κατά συρροή «άλλοθι» που επινοεί η ανθρώπινη συνείδηση προκειμένου να απαρνηθεί τις ευθύνες της για τα δεινά της ανθρωπότητας. Σκαλίζοντας τις μελανές κηλίδες της ιστορίας, φανερώνεται με ποιον τρόπο τελικά επενεργεί η εγκληματική σιωπή των εθελοτυφλούντων αυτουργών στα τεκταινόμενα.
Λόγος + Τέχνη
Είναι κάποιες φορές που ο άνθρωπος υποπίπτει σε ένα κρίμα κι αυτό τον κυνηγάει σε όλη του τη ζωή. Και η νέμεση για την ύβρη που διέπραξε πέφτει επάνω του με δύναμη, τον τσακίζει. Αυτό συμβαίνει με τους δύο ήρωες της νουβέλας του Νικήτα Παπακώστα.
Πέραν της αγάπης μου για τη λογοτεχνία και της απόλαυσης που μου χαρίζει η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού έργου, εδώ και λίγα χρόνια, και με αφορμή τη δημιουργία του Artcore, επιθυμώ να συμμετέχω πιο ενεργά στα λογοτεχνικά δρώμενα, γράφοντας παρουσιάσεις για τα βιβλία που ξεχωρίζω και συνομιλώντας με τους συγγραφείς τους σε μία μορφή συνέντευξης. Γράφω τη λέξη «παρουσιάσεις», γιατί γνωρίζω ότι δεν έχω κατορθώσει μέχρι σήμερα να κάνω κτήμα μου τις απαραίτητες εκείνες γνώσεις και τα κατάλληλα εργαλεία που θα με βοηθήσουν να προσεγγίσω τόσο ουσιαστικά το εκάστοτε βιβλίο, ώστε να γράψω μια ολοκληρωμένη κριτική γι’ αυτό. Ο τίτλος του βιβλίου του Σπύρου Κιοσσέ μου τράβηκε το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά λόγω της αναφοράς του στη «δημιουργική ανάγνωση», σε ό,τι δηλαδή θέλω να πετύχω ως αναγνώστρια και ως ερασιτέχνης λογοτεχνικός συντάκτης.
Τον Δεκέμβριο του 1853, δημοσιεύεται στο “Putnam’s Monthly Magazine” η νουβέλα του Melville «Μπάρτλμπυ ο Γραφέας», δυο χρόνια μετά το εμβληματικό “Moby Dick”. Σε αντίθεση με την απήχηση που έχει ο Melville και τα έργα του σήμερα, την εποχή εκείνη o «Μπάρτλμπυ» δεν γνώρισε τη δέουσα αναγνώριση. H μεταμοντέρνα διανόηση έχει ασχοληθεί εκτενώς με πλήθος προσεγγίσεων επί του κειμένου, μια εκ των οποίων, αυτή του Gilles Deleuze, εμπεριέχεται αυτούσια στο επίμετρο της επανέκδοσης της νουβέλας από τις εκδόσεις Άγρα.
Το «Τρελοί, τσαρλατάνοι, ταραχοποιοί: Διανοούμενοι της νέας αριστεράς» αποτελεί εμπλουτισμένη εκδοχή της παλαιότερης πολεμικής του Roger Scruton σε μια σειρά από θεωρητικούς, στο έργο των οποίων αναφέρονται, εμπνεόμενοι απ’ αυτό, πλείστοι αριστεροί ακτιβιστές, φοιτητές και διανοούμενοι ως τις μέρες μας.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Απριλίου.
Μετά το «Η πόλη στις φλόγες» του Garth Hallberg, ένα ακόμη βιβλίο έρχεται να μας μεταφέρει στις μεγαλουπόλεις της Αμερικής. Το “Graffiti Palace” ξεδιπλώνει όλα τα μυστικά του Los Angeles την περίοδο των ταραχών του Watts το 1965.
Μπορεί άραγε μια στιγμιαία απόφαση να σου αλλάξει τη ζωή; Και τι σχέση μπορεί να έχουν μια εξαφάνιση το 1998, με την Κάθριν και το μαχαίρι που βρίσκει πάνω στο κομοδίνο της μια ημέρα του 2001;
Μετά το «Προηγούμενο Κορίτσι» ο J.P. Delaney επανέρχεται με το «Πίστεψέ με», ένα ακόμη ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις Εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση της Πηνελόπης Τριαδά.
Πολλές φορές, το παρελθόν συνδέεται με το παρόν με τρόπους που δεν μπορούμε να φανταστούμε, και η λύση βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας αλλά τα στοιχεία δεν επαρκούν για να την κοιτάξουμε κατάματα.

