Μας αρέσει πολύ να μιλάμε για μπάντες που τραβούν την προσοχή μας με τις δημιουργίες τους. Μας αρέσει να το κάνουμε στο παρόν, για να μην αποκοπούμε από την έμπνευση της μουσικής τους. Είναι, όμως, σημαντικό να μιλάμε γι’ αυτές με την ίδια όρεξη και στο μέλλον. Οι Gravitysays_i είναι μία μπάντα που αξίζει την προσοχή μας. Ο νέος δίσκος τους το επιβεβαιώνει, και οι τρεις εμφανίσεις τους θα το ασφαλίσουν σαν επτασφράγιστο μυστικό.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Το Άφτερλωβ ήταν ό,τι πιο φρέσκο, μοντέρνο, δυνατό, υπέροχο, λατρεμένο είδαμε στο φετινό φεστιβάλ! Μακριά από τις μιζέριες και τη σοβαροφάνεια που πλήττει σχεδόν εν ολοκλήρω το σύγχρονο ελληνικό σινεμά!
Μία εναρκτήρια σκηνή αγριάδας σε γκρίζες – μεταλλικές αποχρώσεις. Με ζόρικους άντρες που δεν σηκώνουν πολλά πολλά και λύνουν ενίοτε τις διαφορές τους με βία. Μία ατμόσφαιρα που ισορροπεί ανάμεσα στο γούεστερν και την ταινία φυλακής. Μόνο που αντί για σελωμένα άλογα, οι ζόρικοι αυτοί τύποι έχουν λαδωμένα αμαξίδια. Και προσπαθούν κάθε μέρα να ξεφύγουν από τη δια βίου φυλακή της αναπηρίας. Ο Ρουπάζοφ, ο Ζόλικα και ο Μπάρμπα σχηματίζουν ένα από τα πλέον ασυνήθιστα και δυσλειτουργικά τρίο –αποφασισμένων για όλα- ηρώων που έχετε ποτέ αντικρίσει.
Μία κατάμαυρη οθόνη. Μία σειρά από κουραστικά αναλυτικές ερωτήσεις, που ηχούν παντελώς εκτός θέματος. Μία σειρά από εκνευρισμένες και περιπαικτικές απαντήσεις, που παρακαλούν τις ερωτήσεις να μπουν επιτέλους στο ψητό. Μία αίσθηση σπασμένου τηλεφώνου και πλήρους ασυνεννοησίας. Μία απόσταση. Μία διακεκομμένη επικοινωνία, ξύλινη και τηλεγραφική. Αποξενωμένη από τους ίδιους τους συνδιαλεγόμενους, εξαιτίας της μεσολάβησης ενός πρωτοκόλλου, ενός καταστατικού.
Στο “All Is Lost”, οι περισσότεροι θαύμασαν την μεγάλη ερμηνεία ενός ανθρώπου που δεν έχει ανάγκη να αποδείξει πια τίποτα. Αναμενόμενο.
Μετά απο ορισμένες αντισυμβατικές, αλλόκοτες και απαγορευμένες (μη προσβάσιμες) ταινίες, όπως η «Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» και το "The Last Porn Movie", ο Κώστας Ζάππας επιστρέφει, παρουσιάζοντας στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το νεό του πόνημα "Love, Love, Love", ένα project εξίσου πειραματικό, αλλά καθόλου πετυχημένο.
Αθήνα, Ολυμπιακά ακίνητα. Δώδεκα χρόνια μετά το τέλος των Oλυμπιακών Αγώνων του 2004, οι κάποτε εντυπωσιακές κατασκευές κοίτωνται παρατημένες, παραδωμένες στη σκουριά και τη φθορά του χρόνου. Πολλά απο τα σπίτια στα οποία διέμεναν οι αθλητές κατά τη διάρκεια των αγώνων, δόθηκαν με κλήρωση σε φτωχές οικογένειες. Παρέες παιδιών παίζουν, μαλώνουν, χτυπιούνται, ερωτεύονται, μεγαλώνουν μέσα στα ερείπια ενός ένδοξου παρελθόντος που μοιάζει πια ψεύτικο. Ο Δημήτρης, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, ερωτεύεται την Άννα, πρώην αθλήτρια της ενόργανης που έβαλε τέλος στην καριέρα της μετά απο έναν επίπονο τραυματισμό. Οι δυο τους θα ερωτευτούν και θα προσπαθήσουν να αποδράσουν με φόντο ένα καυτό ελληνικό καλοκαίρι. Θα πιουν, θα χορέψουν, θα κάνουν έρωτα, αλλά θα συνειδητοποιήσουν ότι το καλοκαίρι δεν κρατάει για πάντα…
Την 1η Νοεμβρίου του 2016 συμπληρώθηκαν 20 (!) χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το σαιξπηρικό δράμα του Baz Luhrmann "Romeo and Juliet" (τουλάχιστον στην Αμερική, γιατί στην Ελλάδα ήρθε το 1997…) με πρωταγωνιστές τον -εικοσάχρονο τότε-οσκαρούχο σήμερα- Leonardo DiCaprio και την Claire Danes.
Ο πάλαι ποτέ πρωταγωνιστής του Τιτανικού ωρίμασε, μεγάλωσε, αποστόμωσε όσους τον αμφισβήτησαν σαν ηθοποιό, κέρδισε επιτέλους και το Όσκαρ του, και σήμερα που κλείνει τα 42 του χρόνια μπορεί να καυχηθεί ότι είναι ένας από τους καλύτερους νέους ηθοποιούς -και γιατί όχι;- ο καλύτερος. Εμείς θα σας παρουσιάσουμε 24 σπουδαίους ρόλους, αλλά και ένα σωρό ακόμα λόγους για τους οποίους θεωρείται τόσο επιτυχημένος και τόσο διαφορετικός από τους άλλους συνομήλικούς του ηθοποιούς.
Μέγας Φαραντί, ένα ακόμη διαμαντάκι από την Ισλανδία και πολλά άλλα!