Μια ματιά στην (αμφιλεγόμενη) καριέρα του Edward Norton
Ήταν μέσα προς τέλη των 90s όταν ο Edward Norton εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη και μας έκανε να τον λατρέψουμε για πάντα. Εμβληματικοί ρόλοι σε θρυλικές ταινίες τον έκαναν να περάσει σύντομα στη λίστα με τους καλύτερους ηθοποιούς του Hollywood. Τι έγινε όμως μετά; Το παράξενο με τον Norton είναι ότι τις επόμενες δύο δεκαετίες οι επιλογές του δεν είναι και οι καλύτερες και πολλές από τις ταινίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει είναι είτε μέτριες είτε πέρασαν απαρατήρητες. Ιδού μια σύντομη αποτίμηση της καριέρας του μέσα από οχτώ ταινίες του.
Primal Fear, του Gregory Loblit (1996)
Με το “Primal Fear” ξεκίνησε ο Norton την καριέρα του. Και τι ξεκίνημα! Ένα συγκλονιστικό θρίλερ με απρόβλεπτο φινάλε και μια -διπλή- ερμηνεία από τον Norton που σε στιγματίζει. Αυτή και μόνο η ταινία ήταν αρκετή για να θεωρείται την εποχή εκείνη ο πιο πολλά υποσχόμενος ηθοποιός του Hollywood. Φυσικά, κέρδισε και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
American History X, του Tony Kaye (1998)
Δύο χρόνια μετά και ο Norton είναι και αρκετά ώριμος και αντάξιος του ξεκινήματός του. Η ταινία “American History X” είναι ένα αριστούργημα και η ερμηνεία του Norton την απογειώνει. Ακόμα μια υποψηφιότητα στα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, και ο ηθοποιός καθιερώνεται πλέον στο χώρο.
Fight club, του David Fincher (1999)
Ένας αβανταδόρικος ρόλος και μια ταινία-θρύλος που στιγμάτισε και καθόρισε μία ολόκληρη γενιά. Εντάξει, πολύ σημαντική είναι και η συμβολή του Brad Pitt, αλλά μετά από το “Fight club” ο Norton κερδίζει για πάντα μια θέση στους αγαπημένους ηθοποιούς των σινεφίλ.
Red Dragon, του Brett Ratner (2002)
Δέκα χρόνια περίπου μετά τη «Σιωπή των αμνών» έχουμε το prequel, κοινώς το πρώτο μέρος της τριλογίας των βιβλίων. Ωραία ταινία, που όμως δεν καταφέρνει να φτάσει το επίπεδο της «Σιωπής των αμνών» και με έναν Norton, που ενώ είναι αξιοπρεπής στον κεντρικό ρόλο, μοιάζει μάλλον διεκπεραιωτικός και προβλέψιμος. Να πούμε ότι δεν του ταιριάζει και πολύ ο ρόλος; Θα το πούμε.
The Illusionist, του Neil Burger (2006)
Για κάποιο λόγο φαίνεται κάπως ασυνήθιστο να πρωταγωνιστεί ο Norton σε ταινία με μάγους, αλλά τα καταφέρνει περίφημα. Πολύ αγαπητό φιλμ, με μία δόση μυστηρίου, το απαραίτητο love story, την απρόβλεπτη πλοκή, που είχε βέβαια την ατυχία να περάσει λίγο απαρατήρητο επειδή συνέπεσε την ίδια χρονιά με το ίδιας θεματολογίας “The Prestige”. Κρίμα.
The Painted Veil, του John Curran (2006)
Άλλη μια αξιοπρεπής ταινία που πέρασε επίσης απαρατήρητη. Ο Norton υποδύεται τον απατημένο σύζυγο που προσπαθεί να συνυπάρξει και πάλι με την άπιστη γυναίκα του. Στωικός ο ίδιος, ελαφρώς υποτονική και η ταινία, αλλά μέχρι το τέλος καταφέρνει να σε κερδίσει.
The Grand Budapest Hotel, του Wes Anderson (2014)
Ο Norton, αφού κάνει διάφορα περάσματα από περιπέτειες, από ταινίες με υπερήρωες και από κωμωδίες, έχει μια ωραία εμφάνιση στο απολαυστικό “The Grand Budapest Hotel” -και εμείς χαιρόμαστε που τον ξαναβλέπουμε σε μια τόσο ενδιαφέρουσα ταινία.
Birdman, του Alejandro G. Iñárritu (2014)
Το 2014 όλοι μιλούσαν για το “Birdman”: για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, για την επιστροφή του Michael Keaton, για την υπέροχη ερμηνεία του Norton (που κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου). Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για επιστροφή του Norton σε έναν απολαυστικό ρόλο με ιδιαίτερο στίγμα που του ταιριάζει γάντι, αλλά όχι, τον περιμένουμε σε κάτι καλύτερο.
