Η σχέση πατέρα και γιου στη μεγάλη οθόνη
The Godfather I, II, III (1972, 1974, 1990), του Francis Ford Coppola
Στην αριστουργηματική αυτή τριλογία οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ο κινητήριος μοχλός της δράσης. Πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή η εξουσία της Μαφίας περνά από τον πατέρα στο γιο, είναι ενδιαφέρων ο τρόπος που οι σχέσεις μεταξύ των αρσενικών μελών της οικογένειας επηρεάζουν τα γεγονότα. Ο Al Pacino θα ασχοληθεί τελικά με την… «οικογενειακή παράδοση», αφότου αναλάβει να εκδικηθεί για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του πατέρα του, του Marlon Brando. Ο Brando φαίνεται επίσης να έχει ως απαράβατο ιερό τη σχέση του με τα παιδιά του. Ο Al Pacino, με τη σειρά του, αναπτύσσει διαταραγμένες σχέσεις με τον δικό του γιο, επειδή ο τελευταίος ακολουθεί έναν δρόμο που αυτός δεν εγκρίνει. Και έτσι, σιγά-σιγά ξεδιπλώνονται και αγγίζουν ποικίλα επίπεδα οι σχέσεις πατεράδων και γιων στις τρεις αυτές ταινίες.
Kramer VS Kramer (1979), του Robert Benton
Η απόλυτη ταινία για τη σχέση πατέρα-γιου. Η Meryl Streep έχει τα ψυχολογικά της και παρατάει σύζυγο (Dustin Hoffman) και παιδί. Πατέρας και γιος θα πρέπει να συνηθίσουν τη νέα τάξη πραγμάτων και να μάθουν να συμβιώνουν – και θα τα καταφέρουν περίφημα. Τρυφερό και συγκινητικό, το έργο μάς έρχεται από τα 70s, αλλά το παρακολουθείς -με δάκρυα στα μάτια- σαν να γυρίστηκε χθες. (Και φυσικά κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού και Β' Γυναικείου).
The Shinning (1980), του Stanley Kubrick
Αν αυτή δεν είναι μια προβληματική σχέση πατέρα-γιου, τότε ποια είναι; Ο Jack Nicholson αναλαμβάνει να συντηρήσει για έναν ολόκληρο χειμώνα ένα απομονωμένο ξενοδοχείο. Στην πορεία, όμως, κάπου αρχίζει να τρελαίνεται και -εκτός από τη σύζυγο- θα την πληρώσει και ο γιος. Ο απόλυτος τρόμος, λοιπόν, να βλέπεις τον πατέρα σου να εγκαταλείπει κάθε λογική – τρόμος που εκφράστηκε περίφημα από τον Stanley Kubrick.
Star Wars VI (1983), του Richard Marquant
(Όσοι δεν έχουν δει τα Star Wars -αν υπάρχουν τέτοιοι- να μη διαβάσουν παρακάτω). Τα Star Wars μάς αρέσουν για πάρα πολλούς λόγους: περιπέτεια, αγωνία, διαπλανητικά κυνηγητά· και για έναν λόγο επιπλέον αφού διαδραματίζεται μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις που είδαμε ever στη μεγάλη οθόνη. Η σκηνή που ο Darth Vader φωνάζει “Luke I'm your father” μας έχει φυσικά στιγματίσει και έχει προσδώσει στο όλο project μια ενδιαφέρουσα διάσταση που δεν βλέπουμε στην πλοκή μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Back To The Future I & II (1985, 1989), του Robert Zemeckis
Πώς θα ήταν αν είχες την ευκαιρία να συναντήσεις τον πατέρα σου στα νιάτα του; Ο Marty McFly (Michael Fox) είχε αυτήν την ευκαιρία χάρη στη χρονομηχανή του επιστήμονα φίλου του Emmett Brown. Ο πατέρας McFly βέβαια είναι αδέξιος και ντροπαλός και η εικόνα του μάλλον απογοητευτική, αλλά ο ήρωάς μας πρέπει όχι μόνο να τον έχει από κοντά, αλλά και να τον βοηθήσει να τα φτιάξει με τη μητέρα του! Και στο sequel της ταινίας κεντρικό ρόλο κατέχει πάλι η σχέση πατέρα-γιου, καθώς ο ήρωας ταξιδεύει στο μέλλον για να γλιτώσει τον γιο του από μπελάδες…
Indiana Jones and the Last Crusade (1989), του Steven Spielberg
Χαριτωμένη, αστεία, αρκετά ρεαλιστική, ο τρόπος που παρουσιάζεται η σχέση μεταξύ του Indiana Jones και του πατέρα του σε αυτήν την ταινία είναι υπέροχος και συνδέεται πολύ όμορφα με την πλοκή. Πατέρας και γιος μοιάζουν να μην έχουν τις καλύτερες σχέσεις και διαφωνούν συχνά-πυκνά, αλλά αγαπιούνται πολύ και βοηθούν ο ένας τον άλλον με τους πιο απίθανους τρόπους – ό,τι συμβαίνει δηλαδή και στην αληθινή ζωή! Οι καλύτερες στιγμές της ταινίας είναι οι κοινές σκηνές Harrison Ford-Sean Connery (και γι' αυτό ξεχωρίζουμε αυτό το φιλμ από τα άλλα τρία της τετραλογίας).
In The Name Of The Father (1993), του Jim Sheridan
Ο Daniel Day-Lewis φυλακίζεται άδικα με την κατηγορία της τρομοκρατίας – και μαζί με αυτόν η μπάλα παίρνει και τον πατέρα του. Πατέρας και γιος αγωνίζονται μέσα από τη φυλακή να βρούνε το δίκιο τους και έρχονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Η ταινία κάνει ούτως ή άλλως το στομάχι σου να σφίγγεται από θυμό για την αδικία, αλλά αν κάτι απογειώνει το συναισθηματικό της φορτίο είναι η σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών.
The Lion King (1994)
Ποιος δεν έχει κλάψει στη σκηνή που ο Μουφάσα πεθαίνει και ο Σίμπα μένει ορφανός; Η σχέση των δύο αυτών λιονταριών αποτελεί τη βάση όλης της ταινίας και φυσικά είναι σαφές ότι ο Σίμπα δε θα είχε αυτήν την εξέλιξη ως χαρακτήρας, αν δεν είχε χάσει τον πατέρα του. Από τα best of της Disney που καταφέρνει να περάσει τα μηνύματά της με πολύ εύστοχο και ώριμο τρόπο.
La vita è bella (1997), του Roberto Benigni
Αυτή είναι και θα είναι η νούμερο ένα ταινία για την πατρική αγάπη. Ο Roberto Benigni είναι Εβραίος και οδηγείται από τους Γερμανούς σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μαζί του κρατείται και ο γιος του, που δεν πρέπει όμως να καταλάβει τίποτα για τη φρίκη του πολέμου. Ο ευφυέστατος πατέρας καταφέρνει να δημιουργήσει στον γιο του την εντύπωση πως παίρνουν μέρος σε ένα παιχνίδι με έπαθλο ένα τανκ. Κι εμείς ως θεατές δεν ξέρουμε αν πρέπει να γελάσουμε στις τραγελαφικές σκηνές ή να κλάψουμε.
Big Fish (2003), του Tim Burton
Μια πανέξυπνη ταινία που μας παρουσιάζει ένα σωρό σουρεαλιστικές ιστορίες, με σημείο αναφοράς τη σχέση πατέρα-γιου. Ο πατέρας, λοιπόν, στην ταινία έχει τη συνήθεια να αφηγείται θεότρελες και εντελώς απίθανες ιστορίες, γεγονός που θα τον οδηγήσει σε βαθιά ρήξη με τον γιο του. Με αφορμή, όμως, κάποια γεγονότα ο γιος θα επανεξετάσει τη γνώμη που έχει για τον πατέρα του. Διασκεδαστικό, τρυφερό, συγκινητικό, λυτρωτικό, το πιο ιδιαίτερο (και -γιατί όχι;- ίσως και το πιο ωραίο) φιλμ του Tim Burton.
