Άλλαι Τέχναι

Όταν ο Πίτερ Κουίλ (Κρις Πρατ) κλέβει μια μυστηριώδη σφαίρα, γίνεται στόχος του πανίσχυρου και αδίστακτου Ρόναν (Λι Πέις) που εποφθαλμιά τη συμπαντική καταστροφή. Ο Πίτερ ανακαλύπτει στην πορεία τη δύναμη της σφαίρας και με συμμάχους ένα γενετικά τροποποιημένο ρακούν (Μπράντλεϊ Κούπερ), τον δεντράνθρωπο Γκρουτ (Βιν Ντίζελ), τη μυστηριώδη δολοφόνο Γκαμόρα (Ζόε Σαλντάνα) και τον διψασμένο για εκδίκηση Ντραξ (Ντέιβ Μπαουτίστα), προσπαθεί να σταματήσει το επερχόμενο κακό. 

Άφθονη δράση, εκπληκτικά ειδικά εφέ και έξυπνο χιούμορ αποτελούν τα βασικά συστατικά της ταινίας, τα οποία είναι δοσμένα με μέτρο ώστε να ισορροπούν μεταξύ τους. Οι χαρακτήρες παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον. Από τον τυχοδιώκτη Πίτερ που φέρνει εύκολα στο νου τον Χαν Σόλο του Star Wars, στο δίδυμο-φωτιά του Γκρουτ με το Rocket ρακούν, οι διάλογοι και οι ατάκες των οποίων δίνουν και παίρνουν. Γενικότερα, η χημεία μεταξύ των χαρακτήρων είναι αξιοζήλευτη σε σημείο που σε ωθεί να νοιαστείς για την τύχη τους. Δεν έχουμε να κάνουμε δηλαδή με ένα τσίρκο χαρακτήρων που απλά σε διασκεδάζουν με τις ατάκες τους και τις σκηνές δράσης στις οποίες πρωταγωνιστούν (βλέπε Avengers), αλλά με ένα μη τυποποιημένο superhero προϊόν που θα μνημονεύεται έπειτα από χρόνια για τη φρεσκάδα και τη διαφορετική προσέγγισή του. 

Ακολούθως, η ταινία είναι μπολιασμένη με αναφορές σε μουσική και ταινίες των 1980s, πράγμα που της δίνει έναν όμορφο, νοσταλγικό τόνο. Πρόκειται για το μοντέρνο μπλοκμπάστερ που δεν ξεχνάει τις βάσεις του, τις σέβεται και προχωράει παραπέρα δίνοντας διαφορετικό τόνο στο είδος και ανανεώνοντάς το. Ταυτόχρονα, είναι και ένα θαρραλέο μπλοκμπάστερ, διανθισμένο με αξιομνημόνευτες στιγμές παρωδιακού ύφους, που σου θυμίζουν όλα τα κλισέ που συναντάς σε ταινίες του είδους και θα ήθελες να εκλείψουν. Εδώ υπάρχουν μόνο και μόνο για να καταποντιστούν από την ίδια τη ματιά του σκηνοθέτη. 

Κάπου εδώ θα αναρωτηθείτε αν υπάρχουν αρνητικά στοιχεία που εντοπίζουμε στην ταινία. Υπάρχουν. Η μη αξιοποίηση γνωστών ηθοποιών που εμφανίζονται λίγο στην ταινία (Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Τζον Ράιλυ, Γκλεν Γκλόουζ) είναι ένα από αυτά. Όπως και η αδυναμία της περαιτέρω ανάπτυξης του χαρακτήρα του Ρόναν. Θα θέλαμε ο villain της ταινίας να έχει μεγαλύτερο βάθος, πράγμα που αυτόματα ισοδυναμεί με ισχυρότερη παρουσία. Πείτε μου όμως μια ταινία της Marvel που ο villain σε έχει συγκλονίσει (εκτός ίσως απ' τον Λόκι του Τομ Χίντλεστον). Δύσκολο να βρεις κάτι. 

Τα παραπάνω λοιπόν αποτελούν μικρές παραφωνίες που αδυνατούν να «λερώσουν» το εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα. Και εμείς γεμάτοι χαρά για τη συγκεκριμένη εξαιρετική κινηματογραφική εμπειρία, περιμένουμε πώς και πώς το δεύτερο μέρος των Guardians of the Galaxy που θα βγει στις αίθουσες το καλοκαίρι του 2017.