Το μυθιστόρημα του Πάνου Τσερόλα «Η συνωμοσία της Βανίλιας» αναμφίβολα σε ταξιδεύει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Είναι μια λογοτεχνική σύνθεση που εναρμονίζει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον αναγνωστών με διαφορετικές, ίσως, προτιμήσεις. Πρόκειται για την ιδιαίτερη και ρομαντική ιστορία του Μαρκ και της Μάγιας, δύο πρωταγωνιστών με εκρηκτικές προσωπικότητες. Ξετυλίγεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, με ζωντανούς διαλόγους και γλαφυρές περιγραφές ενώ, παράλληλα, αγγίζει οικουμενικά ερωτήματα για τον άνθρωπο και τη θέση του στον κόσμο.
Λόγος + Τέχνη
Λίγο πριν τελειώσει κάθε περιστροφή του ανεμιστήρα, το δωμάτιο γεμίζει με ένα μεταλλικό σκλήρισμα…
«Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο» έγραψε ο Tolstoy ως εισαγωγική φράση στην «Άννα Καρένινα». Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με την οικογένεια που περιγράφει ο Δημήτρης Στεφανάκης στο πρόσφατο μυθιστόρημά του «Ευτυχισμένες οικογένειες». Τα μέλη της φαίνεται να τα διαθέτουν όλα: δύναμη, χρήματα, ευκαιρίες, ιστορία. Κι όμως, ο καθένας από αυτούς ταλανίζεται ανολοκλήρωτος και δυσαρεστημένος, ψάχνοντας συνεχώς κάτι που θα τον φέρει πιο κοντά στην πολυπόθητη ευτυχία.
Απόσπασμα από την «Επιστολή» του Γιώργου Φιλιππίδη στην ποιητική συλλογή του «Γαλάζια μηχανή» (1999, Εκδ. Καστανιώτη).
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Φεβρουαρίου.
«Παρακαλώ, κάντε μια λίστα με τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή σας». Άραγε πόσοι μπορούμε να απαντήσουμε ειλικρινά σε αυτή την ερώτηση; Ή μάλλον, πόσοι γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτή την ερώτηση;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Giorgio Manganelli «Κεντουρία: Εκατό μικρά μυθιστορήματα-ποταμός» (Γνώση, 1989), σε μετάφραση της Έφης Καλλιφατίδη.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Ιανουαρίου.
Ποίημα από τη συλλογή «Ο κύριος Ταυ» (Μελάνι, 2007) της Κατερίνας Ηλιοπούλου.
Με όχημα μια ξεχασμένη πόλη της Ουγγαρίας που βυθίζεται στην σήψη και την παρακμή, ένας συγγραφέας αναμετράται με βαθιές και οικουμενικές αγωνίες για την ανθρώπινη κατάσταση. Πληθωρικός στα θέματά του και ακόμα πιο πληθωρικός στην ιδιαίτερη, ασταμάτητη πρόζα του, ο Laszlo Krasznahorkai συνθέτει ένα απαιτητικό αριστούργημα που απορροφά και υπνωτίζει το αναγνωστικό κοινό του.

