Από την ποιητική συλλογή «Η επιστροφή των πουλιών» (Ίκαρος, 1946).
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Οκτωβρίου.
Επιλογή από τη συλλογή «Μαλαισιακά τραγούδια» του δίγλωσσου ποιητή Yvan Goll (Στιγμή, 2002), σε μετάφραση (από τα γαλλικά) του Ε. Χ. Γονατά.
Η αλήθεια είναι πως πριν αποφασίσω να γράψω λίγα λόγια για τη«Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Ποίησης», μια συλλογή προτύπων ποιημάτων από πρωτοεμφανιζόμενους ως επί το πλείστον ποιητές, στην οποία πρόσθεσα κι εγώ την προσωπική μου σφραγίδα με δύο ποιήματά μου: την «Μοναξιά του Ποιητή» (2013) και τα «Ανείπωτα Λόγια» (2014), ανέμενα τη δημόσια εμφάνιση του έργου αυτού στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Και τούτο περισσότερο γιατί επιθυμούσα αυτά τα οποία γράφω να καθρεφτιστούν στα μάτια των αναγνωστών μέσα από τις σελίδες της Ανθολογίας και να μετουσιωθούν σε σκέψεις, μνήμες και εικόνες, καθεμιά από τις οποίες θα κουβαλά μια δική της μοναδική ιστορία που θα μπήξει τα νύχια της αργά, μα σταθερά και αδιάκοπα στην πένα του ανθρώπου εκείνου που τολμώντας να λάβει τον ιερό τίτλο του Ποιητή θέλησε να ποτίσει τη δίψα τους με μελάνι, το ίδιο αυτό μελάνι με το οποίο ραντίστηκε κάθε λέξη των ποιημάτων του.
Επιλογή από την ανθολογία «Αμερικανοί ποιητές και ποιήτριες τολμούν» (Εξάρχεια, 2013), σε μετάφραση του Γιώργου Μπουρλή.
Ο Luigi Bartolini, με μεγάλη μαεστρία, συνθέτει ένα κινηματογραφικό σκηνικό, καθώς ο ήρωάς του περιπλανιέται στα σοκάκια της μεταπολεμικής Ρώμης ψάχνοντας το κλεμμένο του ποδήλατο.
Η «Σωφρονιστική Αποικία» γράφεται ολιγόμηνα στα 1914 εκ παραλλήλου με την «Δίκη» -και ως εκ τούτου ανταλλάσσει χαιρετισμό μαζί της στις τροχιές διερεύνησης των θεματικών του νόμου, της ενοχής και της ποινής εντός του πλέγματος της δικαιοσύνης- για να δει το καθυστερημένο και επιφυλακτικό φως του «τυπωθήτω» πέντε χρόνια αργότερα κατόπιν μιας αποτυχημένης δημόσιας ανάγνωσης στο Μόναχο στα 1916, φορτισμένης με αντιδράσεις ακραίας απαρέσκειας από την πλευρά του κοινού.
Από την ποιητική συλλογή ″Good Woman: Poems and a Memoir, 1969-1980″ (1987), σε μετάφραση της Αννίτας Χατζίκου.
Το «Γκόλεμ» θα μπορούσε να είναι μια αστυνομική ιστορία· έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που θα το κατέτασσαν σε αυτήν την κατηγορία : το μυστήριο μιας δολοφονίας, τον πρώην σύζυγο του θύματος, διάσημο σκακιστή, που γίνεται φυγάς πριν η αστυνομία προλάβει καν να τον κατηγορήσει για το οτιδήποτε, μία γοητευτική και ικανότατη αστυνομικό που αναλαμβάνει να τον εντοπίσει και να δώσει λύση στην υπόθεση. Κρατώντας αυτές τις συντεταγμένες, θα μπορούσε να πρόκειται φαινομενικά για οποιαδήποτε αστυνομική ιστορία μιας κοινότοπης γραμμικότητας. Θα μπορούσε, αν ο συγγραφέας της ήταν κάποιος άλλος κι όχι ο Pierre Assouline.