Η σειρά βιβλίων “Germania” του Γερμανού Harald Gilbers διαδραματίζεται στο Βερολίνο του 1944-1945, στα ερείπια και στα αποκαΐδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με πρωταγωνιστή τον Εβραίο επιθεωρητή Οπενχάιμερ. Διαβάσαμε τις «Τελευταίες μέρες» και στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο συγγραφέας μας μιλάει επί παντός επιστητού, λίγο πριν κυκλοφορήσει το τέταρτο βιβλίο της σειράς από τις εκδόσεις Μεταίχμιο στις 7 Μαίου, με τίτλο «Μαύρη λίστα», όπου ο συμπαθής επιθεωρητής θα έρθει αντιμέτωπος με έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Τα «βιβλία της χρονιάς» ασφαλώς δεν υπάρχουν. Υπάρχουν οι προσωπικές αναγνωστικές μας ιστορίες που ενίοτε διασταυρώνονται και πολύ συχνότερα αποκλίνουν. Ως εκ τούτου, η παρακάτω επιλογή δεν έχει ούτε κατ’ επίφαση αντικειμενικά κριτήρια – για αυτά μπορεί κανείς να αξιολογήσει τις λίστες με τα ευπώλητα ή τα βραβευμένα, ή ακόμα καλύτερα τα βιβλία που κατάφεραν να ανταποκριθούν ταυτόχρονα στις απαιτήσεις κάθε κοινού, αναγνωστικού ή κριτικού.
Μετά το «Τυφλή γωνία», ο Dean Kootz επιστρέφει με το βιβλίο «Ψίθυροι θανάτου», την αναμενόμενη συνέχεια της περιπέτειας της Τζέιν Χοκ, πρώην πράκτορα του FBI.
«Ομορφάσχημη», η ιστορία που δεν αφηγήθηκε η Γερτρούδη Στερν.
Όταν η Anna Burns κέρδισε το Man Booker για το 2018, κέρδισε πολλά περισσότερα από την αναγνώριση της συγγραφικής της δεξιοτεχνίας. Κατά κάποιο τρόπο κέρδισε τη ζωή της πίσω.
H Γιώτα Γουβέλη, μετά το γοτθικό μυθιστόρημα «Ματωμένα εντελβάις», έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, χαρίζοντάς μας ένα μυθιστόρημα εποχής, που διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα. Πτυχές από τη ζωή του Όθωνα και της Αμαλίας παρουσιάζονται στην υπόθεση του βιβλίου, σε ένα περιβάλλον όπου οι κόσμοι της μεγαλούπολης και του χωριού συγκρούονται.
Όταν ένα μυθιστόρημα σου γεννάει την ανάγκη να ξαναπιάσεις στα χέρια σου, ύστερα από πολλά χρόνια, την Ιλιάδα, για να ξανασυναντηθείς με έναν ήρωα που είχες από χρόνια ξεχασμένο, να τον αντικρύσεις με άλλη, πιο ώριμη ματιά, και να τον αγαπήσεις, ίσως για πρώτη φορά, τότε, ο συγγραφέας του -στη συγκεκριμένη περίπτωση η Pat Barker- έχει επάξια κερδίσει το στοίχημα που, ίσως, έβαλε με τον εαυτό της και το αναγνωστικό κοινό, αποφασίζοντας να καταπιαστεί με ένα από τα πιο διαχρονικά έργα της ανθρώπινης ιστορίας.
«Ένα βιβλίο που προσεγγίζει τις πιο έντονες εμμονές του συγγραφέα: το βάρος του παρελθόντος, τα λάθη της μνήμης, τον τρόπο με τον οποίο διασταυρώνονται οι ζωές μας με τον πολιτικό κόσμο, και τη σημασία της άποψης για τις κοινωνίες μας.»
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ιρλανδής συγγραφέα Sally Rooney, «Συζητήσεις με φίλους» (Πατάκης, 2019), θα μπορούσε να είναι μία σε βάθος μελέτη χαρακτήρων τους οποίους λίγο έως πολύ αναγνωρίζουμε και συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Κοινό στοιχείο τους είναι η γοητεία και ο τρόπος που επιδρά στους γύρω τους. Όμως, η γοητεία τους είναι επιφανειακή και στα κομβικότερα σημεία της αφήγησης οι χαρακτήρες δεν ξεδιπλώνουν τις προσδοκώμενες δυνατότητές τους. Υπάρχει μία διαρκής διακύμανση στα συναισθήματα και αναντιστοιχία στη δράση που άλλοτε απογοητεύει, άλλοτε εκπλήσσει, το ενδιαφέρον όμως ξεθωριάζει γρήγορα στις επόμενες σελίδες.
Είναι τα 16α γενέθλια της Μαρίνα και δεν έχουν τίποτε το ονειρεμένο. Δε φτάνει η εφηβεία και τα προβλήματά της, είναι κι αυτή η μύτη που χιλιάδες φορές ικέτευσε τους γονείς της να χειρουργήσει για να νιώσει πιο όμορφη, είναι κι η ανάμνηση της χτεσινής νύχτας που η μητέρα της πάλι την έσυρε έξω από το κρεβάτι την ώρα που κοιμόταν, ζητώντας της να τεντώσει τα σεντόνια της, γιατί ακόμη και στον ύπνο η πειθαρχία είναι ανεκτίμητη. Τα δώρα της, μέσα στα κακοτυλιγμένα κουτιά τους, είναι το ίδιο θλιβερά όσο και η ζωή της, η στερημένη από τρυφερότητα και χρώμα. Νιώθει ότι κανείς δεν την αγαπάει μέσα στον άσχημο αυτό κόσμο, οπότε ποιο το νόημα; Άλλωστε, μια μέρα όλοι πεθαίνουν.