Η Jane Harper κάνει το ντεμπούτο της με ένα βιβλίο που έχει τίτλο ελαφρώς παραπλανητικό. Μια καλογραμμένη ιστορία, που δεν χαρακτηρίζεται, όμως, ως το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Το 2018, οι εκδόσεις της Εστίας φέρνουν στο ελληνικό κοινό τον τελευταίο τόμο του σπουδαίου μυθιστορήματος του Marcel Proust, ολοκληρώνοντας έτσι τη μεταφραστική «μάχη» που είχε ξεκινήσει ο Παύλος Ζάννας και την οποία ανέλαβε μετά το θάνατο του πρώτου ο Παναγιώτης Πούλος. Πρόκειται για ένα εκδοτικό γεγονός, αφού το εμβληματικό αυτό έργο πλέον προσφέρεται ολόκληρο στον αναγνώστη σε μια αρτιότατη έκδοση, δίνοντάς του την ευκαιρία για ένα δαιδαλώδες αλλά ανεπανάληπτο ταξίδι. Όμως, γιατί το μυθιστόρημα αυτό είναι τόσο σημαντικό και κλασικό για τους αναγνώστες;
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για τον Αμερικανικό Eμφύλιο (1861-1865), τον πιο καταστροφικό πόλεμο που γνώρισαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ένα ξεχασμένο Νόμπελ και μια απομακρυσμένη γραφή που απέχει πολύ από τις τωρινές αισθητικές επιλογές της σύγχρονης ποιητικής.
Κλείστε τα μάτια κι απολαύστε ένα μαγικό ταξίδι στις εποχές που καθόμασταν γύρω από τη φωτιά κι ακούγαμε τις ιστορίες της γιαγιάς, για μάγισσες, δράκους, στοιχειωμένα κάστρα και καλούς και κακούς μάγους.
Πολλές φορές τα όρια μεταξύ σωστού-λάθους, λογικής-τρέλας, νόμιμου-παράνομου είναι τόσο δυσδιάκριτα, που ένα ταλαιπωρημένο μυαλό μπορεί εύκολα να τα ξεπεράσει.
Γι άλλη μια φορά η J.K. Rowling δημιουργεί έναν μαγικό κόσμο και μας ταξιδεύει από την ασφάλεια του σπιτιού μας σε ένα μέρος και μια εποχή όπου όλα μπορούν να συμβούν. Ο κακός μάγος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ βρίσκεται φυλακισμένος στη Νέα Υόρκη, αλλά καταφέρνει να δραπετεύσει και να βάλει σε εφαρμογή τα καταστροφικά σχέδιά του. Τότε ο Άλμπους Ντάμπλντορ ζητάει από τον Νιουτ Σκάμαντερ, παλιό του μαθητή στο Χόγκουαρτς να τον κυνηγήσει και να σώσει τον Κρίντενς, που τον αναζητάει. Έτσι αρχίζει μια καταδίωξη στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και το Λονδίνο, γεμάτη αγωνία και ανατροπές.
Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Είναι η ημέρα οπότε απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εκτελέσεων στο Άουσβιτς από τον σοβιετικό στρατό. Η πύλη του στρατοπέδου φέρει μέχρι και σήμερα την επιγραφή «Η εργασία απελευθερώνει». Στο Άουσβιτς, όπως και αλλού, λειτουργούσαν θάλαμοι αερίων για τη μαζική εξόντωση των κρατουμένων. Οι κρατούμενοι προέρχονταν από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας· υπήρχαν γυναίκες, άντρες και παιδιά: Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, τσιγγάνοι, πολιτικοί κρατούμενοι, άνθρωποι με αναπηρία.
Το πρώτο πράγμα που θα ακούσει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο, είναι ότι είναι ένα μυθιστόρημα χωρίς τελεία, μια κατάθεση ψυχής σε μία πρόταση. Χρησιμοποιώντας όμως κενά και παύλες -σαν να διαβάζει κανείς ένα εκτενές ποίημα, μια άναρχη και παρ’ όλα αυτά άκρως προσεγμένη εξομολόγηση ημερολογίου- σε καμία περίπτωση δεν κουράζει, παρά διατηρεί έναν αμείωτο ρυθμό μέχρι τέλους. Άλλωστε, γιατί να υπάρχει τελεία στον απολογισμό της ζωής ενός πολιτικού μηχανικού που μάταια αναζητούσε σταθερές δομές στο χάος της καθημερινής ζωής (βλ. οπισθόφυλλο); Και όμως, παρά την όποια ματαιότητα, μετά το πέρας της ανάγνωσης, καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχει σημασία είναι τα μικρά όμορφα πράγματα, οι «ασήμαντοι» λόγοι που νοηματοδοτούν το κυνήγι καθενός από εμάς για να ζήσει. Χωρίς προφανή λυρισμό, και με λέξεις κυνικές, στο μυθιστόρημα κυριαρχούν αναμφίβολα τα συναισθήματα και η ομορφιά που κρύβει η καθημερινή ζωή στη γυμνή απλότητά της.