Η Naomi Okubo είναι μια καλλιτέχνιδα από την Ιαπωνία. Στα πολύχρωμα αφηρημένα έργα της την απασχολούν ζητήματα ταυτότητας και κοινωνικών διαφορών, και όπως αναφέρει έχει επηρεαστεί από τη δύσκολη περίοδο της εφηβείας της.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Υποτίθεται ότι έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες. Καυχιόμαστε ότι παρακολουθούμε την ποπ κουλτούρα του δυτικού κόσμου και στο μέτρο που αναλογεί στον καθένα μας, την επηρεάζουμε κιόλας. Βλέπουμε, ακούμε και γράφουμε, όσο μας επιτρέπει ο περιορισμένος χρόνος του 24ώρου και το καταριόμαστε που τελειώνει τόσο γρήγορα. Θα έλεγε κανείς ότι δε μας ξεφεύγει τίποτα· και θα έκανε πανηγυρικά λάθος. Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να εξηγήσω πως μου διέφυγε η ύπαρξη του “Re:Generation” πίσω στο 2011…
Το τυχαίο γεγονός του θανάτου ενός κατοίκου σε μια ήσυχη γειτονιά του Μπρούκλιν έρχεται να ταράξει τις ζωές της οικογένειάς του και των γειτόνων του. Τα παιδιά και ο εγγονός του, Jake, εκτός απ’ το σπίτι, κληρονομούν και τις ηθικές του υποχρεώσεις απέναντι στην ενοικιάστριά του που διατηρεί κατάστημα δίπλα από το σπίτι. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν μια αναπάντεχη φιλία σχηματίζεται ανάμεσα στον Jake και τον γιο της ενοικιάστριας, τον Tony. Μία πρόταση για αύξηση του ενοικίου δυναμιτίζει τις σχέσεις των δύο οικογενειών, φέρνοντας τους «Μικρούς Κυρίους» στη δυσάρεστη θέση να αποφασίσουν: είναι η φιλία τους αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει τις οικονομικές σχέσεις των οικογενειών τους;
“I pledge allegiance to the burning flag of the United States of Horror” ακούμε το παιδάκι να λέει στο intro του νέου άλμπουμ των hip hop/punks Horror και θαρρώ πως οποιαδήποτε άλλη εισαγωγή είναι περιττή!
Γιατί το απόλυτο καλοκαιρινό φως σε τυφλώνει και καθώς κλείνεις τα μάτια για να προστατευθείς, εμφανίζονται μπροστά σου οι πιο περίεργοι δαίμονες…
Ο Olivier Assayas συνεργάζεται για δεύτερη φορά με την Kristen Stewart, μετά το “Clouds of Sils Maria” (2014), σε μία ταινία που κέρδισε (εξ ημισείας με την υπέροχη “Graduation” του Cristian Mungiu) το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο περασμένο Φεστιβάλ των Καννών, αλλά έμεινε στην ιστορία ως η ταινία που εισέπραξε τα πιο έντονα γιουχαρίσματα εδώ και χρόνια στην Croisette. Το “Personal Shopper” συνιστά μία εξ ορισμού ακατάτακτη ταινία, όχι όμως επειδή καμία ταμπέλα δεν μπορεί να την χωρέσει, αλλά επειδή η ίδια αδυνατεί να βρει συνταγμένες, ταυτότητα και προσανατολισμό.
Αυτή είναι η 21η (!) μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας ενός από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες όλων των εποχών! Κι αυτό μέσα σε 20 χρόνια καριέρας, στην οποία γύρισε κι ένα ντοκιμαντέρ! Από τις ταινίες του, οι 10 βρήκαν διανομή στη χώρα μας –εννοείται πως τις έχω δει όλες!
Winter is coming κι ας είναι Μάιος, με μια παγωμένη animation περιπέτεια εποχής απ’ τη Γαλλία.
To “Black Mirror” είναι μια βρετανική σειρά που πραγματεύεται διαφορετικά θέματα και με διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε κάθε επεισόδιο. Μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε αγοράστηκε από τη Netflix και σίγουρα δεν ανήκει στις «πολιτικά ορθές» σειρές που έχεις συνηθίσει να βλέπεις. Κοινό χαρακτηριστικό η επίδραση της τεχνολογίας στην κοινωνία και την ψυχολογία μας. Όπως αναφέρει στην Guardian ο ιδιοφυής σεναριογραφός της σειράς Charlie Brooker: «Αν η τεχνολογία είναι φάρμακο -και πράγματι φαίνεται να είναι- τότε ποιες ακριβώς είναι οι παρενέργειές του;»
Η Katharine Hepburn είναι μέχρι σήμερα η μοναδική ηθοποιός που έχει βραβευτεί τέσσερις φορές με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Μία ηθοποιός που αποτέλεσε το πρότυπο της δυναμικής, ανεξάρτητης και ασυμβίβαστης γυναίκας σε μια εποχή που οι υπόλοιπες σταρ του Ηollywood πάλευαν να καθιερωθούν ως πρότυπα ομορφιάς και λάμψης. Η ίδια συνήθιζε να λέει στις συνεντεύξεις της ότι έζησε τη ζωή της σαν άνδρας και σίγουρα δεν έλεγε ψέμματα.