“For neither life nor nature cares if justice is ever done or not.” Patricia Highsmith
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Η Cornelia Parker είναι μία καλλιτέχνιδα που –από τη δεκαετία του ‘90 και μετά– αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα στον τομέα της γλυπτικής και της εγκατάστασης. Το έργο της συχνά στοχεύει στην αναδιατύπωση της ύλης μέσα στον χώρο, δημιουργώντας εικόνες πρωτόγνωρες και συχνά ιδιαίτερα εντυπωσιακές.
Μέσα στο καλοκαίρι κυριαρχεί μια σιωπηλή ομορφιά που την κατακτάς μέσα από τη χρήση ενός ποδηλάτου. Καθώς ο ήλιος πέφτει, ανεβαίνεις επάνω του και τριγυρνάς στους δρόμους, στα στενά, δίπλα σε πράσινα τοπία. Και αυτό το κάνεις μόνος σου, χωρίς συνοδοιπόρο. Χρειάζεσαι απλά την κατάλληλη μουσική, και σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, την ίδια χρονική στιγμή δεν οδηγάς εσύ το ποδήλατο, αλλά εκείνο εσένα κι εσύ απολαμβάνεις απλά τη στιγμή… μόνο βλέπεις και ακούς, χωρίς να μιλάς. Αρκεί να έχεις δεκατέσσερα μάτια.
Με αφορμή τη Γιορτή του Πατέρα στις 18 Ιουνίου, ας θυμηθούμε δέκα ταινίες που -άμεσα ή έμμεσα- πραγματεύονται τις σχέσεις πατέρα και γιου.
“I’d rather be a fake somebody than a real nobody” Tom Ripley
Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν διαβάζω για/ακούω μουσικούς οι οποίοι, έχοντας εδραιώσει κάποια στιγμή το όνομά τους στο μουσικό τομέα που δραστηριοποιούνται, συνεχίζουν ακάθεκτοι και παράγουν τη μουσική που τους εκφράζει, ανεξαρτήτου ηλικίας. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το αθηναϊκό σχήμα των New Zero God (NZG), των οποίων ιδρυτικό μέλος, τραγουδιστής και συνθέτης είναι ο Μιχάλης Πούγουνας. Ο εν λόγω κύριος αποτέλεσε βασικό στέλεχος των θρύλων της ελληνικής post-punk/goth σκηνής, The Flowers of Romance και συν τοις άλλοις είναι ιδιοκτήτης των δισκογραφικών εταιρειών Nexus και Cyberdelia.
Αμερική, δεκαετία του ’50. Σε απόσταση αναπνοής από την ευφορία της νίκης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ευρωστία μίας ρωμαλέας οικονομίας, τη γενικευμένη χαρωπή διάθεση ελέω baby boom και το ζαχαρένιο κέφι μίας εποχής που χουζουρεύει στο συντηρητικό της κουκούλι, βρυχώνται διάφοροι παράλληλοι κόσμοι.
Για τη δισκογραφική Fuzz Club με έδρα το Λονδίνο τα έχουμε ξαναπεί και σε προηγούμενο review (βλ. The Underground Youth): πρόκειται μάλλον για το καλύτερο και πιο δραστήριο label στον τομέα της νεο-ψυχεδέλειας αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, με ένα εξαιρετικό roster (The Underground Youth, Sonic Jesus, Singapore Sling, Lola Colt κ.α.) συμπεριλαμβανομένων και δύο ελληνικών συγκροτημάτων (A Victim of Society, Acid Baby Jesus). Εδώ λοιπόν, τα «γεράκια» της Fuzz Club ανακάλυψαν, αγάπησαν και υπέγραψαν συμβόλαιο με την πιο απομακρυσμένη (γεωγραφικά μιλώντας) μπάντα του ενεργητικού της. Κυρίες και κύριοι, without further ado, οι Las Cobras από την Ουρουγουάη!
“Until the spirit new sensation takes hold, then you know / I've got the spirit, but lose the feeling / I've got the spirit, but lose the feeling / Feeling, feeling, feeling, feeling, feeling, feeling, feeling.” Joy Division, Unknown Pleasures, “Disorder”