«Εάν θελήσεις να φτιάξεις μια μηλόπιτα από την αρχή, θα πρέπει πρώτα να επινοήσεις ένα σύμπαν». 'Ημουν δεν ήμουν δέκα χρονών όταν πρωτοάκουσα αυτήν τη φράση από τον μεγάλο αστροφυσικό Carl Sagan στα πλαίσια της εξαιρετικής τηλεοπτικής του δουλειάς “Cosmos”. Στην αρχή θυμάμαι τον πέρασα για τρελό, πιστεύοντας ότι ο άνθρωπος αυτός τα έχει χάσει, γιατί αυτή η πρόταση απλά δεν έβγαζε νόημα. Εικοσικάτι χρόνια μετά, έρχεται ένας άλλος τύπος που τον θεωρώ θεότρελο, αυτή τη φορά με εμπεριστατωμένη αιτιολογία, να υπενθυμίσει στο φιλοθεάμον κοινό πως ο στόχος του ανθρώπου πάντα ήταν και πάντα θα είναι τα αστέρια και το σύμπαν. Ο Seth MacFarlane ξαναφέρνει τη μοναδική σειρά “Cosmos” στους δέκτες μας και ήδη νιώθω το πιτσιρίκι μέσα μου να δακρύζει από νοσταλγία.
Άλλαι Τέχναι
«Σκεφτόμουν να φτιάξω έναν blues-soul δίσκο» λέει ο Peter Gabriel για το “So” που το περιοδικό Rolling Stone κατατάσσει στη θέση 14 των 100 καλύτερων δίσκων των 80s.
Η αξία των καλλιτεχνικών προϊόντων της ανθρώπινης διάνοιας και του παγκόσμιου πολιτισμού είναι άραγε τόσο μεγάλη, ώστε να αξίζει να θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές για τη διάσωσή τους εν καιρώ πολέμου; Μια ταινία που διερευνά τις πιθανές απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα θα μπορούσε να είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Δυστυχώς, το “The Monuments Men” απογοητεύει καταλήγοντας να είναι ένα ανιστόρητο χολιγκουντιανό μπλοκμπάστερ.
O Martin Parr είναι ένα σύγχρονος χρονικογράφος και ένας από τους καλύτερους φωτογράφους δρόμου. Μέσα από τις φωτογραφίες του μπορείς να δεις τον κόσμο με μια διαφορετική οπτική που θα την περιέγραφα ως μοναδική, εντυπωσιακή και πολύχρωμη.
Σε έναν κόσμο που πλέον τα σύνορά του έχουν «εξαφανιστεί» κυρίως εξαιτίας του διαδικτύου, είναι πλέον δύσκολο να αναγνωριστεί η δουλειά σου, σε όποιον τομέα και αν αυτή βρίσκεται, καθώς έχεις να αντιμετωπίσει έναν συνεχώς εξελισσόμενο ανταγωνισμό. Και όμως μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο Bill Gekas, ένας Ελληνο-Αυστραλός φωτογράφος κατάφερε να ξεχωρίσει χάρη στο μεράκι, το ταλέντο και την αγάπη του για τη φωτογραφία. Αδιαμφισβήτητα σε αυτό συνέβαλε και το κεντρικό πρόσωπο των φωτογραφιών του, η αξιολάτρευτη κόρη του Αθηνά. Σίγουρα θα έχετε ακούσει το όνομά του ή θα έχετε προσηλώσει το βλέμμα σας σε μια από τις φωτογραφίες του προσπαθώντας να ξεχωρίσετε αν πρόκειται όντως για φωτογραφία ή πίνακα ζωγραφικής. Ανάμεσα σε πολυάσχολα ωράρια, διαφορές ώρας και πολλά ελληνοαγγλικά email, το Artcore κατάφερε να ξεκλέψει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του και να γνωρίσει από… κοντά τον άνθρωπο πίσω από τον φωτογραφικό φακό.
Ο Matthew McConaughey τράβηξε φέτος τα βλέμματα της δημοσιότητας, χάρη στην ερμηνεία του στην ταινία “Dallas Buyers Club”, η οποία του απέφερε το όσκαρ, αλλά και την ενσάρκωση του επιθεωρητή Rust Cohle στη σειρά του HBO “True Detective”. Αυτή η «στροφή στην ποιότητα», όμως, ενός ηθοποιού που έγινε γνωστός κυρίως μέσα από ρομαντικές κομεντί, μπορεί να ανιχνευθεί τουλάχιστον τρία χρόνια νωρίτερα, όταν, δηλαδή, κυκλοφόρησε το “Killer Joe”. Το σίγουρο εδώ είναι ότι θα δείτε τα κοτοπουλάκια του KFC με άλλο μάτι.
Λάτρης των music halls του μεσοπολέμου, της απεικόνισης των «τραβηγμένων από τα μαλλιά» εθνικών στερεότυπων, του design των αυτοκινήτων Volkswagen της δεκαετίας του ’50 και δημιουργός που αρέσκεται στην καταγραφή του «πανωλεθρίαμβου», της μελαγχολίας που αποπνέει η σκονισμένη παρακμή μιας κάποτε αστραφτερής πραγματικότητας.
Ανακοινώθηκαν οι φετινοί νικητές στις κατηγορίες Open, Youth και National του παγκόσμιου διαγωνισμού φωτογραφίας Sony World Photography Awards, στον οποίο συμμετείχαν πάνω από 70.000 άνθρωποι από όλον τον κόσμο.
Με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας που συνδιοργανώνουν ο Σύλλογος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης και η Κοβεντάρειος βιβλιοθήκη σε συνεργασία με το Ριζάρειο Ίδρυμα με θέμα «Fred Boissonnas – εικόνες στην Ελλάδα», το Artcore σας παρουσιάζει μερικές από τις -σπάνιας ομορφιάς και ιστορικής αξίας- φωτογραφίες του Γάλλου φωτογράφου.
“I'll try to carry off a little darkness on my back, 'Till things are brighter, I'm the Man In Black” Οι στίχοι αυτοί «εσωκλείουν» την ύπαρξη του ανθρώπου και καλλιτέχνη Johnny Cash σε όλη της την ένταση. Ανάμεσα σε κακουχίες, θανάτους, ναρκωτικά, διαζύγια, πάθη και πολλούς δαίμονες, ο Cash κατάφερε μέχρι το τέλος της ζωής του να κοιτάει τον ίδιο τον διάολο στα μάτια και να τον νικήσει διθυραμβικά με τεράστιο προσωπικό και ψυχικό κόστος.