Πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως τη «φωτογράφο των φρικιών». Το ίδιο έλεγε και η ίδια για τον εαυτό της. Και αυτό, γιατί για την Diane Arbus το νορμάλ και το ομαλό φάνταζε άσχημο και σουρεαλιστικό. ‘Ισως γιατί για την ίδια η αλήθεια και η ομορφιά του κόσμου κρυβόταν πίσω από κάθε τι που απέκλινε από τις "φυσιολογικές” νόρμες, κάθε τι περίεργο, ασυνήθιστο και περιθωριακό, το οποίο μπορεί να σόκαρε το ανθρώπινο μάτι και να “ξεβόλευε” την καθεστηκυία τάξη.
Camera Obscura
Η Camera obscura είναι μια οπτική συσκευή που προβάλλει μια εικόνα του περιβάλλοντός της σε μια οθόνη. Μια πρωτόγονη φωτογραφική μηχανή θα έλεγε κανείς. Όπως αυτή η μηχανή προβάλει διάφορα αντικείμενα, έτσι και σκοπός αυτής της στήλης είναι η προβολή νέων και αξιόλογων φωτογράφων και η παρουσίαση φωτογραφιών με διαφορετική θεματολογία κάθε φορά. Μην διστάσετε αν θέλετε να προβληθεί και η δική σας δουλειά να στείλετε ένα δείγμα της και γιατί όχι να βγει προς τα έξω!
Ο σκύλος του στρατοπέδου, το τσιγάρο στο διάλλειμα από τις ασκήσεις, η παρέα, τα ερημικά τοπία και τα σιδερένια κτίρια που θυμίζουν φυλακές, οι σκοπιές και οι λασπωμένοι δρόμοι. Ένα διαφορετικό φωτογραφικό project από τον Γιώργο Καμηλάκη.
Υπάρχει κάποιος που είναι η σκιά του Προέδρου της Αμερικής. Τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Όχι, δε είναι κάποιος κατάσκοπος, ούτε κάποια υπερφυσική παρουσία. Είναι ο προεδρικός φωτογράφος Pete Souza.
Ελκυστικοί άνθρωποι που έκαναν ελκυστικά πράγματα σε ελκυστικά μέρη. Αυτή ήταν η γνώμη του θρυλικού αμερικανού φωτογράφου Slim Aarons για την δουλειά του.
Ίσως μία από τις πιο δελεαστικές πολιτιστικές εξορμήσεις και συνάμα ο καλύτερος λόγος για να πάρεις αεροπλάνα και βαπόρια και να πας στην Αθήνα αυτή την περίοδο… Το έργο ενός από τους πιο ανατρεπτικούς καλλιτέχνες στη φωτογραφία μόδας και συγκεκριμένα 196 φωτογραφίες του Helmut Newton (1920-2004), εκτίθενται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση από τις 13 Νοεμβρίου έως τις 3 Μαρτίου του 2013.
O Πέτρος Πουλόπουλος επηρεασμένος από φωτογράφους όπως οι Garry Winogrand, Robert Doisneau και Josef Sudek, περιπλανιέται στους δρόμους μεγαλουπόλεων, συλλέγοντας καθημερινές εικόνες που φανερώνουν παρασκηνιακές στιγμές μίας σύγχρονης κοινωνίας.
Την Πολυξένη Παπαδοπούλου τη γνώρισα πριν δύο χρόνια περίπου στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Μετά από μία σύντομη συζήτηση, κατάλαβα ότι η σχέση της με την τέχνη καθορίζει τον τρόπο ζωής της. Οι σπουδές της άλλωστε το δικαιολογούν, με πτυχία και μεταπτυχιακά στη συντήρηση έργων τέχνης, στην ιστορία τέχνης, στην οπτική επικοινωνία και στη φωτογραφία.
Σκοτεινή και αινιγματική. Προκλητική και ρομαντική. Θολή και ιδιόρρυθμη. Αυτά είναι μερικά από τα επίθετα που θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει, για να περιγράψει την αμφιλεγόμενη persona, που ακούει στο όνομα Francesca Woodman. Αν δεν καταφέρει να σε σαγηνεύσει το έργο της, σίγουρα θα σε καθηλώσει η ιστορία της.
“Η φωτογραφία είναι αλήθεια και ψέμα. Γράφει αυτό που υπάρχει αλλά και αυτό που γεννιέται.” Σε αυτή τη φράση του Γιώργου, συμπυκνώνεται κατά τη γνώμη μου, τόσο ο γενικότερος συμβολισμός του έργου του, όσο και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί την τέχνη της φωτογραφίας, ως μέσο έκφρασης.