Ο Φεβρουάριος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο μήνας της καχυποψίας. Όσο πλησιάζουμε στα μισά του, τόσο μεγαλώνει και η δυσπιστία με την οποία κοιτάμε τις βιτρίνες ανθοπωλείων και ζαχαροπλαστείων μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες κόκκινες καρδούλες και τα σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς. Και μετά αρχίζει η γκρίνια: είναι εμπορική γιορτή, οι ερωτευμένοι γιορτάζουν όλον τον χρόνο, ο Άγιος Βαλεντίνος είναι καθολικός και άλλες παρόμοιες αγανακτισμένες δικαιολογίες. Αν είσαι από εκείνους που γιορτάζουν αγνοώντας τα δολοφονικά βλέμματα των γύρω σου θα νιώσεις ένα αίσθημα δικαίου στο τέλος του άρθρου. Αν πάλι είσαι σαν εμένα και φλερτάρεις έντονα με την ιδέα της λοβοτομής από το να γιορτάσεις έστω και μια φορά στις 14 του μήνα, σου έχω άσχημα νέα φίλε επαναστάτη: ήρθε η ώρα να αλλάξουμε στρατόπεδο.
Beaux Arts
…Τη ζηλεύω γιατί μπορεί και μεταφέρει τα υπέροχα όνειρά της στο χαρτί, έτσι ώστε να μπορούμε να μοιραστούμε κι εμείς λίγη από αυτή την ομορφιά!
Να μπορείς να ακούς μια γυναίκα που παίζει ένα αναγεννησιακό μουσικό όργανο απλά κοιτάζοντάς την ζωγραφισμένη στον καμβά, μοιάζει παράλογο. Και όμως, ο Vermeer κατάφερε μέσα από όσα έργα του απεικονίζουν γυναικείες μορφές με μουσικά όργανα να το κάνει λίγο πιο λογικό!
Πώς μπορεί να συνδυάσει κάποιος το κολύμπι σε μαγευτικές παραλίες με πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα τέχνης; Φυσικά, αν επισκεφτεί ένα από τα πολλά ελληνικά νησιά.
Ένα ταξίδι στον χώρο της τέχνης, μέσα από το Google Art Project ή πώς να αποκτήσετε τα αγαπημένα σας έργα τέχνης από τον καναπέ του σπιτιού σας.
Αυτή τη φορά θέλω να μοιραστώ με τους cultural omnivores αναγνώστες του περιοδικού μας, σας γλείφω εάν δεν το καταλάβατε, τα καλλιτεχνικά γεγονότα που έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της μεγαλοτεράστιας μητρόπολης της τέχνης, του Λονδίνου. Φυσικά και οι λέξεις μου θα σας δώσουν μια ιδέα και μόνο από τα συγκλονιστικά πράγματα που γεννιούνται σε αυτήν την ομολογουμένως ανεπανάληπτα ενεργή και παθιασμένη καλλιτεχνικά πόλη.
Οι περισσότεροι τις έχουν δει, πολλοί έχουν βγει φωτογραφία μαζί τους, κάποιοι έχουν μιλήσει για αυτές. Οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου μετακομίζουν σε ένα πιο κεντρικό σημείο της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. Τι ξέρουμε για αυτές;
Η πολυχρωμία, η αυστηρότητα και η ευφορία του έργου του Roy Lichtenstein, με αφορμή την έκθεση της Tate Modern Lichtenstein: A Retrospective.
Η επίσημη χρονολογία γέννησης της αφαίρεσης στην ιστορία της τέχνης τοποθετείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Αναμφισβήτητα. Μήπως όμως η αφαίρεση έχει τις ρίζες της πολύ βαθύτερα από όσο γνωρίζουμε;
Καμίλ Κλοντέλ, μια σπουδαία γλύπτρια, μια αντισυμβατική και γενναία γυναίκα. Η κλίση της στη γλυπτική, η σχέση της με τον Ροντέν, το έργο της, η ευαίσθητη ψυχική της υγεία, ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικό άσυλο και ο θάνατός της αποτελούν σταθμούς στη ζωή ενός ανθρώπου που η κοινωνία δε δέχτηκε ποτέ να ενσωματώσει.