Ο «Παλαιός των ημερών» του Παύλου Μάτεσι είναι από τα ομορφότερα και συγκλονιστικότερα νεοελληνικά μυθιστορήματα. Πρόκειται για έργο που κατορθώνει τόσα πράγματα σε επίπεδο μορφής και περιεχομένου που αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί, ώστε κάθε φορά ο αναγνώστης να έρχεται αντιμέτωπος με τον πλούτο πίσω από το κείμενο και να παλεύει με τις αβεβαιότητες και τις νύξεις του.
Δαμιανός Τζούπης
Τα παιδιά του μεσονυχτίου: η πολυμορφία της Ινδίας.
Μ’ αυτό το άρθρο επιστρέφω ξανά στη λογοτεχνία του φανταστικού, για την οποία είχα γράψει και παλαιότερα με αφορμή τη σειρά «Ο τροχός του χρόνου» του Robert Jordan.
Η υπαρξιακή Ιστορία στα «Εφτά φεγγάρια του Μάαλι Αλμέιντα».
Στο “Stella Maris”, το δεύτερο βιβλίο του διπτύχου που εξέδωσε ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Cormac McCarthy το 2022, η πρωταγωνίστριά του αφηγείται στο γιατρό της ένα όνειρο. Η ίδια βλέπει ότι βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα μέρος με κάτι αδιευκρίνιστους φρουρούς μπροστά σε μια πύλη, και κάπου πέρα από τους φρουρούς, κρυμμένη, ελλοχεύει μια αδιευκρίνιστη παρουσία, ένα ον το οποίο κατά κάποιον τρόπο επικοινωνεί μαζί της ασκώντας της μια τρομακτική γοητεία, απευθύνοντάς της έμμεσα και ένα κάλεσμα. Για την Αλίσια η παρουσία του όντος είναι κάτι που τη στοιχειώνει, είναι δείγμα μιας οντότητας που στην υπερβατική και ασύλληπτη υπόστασή της έχει σημαδέψει τη ζωή της, τις σκέψεις της, την ίδια τη σχέση της με τον κόσμο. Είναι βασικά ένα δείγμα της ίδιας της (απροσπέλαστης) δύναμης που κινεί (κατά κάποιο τρόπο) τον κόσμο.
Ο «Εκκλησιαστής», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων σε μετάφραση Άννας Γρίβα, είναι ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα. Πρώτον, επικεντρώνεται σε ένα ιστορικό θέμα κάπως ανοίκειο για το σημερινό αναγνωστικό κοινό (πόσω μάλλον στην Ελλάδα), τις θρησκευτικές έριδες και τις πολιτικές αναταράξεις στην Ευρώπη μετά τη Μεταρρύθμιση του Λούθηρου, προσπαθώντας να ρίξει φως σε εξελίξεις που διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή ήπειρο κυρίως μέσα από τις συγκλονιστικές πνευματικές ανακατατάξεις της εποχής. Και δεύτερον, είναι ένα έργο καθώς γράφτηκε όχι από έναν/μία συγγραφέα αλλά από μία συγγραφική κολεκτίβα η οποία το εξέδωσε υπό το όνομα Luther Blissett (και η οποία συνέχισε με ελαφρώς διαφορετικό σχήμα ως Wu Ming, που στα κινέζικα σημαίνει «ανώνυμος» ή «κανένας»).
