Τρεις από τους συντάκτες μας, με φόντο το εορταστικό κλίμα, διάλεξαν τα καλύτερα βιβλία που πέρασαν από τα χέρια τους τη χρονιά που μας αποχαιρετά και σας τα συστήνουν ανεπιφύλακτα ως το καλύτερο δώρο εορτών για τον εαυτό σας και τους οικείους σας, ώστε να ξεκινήσει το 2016 με την καλύτερη αναγνωστική παρέα.
Artcore
Πόσο δημιουργικός είσαι; Τι σημαίνει η έννοια της δημιουργικότητας; Είναι όλοι οι άνθρωποι δημιουργικοί; Μπορείς να αναπτύξεις τη δημιουργικότητά σου; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες ώστε να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητά μας; Η Ευγενία Θεοδότου στο βιβλίο της «Η δημιουργικότητα στην εποχή των νέων τεχνολογιών: Δημιουργικές εφαρμογές στην καθημερινή πράξη» (Εκδόσεις Κριτική) αναλύει την έννοια και τον ρόλο της δημιουργικότητας στην εποχή μας και προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν. Για το βιβλίο της και την «παρερμηνευμένη» έννοια της δημιουργικότητας μίλησε στο Artcore και σας παραθέτουμε τη συζήτησή μας ευθύς παρακάτω…
Με αφορμή την ολοκλήρωση της τριλογίας της «Τα Παλιά Ασήμια» (Εκδόσεις Μεταίχμιο), η κ. Κόντζογλου μας αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο της και μας μίλησε για την τριλογία, την περιοδεία της, τη σχέση της με το κοινό καθώς και για τα μετέπειτα λογοτεχνικά της σχέδια.
Οι The Fog Ensemble είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νεοσύστατα μουσικά σχήματα ανάμεσα στα πολλά της Θεσσαλονίκης. Η μουσική τους, πειραματική και γεμάτη ενέργεια, ταξιδεύει τον ακροατή με κινηματογραφικό τρόπο σε γοητευτικά, ομιχλώδη, σκοτεινά, ηχητικά τοπία. Το συγκρότημα έχει ένα άλμπουμ μέχρι τώρα στο ενεργητικό του κι αρκετές ζωντανές εμφανίσεις, κυρίως στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Γι' αυτά και για πολλά περισσότερα μιλήσαμε μαζί τους και τους ζητήσαμε να… καθαρίσουν για λίγο την ομίχλη.
Νέος, ωραίος και… ποπ. Για την ακρίβεια χέβι ποπ, όπως του αρέσει καλύτερα-με διπλή δόση συναίσθημα! Ο Πητ Σαν τριγυρνάει στην πόλη με ένα τζιπάκι τύπου Camel Trophy ή σερφάρει με το skate του ελλείψει του πολυπόθητου ωκεανού. Τραγουδάει για φανταστικά νησιά και παραμυθένια καλοκαίρια και σου φτιάχνει τα κέφια με μελωδίες που σε ταξιδεύουν νοσταλγικά στην ανεμελιά της παιδικής σου ηλικίας, σε πάνε βόλτα σ’ ένα μόνιμα ηλιοκαμμένο Αύγουστο και όταν χαλαρώσεις, σου δείχνει το πιο γαλάζιο φως και τον δρόμο για την επόμενη περιπέτεια.
Η βιβλιοφιλική ομάδα του Artcore Magazine φροντίζει για να έχετε έναν όμορφο χειμώνα. Και με το επίθετο «όμορφο» εννοούμε φυσικά «γεμάτο από εξαιρετικά βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν ή πρόκειται να κυκλοφορήσουν». Ορίστε λοιπόν το δεύτερο μέρος ενός ενημερωτικού οδηγού για την βιβλιοθήκη σας και μόνο!
Είναι γεγονός ότι από τότε που ανέλαβε ο Ντάνιελ Κρεγκ να υποδυθεί τον θρυλικό Βρετανό πράκτορα, στο αλησμόνητο (και αξεπέραστο μέχρι στιγμής) «Casino Royale» οι ταινίες Bond ανέβηκαν επίπεδο ποιοτικά. Με εξαίρεση το «Quantum of Solace» (που δεν είναι και τόσο κακό όσο λένε όλοι, απλώς υστερεί αισθητά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα), ο Κρεγκ έφερε στο franchise την αύρα της σοβαρής δραματουργίας που, μετά τον Κόνερι, όλο και μειωνόταν στις ταινίες του 007, φτάνοντας στο σημείο να εξαφανιστεί εντελώς με τα δύο τελευταία, ανεκδιήγητα Bond του Πιρς Μπρόσναν, που οι οπαδοί προτιμούν να ξεχάσουν και όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν κανέναν λόγο να θυμούνται.
Ο Γιάννης Ατζακάς έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς, αλλά αυτοπροσδιορίζεται κιόλας ως «βιωματικός πεζογράφος». Από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου, «Τα διπλωμένα φτερά (Εκδ. Άγρα, 2007) έχει εδραιώσει τη θέση του στα ελληνικά γράμματα με τη συγγραφή τριών ακόμη επιτυχημένων έργων, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο του «Θολός Βυθός» (Εκδ. Άγρα).
Φέτος είναι σίγουρα η χρονιά του… ο λόγος για τον συγγραφέα και μεταφραστή, Αβραάμ Κάουα, που βλέπει τόσο τη «Δημοκρατία» (Εκδόσεις Ίκαρος), της οποίας είναι ο σεναριογράφος, όσο και το «Σούπερκραχ: Το μεγάλο κόλπο με τη διεθνή οικονομία» του D. Cunningham (Εκδόσεις Κριτική), το οποίο μετέφρασε να εκτοξεύονται ταυτόχρονα στην κορυφή των πωλήσεων. Δύο graphic novel που γνωρίζουν επάξια την αναγνώριση και την αποδοχή που τους αρμόζει και που στοχεύουν να εκπληρώσουν την επιθυμία πολλών αναγνωστών: να διαπραγματευτούν όσο το δυνατόν πιο απλά και κατανοητά γίνεται καίριες και διαχρονικές πτυχές της Δημοκρατίας και της Οικονομίας. Ο Αβραάμ Κάουα είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
«Σημασία έχει πως τώρα που μου χρειάζονται οι λέξεις, χωρίς υπεκφυγές και καλολογίες […] είναι εδώ. Όταν η ζωή εφορμά, η λογοτεχνία σωπαίνει. Ας κλείσει επιτέλους το στόμα της, να δούμε τι έχουν να πουν οι λέξεις όταν μένουν μόνες τους. Τι έχουν να πουν όταν έχουν απέναντί τους έναν άνθρωπο που νοσεί και πάσχει. Αν έχουν τα κότσια να παρηγορήσουν. Κι αν έχουν τη δύναμη να πουν τα πράγματα με το όνομά τους». Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου «Καλά και σήμερα: Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) και το παραθέτω ως εισαγωγή στη συνέντευξη που τόσο ευγενικά μου παραχώρησε, γιατί το διάβασα τόσες φορές που ίσως το έχω απομνημονεύσει και γιατί οι δικές μου σκέψεις για ένα βιβλίο «κατάθεση ψυχής» είναι περιττές…