Άλλαι Τέχναι

Το εν λόγω φιλμ διαπνέεται από έναν ισχυρό υπαρξιακό προβληματισμό. Ο μικρός Hay, ένας εφτάχρονος που ζει σε κάποιο χωριό στην περιφέρεια της Τουρκίας, θα βρει σε μια τυχαία περιήγησή του σε κάποιο έρημο χωράφι ένα νεκρό άλογο. Εμβρόντητος μπροστά στο γεγονός, απορημένος και φιλοπερίεργος μέσα στο παιδικό του μυαλό θα ασχοληθεί μαζί του και θα πειράξει το άψυχο σώμα προσπαθώντας να το κατανοήσει. Με τον πατέρα του να τον έχει χάσει προς στιγμήν από την προσοχή του, θα τρυπήσει το νεκρό ζώο με κάποιο ξύλο και θ’ αφήσει να στάξει από μέσα ένα νέα «υλικό». Αυτό το αινιγματικό περιστατικό θα γίνει η αφετηρία από την οποία θα ξεδιπλωθεί ένας ολόκληρος κόσμος ονείρων αλλά και θανάτου, έτοιμος να χάσει ανά πάσα στιγμή τις ισορροπίες του. Ένας τραυματισμός που επαναφέρει αποσπασματικές εικόνες, άσωτοι αμνοί, πνιγμένοι και μια ολόκληρη παραγωγική γραμμή υλοτομίας που μετουσιώνει ένα νεκρό δένδρο σε ζωντανό δομικό υλικό θα αναμειχθούν πανέμορφα και θα συνθέσουν ένα υπέροχο κι ελκυστικότατο κινηματογραφικό κάδρο.

Ο ίδιος ο Tarik Aktas, δήλωσε μετά την προβολή πως βασικός σκοπός του ήταν να συνενώσει τα θραύσματα μιας κάποιας ζωής και να καλλιεργήσει την αίσθηση της αποσπασματικότητας. Να κάνει ουσιαστικά μια εξερεύνηση του νοήματος της μνήμης, γιατί ουσιαστικά η ζωή δεν είναι μια αυτοτελής οντότητα αλλά το σύνολο των στιγμών που μπορούμε να επαναφέρουμε στη θύμησή μας·και μια τέτοια διαδικασία είναι πάντα επεισοδιακή και αποδιοργανωμένη. Με την αριστοτεχνική χρήση ενός ελλειπτικού μοντάζ ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με δεξιοτεχνία τους στόχους του και καταφέρνει ταυτόχρονα να διεγείρει το ενδιαφέρον του θεατή. Ένας ακόμα βασικός κινητήριος μοχλός του έργου υπήρξε μια ιδέα συνέχειας της ζωής από την οποία και εμφορείται ο σκηνοθέτης. Η ζωή, με άλλες μορφές βεβαίως, βιολογικές ή υλικές, εξακολουθεί επίμονα να υπάρχει κι έτσι κάθε θάνατος οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά σε μία αλληγορική γέννηση. Βλέπουμε έτσι ολοζώντανα σκουλήκια να σιγολιώνουν το νεκρό σώμα του αλόγου. Ολόκληρες οικοδομές να υψώνονται από ένα πεσμένο δέντρο. Κι ο θεατής να παρασύρεται όλο και περισσότερο στον ίλιγγο που πλέκει ο Τούρκος δημιουργός.

Αξιοσημείωτες βέβαια είναι και οι τεχνικές λεπτομέρειες της ταινίας. Ο Tarik Aktas δημιουργεί έναν ατμοσφαιρικότατο χώρο μέσα στον οποίο δρουν τα κινηματογραφικά υποκείμενα χρησιμοποιώντας σύνθετες κινήσεις της κάμερας που εγκλωβίζουν το μάτι, σταθερές και κανονικές γωνίες λήψης καθώς και μεσαία γενικά ή και πολύ γενικά κάδρα που εξάπτουν την περιέργεια. Ειδική μνεία βέβαια αξίζει στην πραγματικά αριστουργηματική φωτογραφία που υπογράφει ο Necmettin Akdeniz και καθηλώνει αβίαστα ακόμα και τον λιγότερο υποψιασμένο.

Λίγα πράγματα μπορούν να σχολιαστούν αρνητικά σ’ αυτό το έργο. Λείπει σίγουρα το βάθος κι οι ποιότητες από τους χαρακτήρες και δεν αναλύονται σ’ όλο τους το εύρος οι προσωπικές ανησυχίες και τα άγχη τους. Ωστόσο αυτά φαντάζουν λεπτομέρειες αναφορικά με τη σκοποθεσία του φιλμ. Άλλα πράγματα επιδίωκε ο δημιουργός. Κι έτσι συνολικά η ταινία δείχνει πολυεπίπεδη, φρέσκια και νοηματικά ανεξάρτητη, καταφέρνοντας να ξεδιπλώσει όλες τις αρετές της παρά τα προσκόμματα και τις ελλείψεις. Μια ταινία που αξίζει σίγουρα την προσοχή σας. 

Ελπίζω να έχετε μια αξέχαστη προβολή.

Στο Νεφέλωμα του Νεκρού Αλόγου, του Tarik Aktas
Πρωτότυπος Τίτλος: Dead Horse Nebula
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 73’
Βαθμολογία: 6/10