Auditorium

Μερικές φορές, σε ελάχιστες περιπτώσεις δίσκων, αισθάνομαι ότι το καινούργιο υλικό που ακούω μου δημιουργεί τόσο έντονα συναισθήματα, λες και δεν έχει προηγηθεί ξανά κάτι παρόμοιο. Πριν ακούσω το “Unique” των Poem υπήρξαν διάφοροι δίσκοι με τους οποίους κρατάω γερούς δεσμούς. Οι Poem, όπως φαίνεται, παρόλο που κυκλοφόρησαν νέο υλικό σε σύντομο χρονικό διάστημα, μοιάζουν ασταμάτητοι, διψασμένοι και γεμάτοι έμπνευση.

Το ζητούμενο για μια νέα κυκλοφορία είναι να φτάνει ή ακόμα και να ξεπερνάει τον προκάτοχό της και οι Poem, ταπεινοί με τη σιωπηλή στάση που διατηρούν, συνθέτουν ένα υλικό που τους τοποθετεί ένα σκαλοπάτι παραπάνω στη σταδιοδρομία τους. Το “Unique” είναι ένας πολύ δυνατός δίσκος από πολλές πλευρές, τουλάχιστον με την προσωπική μου αντίληψη. Πρώτα απ’ όλα, το στιχουργικό κομμάτι είναι αρκετά έως πολύ έντονο, εξωτερικεύοντας την εσωτερική κραυγή του ανθρώπου που ζει μέσα στον πόνο – ψυχικό ή σωματικό – και επιζητεί την απολύτρωση – ως ακροατής, δε γίνεται να μείνεις αλύγιστος μπροστά σε τέτοιους στίχους.

Η φωνή του Προκοπίου –με μεγάλο εύρος- ζωντανεύει το νόημα του δίσκου, του χαρίζει, ανάμεσα στις άπειρες μουσικές κυκλοφορίες του είδους αυτού, την ταυτότητα του «μοναδικού». Ο καλλιτέχνης μοιάζει να είναι ο ζωντανός πρωταγωνιστής που παλεύει να βρει γαλήνη μέσα από τα τραύματά του. Το μόνο που δεν καταφέρνει – και δεν το εκφράζω ως παράπονο – είναι να μην ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά του, ίσως επειδή δεν έχει έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή. Ακόμα, όμως, κι αν το “Unique” δεν είχε τη δύναμη να «γιγαντώνεται» σε κάθε του ακρόαση, η ερμηνεία του Προκοπίου στο “Discipline” θα ήταν αρκετή για να χαραχθεί ο δίσκος στη μνήμη όσων τον ακούσουν.

Τελευταίο κομμάτι του παζλ; Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο του δίσκου που να πηγαίνει χαμένο: σε κάθε τραγούδι, μονίμως κάτι σε τραβάει, κάτι σε κρατάει. Το “Unique” είναι λίγο πιο ατμοσφαιρκό από το “Skein Syndrome” με μία εξαιρετική δουλειά πάνω στις κιθάρες και στο drumming. Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση της μελωδίας σε όλη τη ροή του άλμπουμ και με έντονο ενθουσιασμό, θα τολμήσω να πω, ότι η μπάντα καταφέρνει με τη νέα της δημιουργία, να «ενσωματώσει» έναν ρομαντισμό στις λεγόμενες σταυροβελονιές του prog metal, που είχε γίνει ευρέως γνωστός από τους Opeth.

Το “Unique” είναι ένας πραγματικά υπέροχος, βιωματικός και χαρισματικός δίσκος.

ΑΚΟΥΣΕ:
http://vicisolumrecords.com/track/my-own-disorder-2