Auditorium

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η Νορβηγία ήδη καλλιεργούσε το black metal, το οποίο και έμελλε να αποτελέσει ένα πολιτισμικό ιδεώδες για τη χώρα μετά από χρόνια. Υπήρχαν, όμως, κάποιοι μουσικοί που αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια πορεία από τότε κι έπειτα, πατώντας πάνω σ’ αυτόν τον ήχο, αλλά όχι και να βασιστούν εκεί. Μπάντες όπως οι Ulver, οι Virus, οι Ved Buens Ende, οι Arcturus, οι In the Woods… και οι Solefald που μας ενδιαφέρουν για την ώρα, πήγαν πέρα από τα όρια που καθιέρωναν τον ακραίο ήχο. Ήταν οι λεγόμενοι «τρελοί του χωριού».

Οι Cornelius Jakhelln και Lazare Nedland ως μόνιμοι καπετάνιοι των Solefald και χωρίς να χρειαστούν κάποιον άλλον να τους πλαισιώσει, ως βασικό μέλος, έκαναν ανέκαθεν ό,τι ήθελαν και ο όρος avant – garde δικαιωματικά τους ανήκει. Αυτό επιβεβαιώνεται και επικυρώνεται και μέσα από το φετινό “World Metal. Kosmopolis Sud”, το οποίο, παρά τον διαφοροποιημένο του χαρακτήρα από οτιδήποτε κλασσικό κυκλοφορεί εκεί έξω, είναι παράλληλα μια πολύ δυνατή heavy metal επιλογή.

Αδυνατώ να καταλάβω πως ακριβώς καταφέρνουν να τοποθετήσουν μέσα στη μουσική τους, με απόλυτη συμμετρία, διαφορετικές προσεγγίσεις και να τις κάνουν παράλληλα να φαίνονται συγγενείς. Αδίστακτα, παντρεύουν τα αμιγώς black riffs με τους ήχους της electronica, δημιουργώντας ενεργειακά πεδία εθιστικού και χορευτικού ρυθμού. Τα φωνητικά των δύο κυρίων πότε εναλλάσονται μεταξύ τους μέσα από καθαρούς τόνους, μονολόγους σε μουσικό μοτίβο, ακρότητες και οπερετικές θεατρικότητες βασισμένες σε πολυφωνικά πεδία και πότε παίζουν πάσες μεταξύ αγγλικής και νορβηγικής διαλέκτου.

Η εξαίρετη παραγωγή και το έντονο ηχητικό χρώμα στα περισσότερα ρεφρέν είναι τόσο έκδηλα έτσι ώστε οι μεγάλες διάρκειες κάποιων τραγουδιών να περνούν απαρατήρητες
και αν ο ακροατής προσφέρει στον εαυτό του τον χρόνο να απολαύσει το άλμπουμ, το ενδιαφέρον μεγαλώνει για επανάληψη ακροάσεων. Μετά ακολουθεί και η επαναληπτική ακρόαση «μέσα στο μυαλό». 

Μέσα σ’ όλα αυτά, οι Solefald θα μπορούσαν να είχαν χαρίσει το όνομά τους και στα αρχεία της μεγάλης οθόνης. Αν είχαν γράψει το “Oslo Melancholy” 5 – 6 χρόνια νωρίτερα, οι συντελεστές της ταινίας “Oslo, 31. August” δε θα δίσταζαν να το συμπεριλάβουν ως soundtrack μαζί με εκείνα των A – Ha και The White Birch. To συγκεκριμένο, βέβαια, κινηματογραφικό τελείωμα διαφοροποιείται πλήρως από τον υπόλοιπο δίσκο, αλλά όταν ως μπάντα αυτοδηλώνεσαι «πρεζάκι» του πειραματισμού, τότε κανείς δε μπορεί να σου προσάψει κατηγορίες αστοχίας.

World Metal. Kosmopolis Sud, των Solefald (2015)

Μουσικό είδος: Avant – garde/Black Metal

Δισκογραφική: Indie Recordings