Serial Killers

Καθώς η ιστορία κορυφώνεται προς την τελική αναμέτρηση που θα κρίνει το μέλλον του Westeros, όλα τα κομμάτια της πλοκής μπαίνουν στη θέση τους, και τα arcs των χαρακτήρων αρχίζουν να βαίνουν προς την ολοκλήρωση τους. Δυστυχώς αμφότερα με άνισα αποτελέσματα.

Το επεισόδιο ξεκινά με μια μεγάλη τελετή. Η μάχη με τους White Walkers έχει λάβει τέλος, και το τίμημα της είναι βαρύ. Σε μια άψογα φωτογραφημένη σκηνή επιβλητικής θλίψης, ένας-ένας οι χαρακτήρες αποχαιρετούν τους αγαπημένους τους. Η Daenerys αποχαιρετά τον Jorah, η Sansa τον Theon, και εμείς όλοι μαζί την Lyanna Stark, τον αγαπημένο μας δεύτερο χαρακτήρα που γέννησε ποτέ η σειρά.

Ακολουθεί μια γιορτή για όσους απέμειναν, που καλούνται να βάλουν πίσω τους τον θρήνο για τους χαμένους και να σκεφτούν την επόμενη μέρα. Για την Daenerys ωστόσο προέχει να στέψει νόμιμο διάδοχο της οικογένειας των Baratheon τον Gendry και κατά προέκταση άρχοντα του Storm’s end. Δεν έχει σημασία που είναι μπάσταρδος, παραμένει γιος του βασιλιά Baratheon.

Σε ένα τραπέζι λίγο παρακάτω, ο Tyrion, o Jamie, η Brienne και ο Podrick έχουν στήσει ένα αρκετά διασκεδαστικό κατά τα φαινόμενα drinking game, εμφανώς αποφασισμένοι να πιουν μέχρι τελικής πτώσης. Πάνω στο παιχνίδι η Brienne αποκαλύπτει μέσα από μια άβολη κουβέντα ότι δεν έχει συνευρεθεί ποτέ σεξουαλικά με κανέναν. Κάτι που ο Jamie φαίνεται ιδιαίτερα πρόθυμος να διορθώσει, αφού την ακολουθεί στο δωμάτιο της, σε μια εξέλιξη που δεν φαίνεται να αρέσει ιδιαίτερα στον Tormund, που πίνει για να ξεχάσει την καψούρα του με την Brienne, βρίσκοντας σύντομα καλή παρέα. Στο κεντρικό τραπέζι της αίθουσας, η Daenerys κοιτά προβληματισμένη τους βόρειους να ορκίζονται την πίστη τους στον Jon, που φαίνεται να είναι αρκετά λαοφιλής, όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. Στα δεξιά της δεσπόζει η Missandei, και στα αριστερά της ένα ποτήρι καφέ από τα Starbucks που χάρισε στο ίντερνετ μια από τις κορυφαίες viral στιγμές του εδώ και πολύ καιρό.

Στην επόμενη σκηνή, ο Jamie εξομολογείται στην Brienne την έλξη που νιώθει για αυτή, και το story arc των δύο χαρακτήρων φτάνει στην κορύφωση του σε μια στιγμή ιδιαίτερα συναισθηματική, την οποία ο σκηνοθέτης αλλά και οι σεναριογράφοι αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη λεπτότητα, με τις κινήσεις και τα λόγια των δύο πρωταγωνιστών να απηχούν τις λεπτές αποχρώσεις του ταξιδιού και της ωρίμανσης που τους έφερε ως εδώ, σε ένα εξαιρετικό ενδεχομένως φινάλε και για τους δύο χαρακτήρες.

Ή τουλάχιστον έτσι θα ήταν, εάν οι σεναριογράφοι δεν αποφάσιζαν να πετάξουν από το παράθυρο ( pun intented) ολόκληρο σχεδόν το character arc και την συναισθηματική ωρίμανση πολλών ετών του Jamie, ο οποίος αποφασίζει με το πρώτο άκουσμα του ονόματος της Cersei να γυρίσει στο πλάι της. Ένας χαρακτήρας από τη σκιά του οποίου ο Jamie προσπαθούσε ( και φαινομενικά τα είχε καταφέρει ) να ξεφύγει, και ξαφνικά οι δημιουργοί αποφασίζουν ότι η θέση του Jamie είναι στην πρωτεύουσα, προφανώς για να εξυπηρετήσει κάποια σεναριακή εξέλιξη. Ο ορισμός της σεναριακής ευκολίας και του κακογραμμένου Twist δηλαδή, καταφέρνει να υπομονεύσει το αφηγηματικό ταξίδι δυο εξαιρετικά ενδιαφερόντων χαρακτήρων. Μεγάλο κρίμα.

Σε κάποιο διπλανό δωμάτιο, η Daenerys προσπαθεί να πείσει τον Jon να κρατήσει μεταξύ τους το μυστικό του, ότι είναι δηλαδή ότι τελευταίος άντρας Targaryen. Ο Jon δεν ψήνεται ιδιαίτερα, και η Danny τον πιέζει λέγοντας του ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να συνυπάρξουν. Παρόλα αυτά ο Jon εξομολογείται το μυστικό του στην Arya και στην Sansa, η Sansa με τη σειρά της στον Tyrion, αυτός στον Varys, και κάπως έτσι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά των Targaryen έχει γίνει viral news σε ολόκληρο το Westeros μέσα σε λίγες ώρες.

Η ώρα του αποχαιρετισμού φτάνει, καθώς η Daenerys μαζί με τον Jon και τον στρατό τους ξεκινάνε για το DragonKeep, από όπου σχεδιάζουν να εξαπολύσουν την τελική επίθεση τους απέναντι στο King’s Landing και την Cersei. Ο Jon ξεφορτώνεται τον Ghost, επειδή φαντάζομαι δεν χωράνε δύο πλάσματα με κλαμένο κουταβίστικο ύφος στο δρόμο προς την πρωτεύουσα, και τον δίνει στον Tormund που ξεκινά να πάρει τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τους Wildlings προς τον ακόμα-πιο-βορρά, από όπου προήλθαν, ενώ ο Sam ανακοινώνει ότι αυτός και οι Gilly θα γίνουν ξανά γονείς. Συγκινητικός αποχαιρετισμός –ενδεχομένως ολόκληρης της σειράς- σε αυτούς τους χαρακτήρες, που είδαν τις ιστορίες και τις υπο-πλοκές τους να βρίσκουν ένα αρκούντως ικανοποιητικό κλείσιμο.

Στον δρόμο για τον King’s Landing όμως τα πράγματα στραβώνουν, και στραβώνουν άσχημα. Ενώ ο στόλος της Daenerys πλέει σε ήρεμα νερά, μια καταιγίδα από τεράστια καμάκια αρχίζει να διαλύει πολλά από τα πλοία της, ενώ σε μια από τις πιο πετυχημένα σοκαριστικές στιγμές της σεζόν, τρία καμάκια καρφώνονται σε έναν από τους δράκους και τον στέλνουν να αναπαυτεί για πάντα στον πάτο της θάλασσας. Ο Euron με τον στόλο του εμφανίζονται σχεδόν από το πουθενά, και ο πετυχημένος αιφνιδιασμός του τσακίζει μεγάλο μέρος του στόλου της Khaleesi, αλλά κυρίως το ηθικό της. Ενώ, πάνω στον πανικό, ο Euron καταφέρνει ( με άγνωστο τρόπο) να πιάσει αιχμάλωτη και την Missandei.

H KhaleesI προσπαθεί να ανασυνταχτεί και να μαζέψει τα κομμάτια της, αλλά είναι πια φανερό ότι έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο. Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν πάνε έτσι ακριβώς όπως τα σχεδίαζε, οπότε πλέον δεν την νοιάζει αν στο δρόμο της προς την κατάκτηση της εξουσίας θα σκοτώσεις ΠΟΛΛΟΥΣ αθώους ανθρώπους. Πλέον η κατάκτηση του King’s Landing με κάθε τρόπο είναι επιβεβλημένη. Ακόμα και αν αυτό σημάνει την ολική καταστροφή του.

 Έχουν γραφτεί πολλά για την καταβύθιση του χαρακτήρα της Daenerys στην τρέλα και στην βαρβαρότητα, καθώς διασχίζει το μονοπάτι της προς την κατάληψη της απόλυτης εξουσίας. Προσωπικά πιστεύω ότι η εξέλιξή της στην τελευταία αυτή σεζόν, είναι αρκετά βεβιασμένη, και νοιώθω ότι δεν την έχουν κερδίσει οι δημιουργοί. Η Khaleesi «τρελαίνεται» επειδή αυτό βολεύει την πορεία της πλοκής, όχι επειδή προκύπτει σαν φυσική εξέλιξη της πορείας της μέχρι εδώ. Τα ίδια δηλαδή που λέγαμε και για τον Jamie. Το μικρότερο σε διάρκεια επεισόδιο της τελευταίας σεζόν, φαίνεται να συμπτύσσει μεγάλα κομμάτια της ιστορίας. Ο γρήγορος ρυθμός δεν αφήνει σημαντικά αφηγηματικά στοιχεία να «αναπνεύσουν» επαρκώς και να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου της σειράς. Ακόμα και αν το thesis των δημιουργών είναι το κλασικό «η εξουσία διαφθείρει, και το κυνήγι της ακόμα περισσότερο» είναι γεγονός ότι διαχειρίζονται ιδιαίτερα άγαρμπα σημαντικά κομμάτια της ιστορίας.

Στην τελική –και αναμφίβολα καλύτερη- σκηνή του επεισοδίου, Daenerys και Cersei βρίσκονται επιτέλους πρόσωπο με πρόσωπο. Μια σκηνή εξαιρετικά σκηνοθετημένη από τον David Nutter, που βρίσκει την ευκαιρία να στήσει πλάνα που παντρεύουν το οπτικό μεγαλείο της παραγωγής με την σκηνοθετική ουσία, καθώς οι γωνίες θέασης αντανακλούν μαεστρικά την θέση που έχουν λάβει οι χαρακτήρες στην σκακιέρα της τελικής αναμέτρησης. Ο Tyrion κάνει μια τελική επίκληση στην ανθρωπιά της Cersei, ζητώντας της να παραδώσει το θρόνο. Η Cersei φυσικά αρνείται, και εκτελεί την Missandei.

Το τέταρτο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν δεν έχει την δράση και την ένταση του τρίτου, αλλά είναι πραγματικά γεμάτο από στιγμές που προχωράνε την ιστορία ένα ή και περισσότερα βήματα μπροστά. Ειδικά το δεύτερο μισό, είναι ένα συναισθηματικό roller-coaster, από αυτά που η σειρά κάποτε χρησιμοποιούσε με φειδώ. Γενικότερα πάντως ενώ οι ταχύτατες σεναριακές εξελίξεις βραχυπρόθεσμα προσφέρουν μια αφηγηματική ικανοποίηση, μακροπρόθεσμα στερούν την σειρά από ένα εκ των δυνατότερων στοιχείων της. Ο αργός ρυθμός, οι παρασκηνιακές συμμαχίες και οι συναρπαστικά περίπλοκες δολοπλοκίες, έβρισκαν μια κορύφωση που, καθότι σπάνια, ένιωθες ότι είναι πραγματικά σημαντική και ουσιαστική. Η συνεχής χρησιμοποίησή τους, αφαιρεί από την ένταση που τόσο μεθοδικά έχτιζαν οι παλαιότερες σεζόν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον εντελώς διεκπαιρεωτικό θάνατο της Missandei. 

Πλέον το GoT έχει εξελιχθεί σε μια αρκετά πιο συμβατική περιπέτεια επικής φαντασίας, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Απομένουν δύο επεισόδια, και εμείς όπως και να έχει θα είμαστε εδώ για να παρακολουθήσουμε την κλιμάκωση της αγαπημένης τηλεοπτικής saga της γενιάς μας.