Να μπορείς να ακούς μια γυναίκα που παίζει ένα αναγεννησιακό μουσικό όργανο απλά κοιτάζοντάς την ζωγραφισμένη στον καμβά, μοιάζει παράλογο. Και όμως, ο Vermeer κατάφερε μέσα από όσα έργα του απεικονίζουν γυναικείες μορφές με μουσικά όργανα να το κάνει λίγο πιο λογικό!
Beaux Arts
Πώς μπορεί να συνδυάσει κάποιος το κολύμπι σε μαγευτικές παραλίες με πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα τέχνης; Φυσικά, αν επισκεφτεί ένα από τα πολλά ελληνικά νησιά.
Ένα ταξίδι στον χώρο της τέχνης, μέσα από το Google Art Project ή πώς να αποκτήσετε τα αγαπημένα σας έργα τέχνης από τον καναπέ του σπιτιού σας.
Αυτή τη φορά θέλω να μοιραστώ με τους cultural omnivores αναγνώστες του περιοδικού μας, σας γλείφω εάν δεν το καταλάβατε, τα καλλιτεχνικά γεγονότα που έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της μεγαλοτεράστιας μητρόπολης της τέχνης, του Λονδίνου. Φυσικά και οι λέξεις μου θα σας δώσουν μια ιδέα και μόνο από τα συγκλονιστικά πράγματα που γεννιούνται σε αυτήν την ομολογουμένως ανεπανάληπτα ενεργή και παθιασμένη καλλιτεχνικά πόλη.
Οι περισσότεροι τις έχουν δει, πολλοί έχουν βγει φωτογραφία μαζί τους, κάποιοι έχουν μιλήσει για αυτές. Οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου μετακομίζουν σε ένα πιο κεντρικό σημείο της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. Τι ξέρουμε για αυτές;
Η πολυχρωμία, η αυστηρότητα και η ευφορία του έργου του Roy Lichtenstein, με αφορμή την έκθεση της Tate Modern Lichtenstein: A Retrospective.
Η επίσημη χρονολογία γέννησης της αφαίρεσης στην ιστορία της τέχνης τοποθετείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Αναμφισβήτητα. Μήπως όμως η αφαίρεση έχει τις ρίζες της πολύ βαθύτερα από όσο γνωρίζουμε;
Καμίλ Κλοντέλ, μια σπουδαία γλύπτρια, μια αντισυμβατική και γενναία γυναίκα. Η κλίση της στη γλυπτική, η σχέση της με τον Ροντέν, το έργο της, η ευαίσθητη ψυχική της υγεία, ο εγκλεισμός σε ψυχιατρικό άσυλο και ο θάνατός της αποτελούν σταθμούς στη ζωή ενός ανθρώπου που η κοινωνία δε δέχτηκε ποτέ να ενσωματώσει.
Μία περιήγηση στον κόσμο του γλύπτη Άντονι Γκόρμλεϊ ή πώς η γλυπτική κατορθώνει να αγγίξει τον θεατή.
Λίγα έργα τέχνης μπορούν να καυχηθούν πως είναι ευρέως αναγνωρίσιμα, ακόμη και από όσους δεν έχουν καμία επαφή με τον καλλιτεχνικό χώρο. Ακόμη λιγότερα έχουν εμπνεύσει θαυμασμό, μίσος, ίντριγκες, συνωμοσίες, αναπαραγωγές και βανδαλισμούς. Τέλος, ελάχιστα έχουν χρησιμοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό στην καταναλωτική μας κοινωνία, ώστε να τα μετατρέπουμε χωρίς τύψεις σε απλά σκουπίδια. Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, στα χέρια των Ντισάν, Γουόρχολ, Banksy, Νταλί και πολλών πολλών άλλων.