Η προσμονή ήταν μεγάλη για τη συγκεκριμένη ταινία, κυρίως λόγω της εμπλοκής του Christopher Nolan στην παραγωγή και το story (τι εννοείτε «ποιός είναι ο Christopher Nolan;» ). Το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν δικαιώνει τις προσδοκίες μας, καθώς η ταινία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα.
Nick Pasx
Αφήνοντας πίσω το διαζύγιό του και προσπαθώντας να ξεκινήσει μια νέα ζωή, ο Lucas (Mads Mikkelsen) επικεντρώνεται στο χτίσιμο της σχέσης του με το γιο του, την καινούρια δουλειά του (δάσκαλος σε νηπιαγωγείο) και τη νέα ερωτική του περιπέτεια. Όλα κυλούν ήρεμα στη ζωή του, ώσπου ξαφνικά ένα μικρό ψέμα θα φέρει τα πάνω κάτω, μετατρέποντας την καθημερινότητά του σε κόλαση.
Πως αντιμετωπίζεις το αδιανόητο; Ολόκληρη τη σεζόν περιμέναμε το ένατο επεισόδιο. Αυτή τη στιγμή. Το “Red Wedding”. Το κορυφαίο σημείο στη σειρά των βιβλίων του George Martin, το οποίο ευθύνεται για την απόφαση των δημιουργών να ξεκινήσουν τη σειρά. «Αυτό πρέπει να το δείξουμε στον κόσμο» δηλώνουν σε συνεντεύξεις τους. Πάμε λοιπόν να μιλήσουμε για το καλύτερο “Game of Thrones” επεισόδιο και ένα από τα καλύτερα στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης.
Η πρώτη ταινία που αφορά τον ομώνυμο υπερήρωα είχε ενθουσιάσει. Η δεύτερη είχε απογοητεύσει. Το τρίτο μέρος του “Iron Man” πολύ απλά παίζει με τα νεύρα μας. Ο Τόνυ Σταρκ (Robert Downey Jr.), έχοντας υποστεί μετατραυματικό στρες μετά τα γεγονότα των Avengers, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον αδίστακτο τρομοκράτη Mandarin (Ben Kingsley). Τα γεγονότα περιπλέκονται καθώς στο δρόμο του (ξανά)μπαίνει ο Aldrich Killian (Guy Pearce), o επιστήμονας ο οποίος έχει βιώσει την απόρριψη και την προσβολή του Τόνυ.
Μετά από το προηγούμενο απογοητευτικό επεισόδιο, δια χειρός George Martin, η σεζόν επιστρέφει στα εξαιρετικά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει. Το όγδοο επεισόδιο είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση το πιο «μαζεμένο» και το πιο λειτουργικό μέχρι στιγμής. Αυτό συμβαίνει επειδή εκτός από τις σκηνές της Άρυα και του Σαμ, το επεισόδιο εστιάζει σε τρεις άξονες. Αυτόν της Ντάνυ στο Γιουνκάι, εκείνον του Στάννις στο Ντράγκονστοουν και τέλος του Τύριον και της Σάνσα στο Κινγκς Λάντινγκ.
Η αναμονή για την καινούρια δημιουργία του Cianfrance ήταν μεγάλη, ιδιαίτερα μετά το αλησμόνητο “Blue Valentine” του 2010. Ο σκηνοθέτης ενώνει ξανά τις δυνάμεις του με τον Ryan Gosling και παραδίδει ένα αξιοπρεπές δράμα για το οποίο το μοναδικό παράπονό μας είναι ότι δεν πάει όσο ψηλά θα μπορούσε.
Στο έκτο επεισόδιο οι ρυθμοί πέφτουν κατακόρυφα και οι εξελίξεις είναι ελάχιστες. Σαφώς και δεν απουσιάζουν οι ενδιαφέρουσες στιγμές ή τα όμορφα πλάνα, περισσότερο όμως λειτουργεί σαν διάλειμμα πριν την τελική τετράδα επεισοδίων με την οποία θα κλείσει η σεζόν.
Σίγουρα όλοι έχει τύχει κάποια στιγμή να διαβάσετε τη λεγόμενη κριτική-θάψιμο. Ο όρος είναι αδόκιμος και αναφέρεται στην κακή ή αδιάφορη ταινία, για την οποία ο κριτικός φροντίζει με απαράμιλλο ζήλο να εκφράσει τα χειρότερα. Δεν προσπαθώ να γεμίσω λέξεις το κείμενο χωρίς λόγο. Περισσότερο σας προετοιμάζω για την ακόλουθη κριτική μίας ταινία που κατορθώνει (περί κατορθώματος πρόκειται) να είναι ταυτόχρονα «κακή» και αδιάφορη.
Μπορεί κανείς να μείνει πιστός στους όρκους και τις αξίες του; Αυτό είναι το ερώτημα, το οποίο καλούνται να απαντήσουν χαρακτήρες όπως ο Ρομπ, o Τζέιμι και ο Τζον. Το 5ο επεισόδιο έχει δημιουργηθεί με τόση μαεστρία, ώστε εντυπωσιάζεσαι από το πόσο αλληλένδετες είναι οι ιστορίες όλων των χαρακτήρων. Οι έννοιες της τιμής και της οικογένειας διακυβεύονται συνεχώς. Το επεισόδιο τελειώνει και είναι αδύνατο να μην παρατηρήσεις πόσο αρμονικά τα διαφορετικά κομμάτια του πάζλ υπηρετούν το σύνολο.
Εκδίκηση. Η θεματική του τέταρτου επεισοδίου περιστρέφεται γύρω από τη συγκεκριμένη έννοια. Άλλοι χαρακτήρες την αποζητούν (Τύριον, Άρυα, Μπριέν για λογαριασμό του Τζέιμι) κι άλλοι τη φέρνουν σε πέρας (Νταινέρυς, Βάρυς).