Τι συμβαίνει, όταν σε έναν λευκοκρατούμενο πλανήτη, όπου οι έγχρωμοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως πλάσματα ενός κατώτερου Θεού, ένα γεγονός ανατρέπει τις ισορροπίες και ο «λευκός» αναζητάει τη βοήθεια του «μαύρου», για να μην αναζωπυρωθεί η φωτιά της οποίας είναι ο ίδιος εμπρηστής;
Ελένη Μαρκ
«Δεν είσαι πολύ καλά εσύ;!» Με ρώτησε με ρητορικό ύφος –δις- μια κυρία στο τέλος της συνάντησης των 40 τυχερών μελών της λέσχης Noir-Metaixmio με τον Jo Nesbø, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, το πρωί στις 19/9. Και όχι… δεν ήμουνα καλά!
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για την απλή παρουσίαση ενός βιβλίου που με άγγιξε, γιατί θα ήταν πιο εύκολο για μένα να περιγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα, όταν το διάβασα, τα οποία εντείνονται καθημερινά, λόγω του θέματος που θίγει. «Δυστυχώς», γιατί το μυθιστόρημα «Οι γυναίκες στην παραλία» της Tove Alsterdal (Εκδόσεις Μεταίχμιο) πραγματεύεται παρόμοιες ιστορίες αδιανόητης φρίκης με αυτές που βλέπουμε να ανεβαίνουν καθημερινά πλέον στους τίτλους ειδήσεων, αναφερόμενες στους «παράνομους» μετανάστες. Οι οποίοι στην απέλπιδα προσπάθειά τους να γλυτώσουν από τη φρίκη της πατρίδας τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φρίκη της «πολιτισμένης» Ευρώπης. Το «δυστύχημα», αν μου επιτρέπεται να το αποκαλέσω έτσι, είναι η αβάσταχτη αλήθεια που αποκαλύπτει το βιβλίο αυτό, που, αν και μυθοπλαστικό, βασίζεται σε ενδελεχή έρευνα της συγγραφέα πάνω στο θέμα και αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα συσχετισμένα με την τωρινή εφιαλτική πραγματικότητα που ο εγκέφαλός μου αρνείται να χωνέψει.
Το «ουδείς αναντικατάστατος» στην περίπτωση του Sir Christopher Lee ή ολοκληρωμένα του Sir Christopher Frank Carandini Lee, σύμφωνα με τον Peter Jackson, μάλλον δεν ισχύει, αφού, όπως ισχυρίζεται -με αφορμή τον θάνατό του, στις 11-6-15- «Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Christopher Lee»… και πολλοί -συμπεριλαμβανομένης της υποφαινόμενης- τείνουν να συμφωνήσουν, αφού, παρόλο που απεβίωσε πλήρης ημερών, στα 93 του χρόνια, ο χαμός του προκάλεσε απέραντη θλίψη στο κινηματογραφικό και μη στερέωμα!
Με μεγάλη μου χαρά και τιμή, η πρώτη μου «δημοσιογραφική» συμμετοχή σε παρουσίαση βιβλίου έτυχε να είναι για το καινούργιο μυθιστόρημα της Βικτώρια Χίσλοπ, «H Ανατολή», που έλαβε χώρα στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, στο πλαίσιο των εορτασμών των 60 χρόνων ζωής του καταστήματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που η συγγραφέας τόσο αγαπάει. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί της στην εκδήλωση που συμμετείχαν τα περιοδικά Close Up, ThinkFree και το Artcore καθώς και η Ελληνίδα συγγραφέας Σοφία Βόικου και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πόσο πολύ αγαπάει τα βιβλία, τη συγγραφή, την Τέχνη και την Ελλάδα, καθώς και πόσο φιλική, επικοινωνιακή και πρόσχαρη προσωπικότητα είναι.
Αν με ρωτήσεις, «γιατί είδες την ταινία;», θα σου απαντήσω πολύ απλοϊκά και δίχως ίχνος ντροπής: πρωτἰστως, γιατί παίζει ο Liam Neeson, δευτερευόντως, γιατί δεν ανήκει στις ταινίες τρόμου. Εν ολίγοις, στα φιλμ που δεν αντέχει το στομάχι και ο εγκέφαλός μου, παρόλο που ο κεντρικός θεματικός άξονας του “A Walk Among the Tombstones” εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες μίας ταινίας τρόμου.
Μνημονεύοντας συζητήσεις και σχόλια για τη σειρά “True Detective” φαίνεται πως είναι από τους πιο αδικημένους ηθοποιούς εν ζωή. Φυσικά υπάρχει και ο αντίλογος που αποφαίνεται ότι δικαιολογημένα δεν ανήκει στα πρωτοκλασάτα ονόματα του Hollywood! Ακολουθούν ορισμένες λεπτομέρειες του «βιογραφικού» του για να έχεις μια πιο εμπεριστατωμένη οπτική του τηλεοπτικού ντετέκτιβ της χρονιάς!;
Σαν σήμερα στις 7/3/99, ο Stanley Kubrick, ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του 20ού αιώνα έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε στον ύπνο του. Γεννήθηκε το 1928 στη Νέα Υόρκη! Λάτρης της λογοτεχνίας, κινηματογραφιστής της «σκοτεινής» πλευράς του ανθρώπινου είδους, ειρωνικός, φιλόζωος –κάποια στιγμή είχε τρία σκυλιά και επτά γάτες!!-, αλαζονικός, συντροφικός και πολλά ακόμα αντιφατικά χαρακτηριστικά συνέθεταν την προσωπικότητά του και «πρωταγωνιστούν» στις ταινίες του! Ορίστε μία πολύ μικρή γεύση της ζωής και του έργου του…
Ή στην πιο ρομαντική και αναχρονιστική πλέον version «Πως μπορείς να κάνεις έρωτα χωρίς να είσαι ερωτευμένος…;». Τάδε έφη η mademoiselle Juliette Binoche, ενσαρκώνοντας την Τερέζα, στον αγαπημένο της άντρα και φημισμένο Δον Ζουάν της Πράγας, Τόμας (Daniel Day-Lewis)… Που; Στο αριστουργηματικό φιλμ “The Unbearable Lightness of Being” (1988) του Philip Kaufman.
SOS προς το γυναικείο φύλο από τον ίδιο τον Άλφρεντ Χίτσκοκ ή ορθότερα από τον αγνώριστο Άντονι Χόπκινς στον ρόλο του διάσημου σκηνοθέτη! «Πρόσεχε! Όλοι οι άνδρες είναι πιθανοί δολοφόνοι… και έχουν πάντα καλό λόγο…»