Ένας περίεργος άνεμος φουντώνει αυτές τις μέρες στους δρόμους της πόλης μας, που στην πραγματικότητα γεννήθηκε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα στην Αμερική (για να μην το πάμε πολύ παραπέρα και μιλήσουμε για την Ευρώπη του 19ου αιώνα ή την Ιαπωνία του 18ου). Έκτοτε, το ύπουλο αυτό αεράκι εξαπλώθηκε σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο και έψαξε πολλάκις το πάτημά του και στην πόλη μας, για να μετατραπεί στον τυφώνα που του άρμοζε να είναι. Αυτού που σήμερα σαρώνει με μανία αίθουσες, οθόνες, σελίδες και ηχεία. Ο λόγος σαφώς για τον άνεμο της Ένατης Τέχνης, του αφηγηματικού μέσου που μπλέκει μέσα του εικόνες και λέξεις σε περίτεχνα υφαντουργήματα, που ταξιδεύουν και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες σε μέρη αλλόκοτα, αστεία ή τρομακτικά, μα πάντα όμορφα κι ανθρώπινα. Comic για κάποιους, Manga για άλλους, Manhua για τους ψαγμένους, Graphic Novel για τους Χιπστερ ή Cartoon για τα παιδιά (μεγάλα και μικρά).
Λόγος + Τέχνη
Τη μέρα που θα σου διαγνώσουν καρκίνο, πολλές φορές την θεωρείς σημείο μηδέν. Σημείο που αλλάζουν δεδομένα, σημείο που έχεις ως αναφορά τα επόμενα χρόνια.
Το μυθιστόρημα «100 χρόνια μοναξιά» εκδόθηκε το 1967, έχει μεταφραστεί σε περίπου σαράντα γλώσσες κι έχει πουλήσει περισσότερα από τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα. Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έγραφε κάθε μέρα για δεκαοκτώ ολόκληρους μήνες μέχρι να το ολοκληρώσει, παρατώντας τους πάντες και τα πάντα. Προτού ξεκινήσει τη συγγραφή, πούλησε το αμάξι του για να έχει μια «κάβα» χρημάτων, η οποία φυσικά δεν ήταν αρκετή, με αποτέλεσμα η οικογένειά του να κινδυνεύει με έξωση λόγω των εννέα μηνών απλήρωτου ενοικίου. Το έργο που ολοκλήρωσε δεν ήταν ένα μυθιστόρημα. Ήταν ένα δώρο προς την ανθρωπότητα.
Ελάχιστα πράγματα στη δημιουργική κουλτούρα είναι πιο συναρπαστικά από την ερμηνεία ενός αγαπημένου λογοτεχνικού έργου από έναν ζωγράφο. Γιατί δεν μπορούν παρά να είναι τίποτα λιγότερο, από μαγευτικές αναπαραστάσεις που παντρεύουν με μοναδικό τρόπο την τέχνη της ζωγραφικής με μεγάλα λογοτεχνικά έργα.
Ο Πουριτανισμός Αντεπιτίθεται. Τα κόμικς ως αποδιοπομπαίος τράγος μιας κοινωνίας στα πρόθυρα της αλλαγής. The Comics Code Authority και το τέλος της EC comics.
1950. EC comics: Η βασιλεία των κόμικς τρόμου. “MAD Magazine”: Ο μέντορας δύο ολόκληρων γενεών.
Με μεγάλη μου χαρά και τιμή, η πρώτη μου «δημοσιογραφική» συμμετοχή σε παρουσίαση βιβλίου έτυχε να είναι για το καινούργιο μυθιστόρημα της Βικτώρια Χίσλοπ, «H Ανατολή», που έλαβε χώρα στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, στο πλαίσιο των εορτασμών των 60 χρόνων ζωής του καταστήματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που η συγγραφέας τόσο αγαπάει. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί της στην εκδήλωση που συμμετείχαν τα περιοδικά Close Up, ThinkFree και το Artcore καθώς και η Ελληνίδα συγγραφέας Σοφία Βόικου και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πόσο πολύ αγαπάει τα βιβλία, τη συγγραφή, την Τέχνη και την Ελλάδα, καθώς και πόσο φιλική, επικοινωνιακή και πρόσχαρη προσωπικότητα είναι.
Η Γιούντιθ Χέρμαν γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1970 στο Δυτικό Βερολίνο. Σπούδασε Γερμανική φιλολογία, φιλοσοφία και δημοσιογραφία και εργάστηκε για κάποιο διάστημα στη γερμανόφωνη εφημερίδα Aufbau, στη Νέα Υόρκη. Το 1998, εκδίδεται η πρώτη της συλλογή διηγημάτων, «Εξοχικό, Μετά» ( “Sommerhaus, Später“). Η πρώτη της αυτή συγγραφική απόπειρα, που αφουγκράζεται τον παλμό μιας ολόκληρης γενιάς καλλιτεχνών, φοιτητών και πρωτίστως ανέργων στα τέλη της δεκαετίας του ’90, αγκαλιάστηκε θερμά από κοινό και κριτικούς. Ακολουθούν οι συλλογές διηγημάτων: «Φαντάσματα μόνο» ( “Nichts als Gespenster“), επτά ιστορίες που θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε, και “Alice“, με κεντρικό θέμα την κρίση της αντρικής ταυτότητας. Έργα της Χέρμαν έχουν διασκευαστεί κινηματογραφικά και έχουν γνωρίσει ποικίλες βραβεύσεις, μεταξύ άλλων το βραβείο Hugo Ball και το βραβείο Friedrich-Hölderlin.
Ο Τζιμ Τόμσον γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1906 σε μια κωμόπολη της Οκλαχόμα και πέθανε στις 7 Απριλίου 1977, στο Λος Άντζελες, χτυπημένος από μια σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων. Ο χρόνιος και βαρβάτος αλκοολισμός είχε κλονίσει από νεαρή ηλικία την υγεία του, ενώ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του υπέφερε από ισχυρούς νευρικούς κλονισμούς. Ο Τόμσον αποχαιρέτισε τον μάταιο τούτο κόσμο σε καθεστώς πλήρους αφάνειας, παρά το ότι είχε συγγράψει περισσότερα από 30 μυθιστορήματα. Παράλληλα, είχε επιδείξει αξιοσημείωτη δραστηριότητα στον χώρο του σινεμά, υπογράφοντας τα σενάρια των ταινιών του Στάνλεϊ Κούμπρικ, “The Killing” και “Paths of Glory”. Επιπλέον, ορισμένα βιβλία του μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη από σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως το “The Getaway” (από τον Σαμ Πέκινπα), το “The Grifters” (από τον Στίβεν Φρίαρς), αλλά και το “The Killer Inside Me” (δις, από τους Μπαρτ Κένεντι και Μάικλ Γουιντερμπότομ), που θα μας απασχολήσει εν προκειμένω.
Από το Κιλκίς στη Θεσσαλονίκη, από τη Θεολογική Σχολή στο θέατρο και από εκεί Αθήνα για να καταλήξει στο Λονδίνο και να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε δραματικές σχολές, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά σποτ και διδασκαλία δράματος. Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης είναι το λιγότερο πολυάσχολος, το… περισσότερο ταλαντούχος και πολίτης (και δάσκαλος) του κόσμου. Καταφέραμε να κλέψουμε λίγο από τον χρόνο του με τη βοήθεια του διαδικτύου και του ζητήσαμε να μας πει: τελικά τα ταλέντα στην Ελλάδα επιβιώνουν μόνο στο εξωτερικό ή εντέλει η καρδιά της χώρας μας δεν χτυπά χωρίς τους καλλιτέχνες της;