«Αναρωτήσου. Όταν αναπολείς το παρελθόν, μπορείς πάντα να ξεχωρίσεις ποιες αναμνήσεις είναι αληθινές και ποιες είναι όνειρα ή φαντασιώσεις; Πώς καταλαβαίνεις τη διαφορά;
Comixoλόγιο
Μια στήλη αφιερωμένη στην ιστορία, ανάλυση, εξέλιξη και κριτική της 9ης Τέχνης.
Μέρος πρώτο μιας αναδρομής των δύο βασικών πόλων του σύμπαντος της DC – και των δύο «παππούδων» των υπερηρώων. Πρώτος ο Superman, ή πώς να αποτυπώσεις την Αμερική σε ένα στέρνο.
Στο σημερινό Comixολόγιο θα ασχοληθούμε με έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους χαρακτήρες της Marvel.
Κάπου εδώ αξίζει να γίνει μια παρένθεση για έναν υπερήρωα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί ένα μεγάλο παράδοξο.
Και άλλες κατηγορίες είχαν επίσης επιτυχία, όπως τα πολεμικά comics. Ο κύριος τίτλος της Marvel ήταν το “Sgt Fury and his Howling Commandos” (1963), που αναφερόταν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Απέμεινε στους μικρότερους εκδότες να καλύψουν το Βιετνάμ, με κυριότερη την Dell, που η βασική της επιτυχία ήταν το “Tales of the Green Berret” (1967). Παρά το παράδειγμα που είχε δώσει η EC στη δεκαετία του ‘50, αυτά τα comics απέφυγαν την αντιπολεμική γραμμή και προτίμησαν τις συμβατικές φόρμουλες.
Το κενό που άφησαν εταιρείες σαν την EC ήρθε να καλύψει το είδος των υπερηρώων. Οι υπερήρωες είχαν ήδη αρχίσει να αποστασιοποιούνται από οποιοδήποτε είδος κοινωνικής και πολιτικής κριτικής από την περασμένη δεκαετία. Οι λόγοι για αυτή τη κίνηση ήταν η επιθυμία του αμερικανικού κοινού για ιστορίες που θα τους επέτρεπαν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα και να ταυτιστούν με χαρακτήρες που ζουν περιπέτειες δίχως έγνοιες, πάθη ή μόνιμες συναισθηματικές ή υλικές πληγές.
Ένας περίεργος άνεμος φουντώνει αυτές τις μέρες στους δρόμους της πόλης μας, που στην πραγματικότητα γεννήθηκε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα στην Αμερική (για να μην το πάμε πολύ παραπέρα και μιλήσουμε για την Ευρώπη του 19ου αιώνα ή την Ιαπωνία του 18ου). Έκτοτε, το ύπουλο αυτό αεράκι εξαπλώθηκε σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο και έψαξε πολλάκις το πάτημά του και στην πόλη μας, για να μετατραπεί στον τυφώνα που του άρμοζε να είναι. Αυτού που σήμερα σαρώνει με μανία αίθουσες, οθόνες, σελίδες και ηχεία. Ο λόγος σαφώς για τον άνεμο της Ένατης Τέχνης, του αφηγηματικού μέσου που μπλέκει μέσα του εικόνες και λέξεις σε περίτεχνα υφαντουργήματα, που ταξιδεύουν και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες σε μέρη αλλόκοτα, αστεία ή τρομακτικά, μα πάντα όμορφα κι ανθρώπινα. Comic για κάποιους, Manga για άλλους, Manhua για τους ψαγμένους, Graphic Novel για τους Χιπστερ ή Cartoon για τα παιδιά (μεγάλα και μικρά).
Ο Πουριτανισμός Αντεπιτίθεται. Τα κόμικς ως αποδιοπομπαίος τράγος μιας κοινωνίας στα πρόθυρα της αλλαγής. The Comics Code Authority και το τέλος της EC comics.
1950. EC comics: Η βασιλεία των κόμικς τρόμου. “MAD Magazine”: Ο μέντορας δύο ολόκληρων γενεών.
Το τέλος της δεκαετίας του 1930 σημαδεύτηκε από δύο από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία των κόμικς, την εμφάνιση του Superman και του Batman, εισάγοντας στον κόσμο το υπερηρωικό κόμικ, μια από τις γνωστότερες, πολυπληθέστερες (και αναμφισβήτητα η πιο προσοδοφόρα) εκφάνσεις της 9ης τέχνης.