Βιβλιοθήκη

Ausblicke, Τεύχος 34, 35 (1978)*: «Πεθαίνω σαν χώρα», του Δημήτρη Δημητριάδη

Ο Stephen King επιστρέφει δυναμικά με το «Μόνο αν μυρίζει αίμα», μία συλλογή από τέσσερις ανέκδοτες νουβέλες που θα γοητεύσουν κάθε πιστό αναγνώστη αλλά και θα κερδίσουν τις εντυπώσεις όσων πρωτοξεκινούν το ταξίδι τους στον μαγικό κόσμο του Βασιλιά. «Αν υπάρχουν πράγματι φαντάσματα», είπε η κυρία Χάργκενσεν, «στοίχημα ότι δεν είναι όλα άγια».

Το Καλό και το Ωραίο: Σημείωμα για το «Αναγνωστικό» του Herman Hesse – Σε μετάφραση της Μαρίας Χατζηγιάννη

Μαύρος πάνθηρας Κόκκινος λύκος ή Η Αφρική στο χορό του φανταστικού

Θα αρκούσε και μόνο να διαβάσει κανείς τα σχόλια των δύο πολύ σημαντικών εκπροσώπων της νεότερης αμερικανικής λογοτεχνίας με τα οποία καταλήγει η μικρή σύνοψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, για να υποψιαστεί πως πρόκειται για ένα σπουδαίο μυθιστόρημα πριν ακόμα ξεκινήσει την ανάγνωσή του: «‘Ένα επιβλητικό ορόσημο του μεταπολεμικού ρεαλισμού», γράφει για το έργο ο David Foster Walllace, ενώ υπερθεματίζοντας ο γνωστός και πολυμεταφρασμένος στα ελληνικά Jonathan Franzen το θεωρεί «ανώτερο από οποιοδήποτε μυθιστόρημα των συγχρόνων της Paula Fox». Ο δεύτερος είχε γράψει ένα εγκωμιαστικό κείμενο στο Harper’s το οποίο προστέθηκε σαν εισαγωγή στην αμερικανική επανέκδοση του μυθιστορήματος της P. Fox το 1999 –το βιβλίο είχε τυπωθεί για πρώτη φορά το 1970 στην Αμερική. Σ’ αυτό το κείμενο ο Franzen εξηγεί πως το Πρόσωπα σε απόγνωση θα «πρέπει να διαβαστεί στο πλαίσιο μιας σκηνής σύγχρονης τέχνης που στόχος της είναι η καταστροφή κάθε τάξης και νοήματος».

Φωνές που πλησιάζουν: Σημείωμα για το διήγημα της Anna Seghers «Η εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν» σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα.

«Με λένε Κανένα και δεν νιώθω Τίποτα».

Φωνή μου μελισμένη: Σημείωμα για το βιβλίo «Το αίμα της αγάπης, Ο πόθος και ο φόνος στην δημοτική ποίηση» του Παντελή Μπουκάλα

Φόβος, αγωνία, πίστη: οι «Διάλογοι Καρμηλιτισσών». Εξ ορισμού ιδιαίτερο ως προς τη φόρμα του, γραμμένο ως σενάριο ταινίας, το βιβλίο του Georges Bernanos «Διάλογοι Καρμηλιτισσών» είναι μια σπουδή στη θρησκευτική πίστη, στον αγώνα και την ηθική αντίσταση, στο φόβο και την αγωνία που καταλαμβάνει το άτομο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τα μεγάλα γεγονότα της ζωής. Ο Bernanos, σ’ αυτό το τελευταίο, πριν το θάνατό του, έργο, στοχάζεται πάνω στον άνθρωπο και τους ηθικούς αγώνες που δίνει, σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει το συνεχή προβληματισμό και «διαλογισμό» του υποκειμένου σε θέματα που αφορούν τα ιδανικά και τους σκοπούς της ζωής του.

Το βραβευμένο αυτό μυθιστόρημα του Fernando Aramburu (έχει τιµηθεί µε το Bραβείο Tusquets και το Βραβείο Βιβλιοπωλών της Μαδρίτης) αναφέρεται στην πνευματική και ηθική καθυστέρηση που επέφερε στην Ισπανία και τη ζωή των Ισπανών το καθεστώς του Franco κατά την εποχή που ο συγγραφέας ήταν παιδί, εποχή εθνικού διχασμού και του αγώνα των Βάσκων για την αυτονομία τους. Γνωστός από το βιβλίο του «Πατρίδα» (“Patria”) όπου περιγράφεται ο αλληλοσπαραγμός δυο οικογενειών στη διάρκεια μιας τριακονταετίας στη Χώρα των Βάσκων, στο βιβλίο «Τα χρόνια της βραδύτητας» (“Años Lentos”) ο F. Aramburu επιστρέφει για άλλη μια φορά στη γενέτειρά του, το San Sebastian και αναπλάθει καταστάσεις και πρόσωπα όπως τα αφηγείται ένα οχτάχρονο, την εποχή κατά την οποία αυτά διαδραματίζονται, παιδί.