Το αρνητικό της ουτοπίας: Παρελθόν και ρετροτοπία του Zygmunt Bauman.
Λόγος + Τέχνη
"Aυτό που μας βοηθάει να βρούμε τον εαυτό μας...αυτό που μας βοηθάει να τον χάσουμε" - Thomas Merton
Η πρόσφατη μονογραφία του Διονύση Χρηστιά έρχεται να επιβεβαιώσει την αίσθηση αρκετών μελετητών ότι ο προσφορότερος τρόπος για τη διέλευση του θρυλούμενου χάσματος ανάμεσα στην «ηπειρωτική» και την «αναλυτική» παράδοση του φιλοσοφείν άπτεται της μεθοδικής αδιαφορίας για τις πλέον άγονες και στερεοτυπικές εκδοχές του (και της μέριμνας για την αποφυγή αναπαραγωγής τους). Όχι ότι στερούνται νοήματος οι συναφείς διακρίσεις, οι οποίες εξάλλου έχουν συγκροτήσει εξελισσόμενες παραδόσεις και κοινότητες ερευνητ[ρι]ών, αποκτώντας αν μη τι άλλο μιαν ορισμένη νομιμοποίηση εκ των υστέρων (και εκ των πραγμάτων). Εγκύπτοντας όμως στα ίδια τα κείμενα με άξονα και οδηγητικό μίτο τη σελαρσιανή προβληματική, αποδεικνύεται ότι είναι οι εκ πρώτης όψεως απρόσμενες, «παρά φύσιν» συγκλίσεις και γειτνιάσεις εκείνες που επιτρέπουν την απρόσκοπτη συνέχιση της φιλοσοφίας αυτής τούτης.
Άνοιξη δεν γίνεται δίχως σπαραγμό: Σημείωμα για το βιβλίο του Κρίστιαν Μπομπέν «Ο σχοινοβάτης» σε μετάφραση Φοίβου Ι. Πιομπίνου & Μπεατρίς Κόνολι και σκίτσα της Εύης Τσακνιά Από τη σειρά «Τα άστεγα» των εκδόσεων Κίχλη.
Σαν παλιό σινεμά: Σημείωμα για τις «Εκθέσεις στον ήλιο και άλλες ιστορίες μικρού μήκου» του Γιάννη Βογιατζή από τις εκδόσεις Αρμός.
Μάρτυς! – Ένα βιβλίο για μάρτυρες στη σύγχρονη εποχή της ρευστότητας.
Σπάνια λεπτότητα: Σημείωμα για το καινούριο βιβλίο του Στέλιου Ράμφου, «Σαν αφθαρσία μέσα μας» από τις εκδόσεις Αρμός. Για την ποίηση του Κ. Π. Καβάφη.
“Δύο πράγματα συνέβησαν την 14η Ιουνίου του 1940.
Τέσσερις άγνωστοι άντρες πέθαναν σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό κι ένας πέμπτος πήδηξε από ένα μπαλκόνι.
Ήταν και άλλα πράγματα που συνέβησαν την 14η Ιουνίου του 1940.”
Οι δώδεκα φθόγγοι: Σημείωμα για το βιβλίο «Η ζωή μου και η τέχνη μου, Απομνημονεύματα 1883 – 1908» του Μανώλη Καλομοίρη από τις εκδόσεις Νεφέλη.
Εν μέσω εορταστικής περιόδου και καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου, η εποχή επιτάσσει εορταστικές αναγνωστικές προτάσεις. Προσωπικά επέλεξα φέτος δύο κλασικά βιβλία. Το καθένα με το δικό του, εντελώς ιδιαίτερο τρόπο ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση για τον εαυτό και τη θέση του προσώπου στον κόσμο, θέτοντας καίρια ζητήματα για τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας στην οποία ζουν ή μπορούν να ζήσουν τα άτομα. Το καθένα από τα δύο βιβλία (ένα ξενόγλωσσο και ένα ελληνικό) έχουν γράψει την δική τους σημαντική πορεία στον χώρο των εκδόσεων, το ένα παραμένοντας μια σταθερή και διαχρονική αξία και το άλλο κάνοντας μια αιφνιδιαστική «επιστροφή» και απαιτώντας το χώρο που του αξίζει στις συζητήσεις.
Γλυκά Σταφύλια: Σημείωμα για την ποιητική συλλογή «Στο μαύρο κλικ του διακόπτη»
Του Λευτέρη Τσώνη από τις εκδόσεις Εκάτη.