Η τραγική πλειοψηφία των φιλμ στον κινηματογράφο στηρίζεται σε ένα αξεπέραστο δόγμα: Πρέπει πάντα να έχεις τον κακό να βάζει εμπόδια και τον καλό να θριαμβεύει στο τέλος ξεπερνώντας τα. Η τραγική πλειοψηφία των κινηματογραφικών ταινιών δεν έχει καμία σχέση με την έκβαση των γεγονότων στην καθημερινή ζωή. Ταπεινή μου γνώμη: δεν θα έπρεπε πάντα να επικρατεί ο αθώος πλην τίμιος και κατατρεγμένος πρωταγωνιστής. Γιατί είναι αρκετά εκείνα τα δείγματα του κακού που έχουν αφοπλιστικά δίκιο και… έκπληξη! Δεν θα υπήρχε τόσο κακό στον κόσμο αν δεν είχαμε πνιγεί στην απάθεια της καλοσύνης. Είναι κάποιοι χαρακτήρες που σου δείχνουν ακριβώς αυτό: Εκεί όπου έχεις αποτύχει στην ουσία σου, γεννιέται ένα τέρας που δεν είναι τίποτε άλλο από το είδωλό σου, όταν τολμήσεις να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη.
Art Echoes
Για κάποιους είναι το νέο “Wire”, κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι είναι ακόμα καλύτερο γιατί έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις πτυχές μιας υποκουλτούρας και κάποιοι τρίτοι, λιγότεροι, δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμη.
Ο Theodor Adorno γράφει κάπου στα “Minima Moralia” πως μια προδοσία σε μια σχέση δεν αφαιρεί κάτι από το μέλλον της. Όχι: αφαιρεί, διαγράφει και κατακρημνίζει το παρελθόν της – γιατί μας φέρνει στο νου ΕΚΕΙΝΑ τα αγαπημένα λόγια και τα ακούμε ξανά με ή χωρίς τη μάσκα τους – μας φέρνει στο νου ΕΚΕΙΝΑ τα καυτά φιλιά και μας φαρμακώνει τα χείλια – μας φέρνει στο νου ΕΚΕΙΝΑ τα τρεμάμενα χάδια και σπαράζει το είναι μας. Θα μιλήσω για σένα.
The Fashion World of Jean Paul Gaultier: From the Sidewalk to the Catwalk 9 Απριλίου-29 Αυγούστου
Παίρνουμε μια δόση μουσικής και κινηματογράφου, ένα μέρος σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής, μια σταγόνα προγραμματισμού παιχνιδιών, προσθέτουμε άφθονη δόση ψηφιακής τεχνολογίας και έχουμε μια από τις πολλά υποσχόμενες εκθέσεις που γίνονται αυτό το καλοκαίρι στο Λονδίνο.
Όλοι εμείς οι φαν της Sailormoon μείναμε άναυδοι όταν ένα από τα όνειρά μας ξαφνικά έγινε πραγματικότητα… Η μαγική μέρα προβολής του πρώτου επεισοδίου της άνιμε σειράς Sailor Moon Crystal ήταν η 5η μέρα του Ιουλίου. Το είδαμε, το ξαναείδαμε και σας το παρουσιάζουμε (εμπεριέχονται spoiler).
Η εταιρία ALIVAR συνεργάζεται με ένα από τα μεγαλύτερα κτηματομεσιτικά γραφεία της Αγγλίας και το αποτέλεσμα είναι ως φαίνεται εκθαμβωτικό.
Η σχέση ανάμεσα σε μια παρακμάζουσα δομή, όπως ένα πλοίο που σκουριάζει ή ένα κτίριο ξεχασμένο -ίσως επικίνδυνα κοντά στην κατεδάφιση- και στην τέχνη του Δρόμου είναι γνωστή, απαράμιλλα ελκυστική και ιδιαίτερα διδακτική, από τους τρόπους που το «φαίνεσθαι» μπορεί να πλαστεί και να αποδοθεί υπό ένα εντελώς καινούριο φως, έως τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη συνομιλεί με τον χρόνο, δίχως να υπάρχει φραγμός στο αν απευθύνεται στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον. Εξετάζοντας τη σχέση αυτή ταξιδεύουμε στο Παρίσι και σε ένα εγκαταλελειμμένο σουπερμάρκετ, το, τώρα πια, γνωστό ως «Μαυσωλείο» των Sowat και Lek. Θυμηθείτε τους.
Πριν από μερικές μέρες είχα την τύχη να παρεβρεθώ στην φοβερή διοργάνωση του TEDx Θεσσαλονίκη με θέμα: «Κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή», εμπνευσμένο από το απόφθευγμα του ποιητή T.S.Eliot: “What we call the beginning is often the end. And to make an end is to make a beginning. The end is where we start from.” Καταξιωμένοι και πολυπράγμονες ομιλητές έδωσαν την δική τους οπτική ως προς το προαναφερθέν θέμα, μοιράζοντας τις εμπειρίες τους, τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους, αναφερόμενοι κυρίως στον τρόπο με τον οποίο ανακάλυψε ο καθένας τους την μεγάλη ευκαιρία που βρίσκεται καλά κρυμμένη πίσω από ένα πρόσκαιρο «τέλος». Η ίδια η διοργάνωση τελείωσε ομοίως υπέροχα και «αλληγορικά», καθώς τελευταίος ομιλητής της ήταν ο ζωντανός θρύλος, ελληνικής καταγωγής, George Lois, ένας έφηβος ογδόντα τριών ετών και ο πλέον κατάλληλος να σου διαλύσει τις αμφιβολίες και τους φόβους, ώστε να μπορέσει να ανάψει μέσα σου η σπίθα της δημιουργίας.
