«Νιώθω σαν να χάνω όλα τα φύλλα μου», εξομολογείται σχεδόν σπαρακτικά ο Anthoni Hopkins, σε μια από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας “The Father”. Ασθενής με άνοια, που πολεμάει με τη μνήμη και την ανάμνηση σε μία μάχη με άνισους όρους. Μία επιβλητικά καθηλωτική ερμηνεία, που χάρισε στον πρωταγωνιστή το Όσκαρ Άνδρικού Ρόλου.
Ταινιοθήκη
Αφιερώματα και ρετροσπεκτίβες σε ανθρώπους του σινεμά και μεγάλες στιγμές της έβδομης τέχνης. Μιλώντας σινεμά στο ArtCore Magazine.
Ένα βιογραφικό animation για ενήλικες: η αφήγηση της περιπετειώδους ζωής του Καταλανού καλλιτέχνη Josep Bartoli.
Μια μεθυστική ταινία για την κουλτούρα του αλκοολισμού στη Δανία.
«Και αρχίσαμε να μετράμε νεκρούς». Με αυτή την απολογιστική φράση ο Γιώργος Αυγερόπουλος μας τοποθετεί στην αρχή της πανδημίας του COVID-19, ενώ παράλληλα μας εισάγει στο νέο του ντοκιμαντέρ, που αποτυπώνει την εξέλιξη της υγειονομικής κρίσης, τη διαχείριση της από τους ιθύνοντες, καθώς και τις επιπτώσεις της στην ατομική και συλλογική μας ζωή.
Εσύ ανήκεις στους λύκους ή στα αρνάκια στο φιλελεύθερο οικονομικό-πολιτικό σύστημα που διαβιούμε; Η Marla Grayson (Rosamund Pike), πρωταγωνίστρια της ταινίας, εντάσσει αναίσχυντα τον εαυτό της στην πρώτη κατηγορία. Η μαύρη κωμωδία του Netflix “I Care a Lot” παρά τα «αμερικάνικα» χαρακτηριστικά της, καταφέρνει να σπείρει ηθικά ερωτήματα και να θερίσει πολιτικούς προβληματισμούς.
Πόσο εύκολο είναι να διαγράψουμε το παρελθόν; Η ταινία «Μήλα» είναι μια σουρεαλιστικά αφοπλιστική ταινία για τη μνήμη και την απώλεια της.
Με το Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας στις αποσκευές του και την καθολική κριτική αποδοχή στο επίτιτλο του ονόματός του, το “Nomadland” υπήρξε πολύ πριν τις πρώτες προβολές του μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες των τελευταίων μηνών. Σπάνια βέβαια συμβαίνει κάτι τέτοιο για ένα ανεξάρτητο έργο τέχνης που δεν ακολουθεί αυστηρά τους κανόνες της αφήγησης και του θεάματος. Κι αυτό μπορεί μεν να οφείλεται στη δίψα μας για καλό κινηματογράφο μέσα στην περιρρέουσα πολιτιστική ένδεια του 2020, αλλά αφετέρου αποτελεί μια προσωπική νίκη της Κινέζας Chloé Zhao.
Έπειτα από 14 χρόνια έγγαμου βίου, ένα ζευγάρι μεσοαστών στην Τεχεράνη καταλήγει στην δικαστική αίθουσα, αιτούμενο συναινετικά διαζύγιο. Ο γάμος τους φτάνει σε διέξοδο, καθώς ο Ναντέρ αρνείται να εγκαταλείψει τον άρρωστο πατέρα του και να ακολουθήσει την σύζυγό του, Σιμίν, στην Ευρώπη. Όταν αυτή φεύγει από τη συζυγική εστία, αυτός προσλαμβάνει ως γηροκόμο τη Ραζιέ, για να αναλάβει τη φροντίδα του ηλικιωμένου πατέρα του. Η Ραζιέ που είναι έγκυος, προέρχεται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και εργάζεται κρυφά από τον άντρα της, έναν άνθρωπο ψυχολογικά ασταθή. Με την εργασία της Ραζιέ στο σπίτι του Ναντέρ, δυο διαμετρικά αντίθετα κοινωνικά σύμπαντα διασταυρώνονται με φόντο το σύγχρονο Ιράν.