Είναι το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ το παραπαίδι του φεστιβάλ κινηματογράφου; Είναι το παιδί ενός κατώτερου Θεού; Γιατί το πρόγραμμα προβολών δεν είναι έγχρωμο και γιατί δε γίνονται τα πάρτι στην Αποθήκη Γ’; Είναι η πραγματικότητα λιγότερο άξια προώθησης από τη μυθοπλασία; Και τι ακριβώς παθαίνει ο κόσμος από τη μέση του δεκαημέρου και μετά και κατακλύζει τις αίθουσες σαν να ‘τανε Νοέμβρης; Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που απασχολούν όλους εμάς τους φεστιβαλιστές, καθώς βρισκόμαστε έξω από το Λιμάνι και το Ολύμπιον χτυπημένοι από το κρύο και το αγιάζι ενός Μάρτη που θέλει να κάνει τη Θεσσαλονίκη Λονδίνο.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Το 1881, ο Pablo Picasso (Πάμπλο Πικάσο) γεννιέται στη Μάλαγα της Ισπανίας. Δέκα χρόνια αργότερα, μετακομίζουν οικογενειακώς στην Κορούνια, όπου ο μικρός Πάμπλο κάνει τις πρώτες του απόπειρες ζωγραφικής. Ριζοσπαστικός και ανατρεπτικός, αναζητώντας από την ηλικία των 20 ετών νέες πηγές έμπνευσης, ο Πικάσο αποφασίζει να ταξιδέψει στο Παρίσι. Από την αρχή, ήταν φανερή η αποστροφή του για τους Ιμπρεσιονιστές, καθώς ήθελε να αντικαταστήσει τον ιμπρεσιονισμό με μια τέχνη με περισσότερο νόημα, απαλλαγμένη από κάθε θεωρητικό κομμάτι.
Τελικά, ένα από τα πιο όμορφα πράγματα μέσα στη φορτωμένη καθημερινότητα είναι μια κουβέντα γύρω από τη μουσική. Δεν έχει σημασία το είδος της μουσικής ή αν πουλάει εκατομμύρια. Σημασία έχει να σε συνοδεύει, και να μην θέλεις να την απαρνηθείς ούτε για μια στιγμή. Αυτό αποτελεί την ιδανική αφορμή για μια πολύ ευχάριστη συζήτηση με τον Θανάση Χριστοδούλου aka Lumiere, ο οποίος με τον καινούργιο του δίσκο δείχνει πως μπορεί να «διευθύνει τις συνθέσεις του» με τρόπο που η μουσική του δεν θα τελειώσει ποτέ.
“Wise men say only fools rush in” τραγουδούσε ο Elvis στο “Can’t Help Falling In Love”, και μπορούμε να διδαχτούμε κάτι από αυτό. Ξέχνα τους μουσικογραφιάδες που σκοτώνονται να βροντοφωνάξουν την όποια νέα τους ανακάλυψη όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Η ψυχραιμία είναι σαν μπαχαρικό για την αντιληπτική ικανότητα. Φαινομενικά αμελητέο και δευτερεύον χαρακτηριστικό, όμως μπορεί να αλλάξει όλη τη γεύση. Αν μπορούν οι 70άρηδες The Sonics να είναι εγκρατείς για 40 χρόνια, ώστε να κυκλοφορήσουν τον πιο σαρωτικό garage rock δίσκο του 2015, που να πάρει!, μπορούμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο για μερικούς μήνες.
Ο Peter Kemp είναι ένας Ολλανδός αυτοδίδακτος φωτογράφος, ο οποίος μυήθηκε στην τέχνη, αρχικά μέσω της ζωγραφικής. Η πόλη Delft στην οποία ζει, το ίδιο μέρος όπου ο Johannes Vermeer δημιούργησε τους αριστουργηματικούς του πίνακες, είναι η κύρια πηγή έμπνευσής του.
Η νέα σειρά του HBO αποτελεί δημιούργημα των Mick Jagger, Martin Scorsese, Rich Cohen και Terence Winter. Οι παραπάνω κύριοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Τα 10 επεισόδια της σειράς ξεναγούν τον θεατή στη δεκαετία του ’70, εκεί που η καρδιά του rock ‘n’ roll χτυπά δυνατά. Σε αυτό το κλίμα, ο πρωταγωνιστής του σόου, Richie Finestra (έξοχος ο Bobby Cannavale στον ρόλο), προσπαθεί να προβεί στις σωστές ενέργειες, ώστε να «αναστήσει» τη δισκογραφική του που έχει πάρει την κατιούσα.
Αν ανήκετε στο φιλοθεάμων κοινό της αμερικανικής σειράς “House of Cards”, τότε το όνομα Frank Underwood σας είναι γνωστό. Ήρθε λοιπόν η ώρα να γνωρίσετε τον Bρετανό καλλιτέχνη Jonathan Yeo, που κατάφερε με ένα πορτραίτο του να τοποθετήσει έναν τηλεοπτικό χαρακτήρα στο πάνθεον των Αμερικανών προέδρων.
Ένα κορίτσι που μπορεί ταυτόχρονα να χαμογελά, να ζωγραφίζει, να ονειρεύεται και να αισθάνεται, δεν θα μπορούσε να είναι παρά ένα παθιασμένο παιδί, παγιδευμένο στο σώμα ενός ενήλικα. Ένα κορίτσι που αποτυπώνει νοσταλγικά τα παιδικά της χρόνια στους πίνακες μιας ολοζώντανης από χρώματα εξοχής. Στους πίνακές της, που είναι τόσο αυθεντικοί όσο είναι και οι σκέψεις της. Παρακάτω θα διαβάσετε την απολαυστική μας συζήτηση με την καλλιτέχνιδα που υπογράφει τα έργα ως The Girl Can Smile.
Μια ταινία για τον λαβύρινθο της σιωπής μέσα στον οποίο ήταν για χρόνια χαμένη και καταδικασμένη η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βράδυ, χιονισμένες πλαγιές, έγχρωμα φώτα, στολές και πέδιλα του σκι εξοπλισμένα με λεντάκια και όλα είναι έτοιμα για μια φωτογράφηση που δεν έχει ξαναγίνει.