Τα μιούζικαλ ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι μία τρομερά ιδιάζουσα περίπτωση στο πεδίο των κινηματογραφικών ειδών. Τα μιούζικαλ είναι τα αιθέρια τέκνα της υπενθύμισης ότι το σινεμά είναι η πιο όμορφη συλλογική ψευδαίσθηση που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Κατοικούν και αναπνέουν στον δικό τους κόσμο, αυτόν της υπέρβασης και της ονειροπόλησης. Υλοποιούν απατηλές ελπίδες, καλλωπίζουν βαριές απογοητεύσεις, μελοποιούν (και απενοχοποιούν κατά κάποιο τρόπο) τις πιο απλές και πρωτόλειες σκέψεις και επιθυμίες.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Όταν ξεσπάσουν φήμες ότι η γαλαξιακή αυτοκρατορία του Palpatine βρίσκεται στα πρόθυρα ολοκλήρωσης ενός πανίσχυρου όπλου, του Death Star, που μπορεί να κρίνει οριστικά την έκβαση του πολέμου, οι επαναστάτες στρέφονται στην Jyn Erso, αιχμάλωτη της αυτοκρατορίας και κόρη του αρχι-μηχανικού του Death Star, προκειμένου να ηγηθεί μιας ετερόκλητης ομάδας, με αποστολή να αποκτήσουν τα σχέδια του Death Star με κάθε κόστος. Μια αποστολή που θα τους φέρει στην καρδιά της αυτοκρατορίας, ενώ γύρω τους ο πόλεμος μαίνεται αιματηρός και βάρβαρος.
Ο Antoni Tàpies είναι αδιαμφισβήτητα ένας εκ των σημαντικότερων Καταλανών καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1923 στη Βαρκελώνη όπου και πέθανε 88 χρόνια αργότερα, το 2012. Άφησε πίσω του μία τιτάνια καλλιτεχνική παραγωγή, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 με αρχές του ‘50 και έμελλε να χαρακτηρίσει τον ρου της τέχνης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναδείχθηκε σε κυρίαρχη μορφή της Art Informel στην Ευρώπη και δουλειά του φιλοξενείται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές όλου του κόσμου.
Η κλασική ιστορία του Scrooge – αλλά σε διασκευή με τον Bill Murray (κι αυτό από μόνο του τα λέει όλα).
Το καλοκαίρι του 1988, όταν βγήκε δηλαδή το “Die Hard” («Πολύ σκληρός για να πεθάνει») στις αμερικάνικες αίθουσες, έθεσε έναν άγραφο κανόνα. Όταν διοργανώνεις χριστουγεννιάτικο πάρτι και διαβλέπεις τον κίνδυνο οποιουδήποτε προβλήματος κι οποιασδήποτε αναταραχής, η λύση είναι μία και προφανής. Προσκαλείς τον Τζον ΜακΛέιν. Ο οποίος θα έρθει φυσικά και απρόσκλητος, εφόσον διαθέτει ισχυρό κίνητρο. Όπως το να τα βρει με τη σύζυγό του, με την οποία έχουν απομακρυνθεί και η οποία έχει μετακομίσει στο Λος Άντζελες με τα δυο παιδιά τους. Ένας to the bone νεοϋορκέζος μπάτσος, λοιπόν, ένας θεματοφύλακας της παράδοσης στον ναό των γυάλινων επιφανειών και των νέον πινακίδων, της corporate απληστίας, της μετά-μοντέρνας αποξένωσης. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι το κτίριο όπου εκτυλίσσεται όλος ο κακός χαμός στέκει ως μία απειλητική ενσάρκωση μίας ζοφερής νεωτερικότητας που προσπαθεί να εδραιωθεί με κάθε τρόπο.
Αν ψάχνετε να δείτε μια ανάλαφρη ταινία με άρωμα γιορτινό, κάπως έξω από τις συνηθισμένες επιλογές, τότε το “The Shop Around the Corner” («Το μαγαζί της γωνίας») του σκηνοθέτη Ernst Lubitsch θα ήταν μια καλή επιλογή. Μπορεί η ταινία να κυκλοφόρησε το μακρινό 1940, αλλά αυτό δεν πρέπει διόλου να σας φοβίσει, αφού καταφέρνει να παραμένει διαχρονικά επίκαιρη και ευχάριστη.
O John Ronald Reuel Tolkien, εκτός από τον τίτλο του πιο σημαντικού συγγραφέα φαντασίας, είχε εξαιρετικό ταλέντο στην εικονογράφηση των ιστοριών του.
Αυτά τα Χριστούγεννα αναμένεται να είναι κάθε άλλο παρά χαρούμενα για την οικογένεια του Μαξ, που μαζεύεται κάτω από την ίδια στέγη περισσότερο από υποχρέωση, παρά από ειλικρινή θέληση. Όταν ο Μαξ αγανακτήσει από τους συνεχόμενους καβγάδες των γονιών και των θείων του, και από το bullying που δέχεται από τα ξαδέρφια του, θα ευχηθεί, μέσα σε ένα ξέσπασμα θυμού, να ήταν όλοι τους νεκροί. Δυστυχώς, η ευχή του αυτή ενδέχεται να βγει αληθινή τη μέρα των Χριστουγέννων, αφού κάτι πολύ πιο σκοτεινό και τρομακτικό από τον Άγιο Βασίλη θα κατέβει από την καμινάδα…
Η βίαιη διατάραξη μιας ήσυχης ονειρεμένης πόλης, ο προσωπικός Γολγοθάς δύο εγκληματιών και οι κωμικές του προεκτάσεις, συνθέτουν τον ιστό του, υποψήφιου για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, φιλμ του Martin McDonagh.
Ο γοητευτικός, ο μελαγχολικός, ο αιώνιος εραστής της μεγάλης οθόνης γίνεται σήμερα 54 ετών.