Ο Βασίλης Ταγκούλης κάνει διπλή καριέρα, ως καθηγητής πανεπιστημίου και ως φωτογράφος. Εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ταυτόχρονα ακολουθεί με επιτυχία το πάθος του για τη φωτογραφία, που του έχει χαρίσει πολλά βραβεία και διεθνή αναγνώριση (Black and White Spider Awards, International Photography Awards, Sony World Photography Awards, PX3-Prix de la Photographie Paris, Loupe Awards).
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια. Σε μια χρονιά γεμάτη από πολύ καλούς δίσκους, ήταν αναπόφευκτο να υπάρξουν και αδύναμες παρουσίες. Όταν μάλιστα εκτιμάς ένα καλλιτεχνικό σχήμα, όπως οι Opeth στην περίπτωσή μας, πρέπει να είσαι ειλικρινής. Ένας δίσκος «λίγος» για την ποιότητα στην οποία μας έχουν συνηθίσει οι Σουηδοί μπορεί να μην πονάει, γεννά όμως σκέψεις του τύπου «θα μπορούσε να…», «ίσως αν…», «μα γιατί ακούγεται…». Ό,τι έγινε έγινε, και συνεχίζουμε να προχωράμε χωρίς αυτό.
“We will wait/For the night/We will wait/For desire.” The Sound – “Desire”
Δύο αδέρφια, ο πρώην κατάδικος Tanner (Ben Foster) και ο αποξενωμένος από τα παιδιά του Toby (Chris Pine), ξαναβρίσκονται μετά από καιρό, έχοντας έναν κοινό σκοπό: να μαζέψουν τα χρήματα της υποθήκης για την οικογενειακή τους φάρμα, ληστεύοντας υποκαταστήματα της τράπεζας στην οποία χρωστάνε. Στο κατόπι τους θα βρεθούν οι Τεξανοί αστυνομικοί Marcus Hamilton (Jeff Bridges) και Alberto Parker (Gil Birmingham), οι οποίοι προσπαθούν να συνδυάσουν τα στοιχεία που έχουν συλλέξει από τους αυτόπτες μάρτυρες, για να τους συλλάβουν.
Η 27η Ιανουαρίου είναι η Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και εμείς θυμόμαστε μερικές από τις ταινίες που αναφέρονται στην πιο θανατηφόρα σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας.
Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης ξεκινάει το εκθεσιακό πρόγραμμα του 2017 με μία ιδιαίτερα σημαντική ομαδική έκθεση που τιτλοφορείται «Το δικαίωμα να είσαι άνθρωπος» και έρχεται να σχολιάσει σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Ιστορίες σχετικά με τη μουσική μπορεί να βρει κανείς παντού στο Internet, καθημερινά. Προτάσεις, θεωρίες, γνώμες και αναλύσεις. Προσωπικά, είμαι από εκείνους που δεν παραπονιούνται γι’ αυτό, μάλιστα εγώ ο ίδιος έχω γράψει κάποια από αυτά τα κείμενα. Τα πολύ αγαπημένα μου είναι όσα μιλούν για δισκοπωλεία. Είναι η καθημερινότητά μου την τελευταία 10ετία, και μου αρέσει να διαβάζω διάφορες οπτικές, προβλέψεις, ποιος το κάνει καλύτερα και πώς διαμορφώνεται η κουλτούρα μας μέσω αυτού. Ποιος όμως το έκανε πρώτος και ζει ακόμα για να μας πει την ιστορία;
Αυτή είναι η 6η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο 74χρονος Βρετανός σκηνοθέτης, από το Essex, Mick Jackson. Μικρή η κινηματογραφική του συγκομιδή, μεγάλη η πείρα του όμως στο χώρο της τηλεόρασης, όπου έχει καριέρα τόσο σε τηλεταινίες όσο και σε τηλεοπτικές σειρές. Η πιο γνωστή ταινία που έχει σκηνοθετήσει είναι το “The Bodyguard” (1992), ενώ η πιο πρόσφατη ήταν το “The First $20 Million Is Always the Hardest”, το οποίο είχε γυρίσει το μακρινό 2002, 15 ολόκληρα χρόνια πριν! Θα μου πείτε, η σκηνοθεσία είναι σαν το ποδήλατο: δεν την ξεχνάς ποτέ! Ε;
Ομολογώ ότι αγνοούσα (κακώς!) την ύπαρξη των Αθηναίων Deaf Radio μέχρι πρόσφατα. Ανήκουν στην κατηγορία συγκροτημάτων που σε τραβάει αυτόματα το εξώφυλλο της κυκλοφορίας τους, το οποίο, αν και χρησιμοποιεί την «ασφαλή» και πάντα ευπρόσδεκτη επιλογή της pop art αισθητικής, σίγουρα είναι κάτι που δε συναντάμε καθημερινά σε ελληνικές κυκλοφορίες.
Ένα μεταμεσονύκτιο soundtrack και μία αλληλουχία διαφορετικών διαθέσεων, που αποτελεί ιδανική συντροφιά για νυκτόβιους περιπατητές ή ακόμα και για post – hungover καταστάσεις.