Το τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. αποτελεί από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 μέχρι και σήμερα έναν πυρήνα γνώσης και πειραματισμού στον χώρο των τεχνών της Θεσσαλονίκης. Η καθιερωμένη πλέον έκθεση Αποφοίτων που γίνεται κάθε 2-3 χρόνια είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές διοργανώσεις που αποσκοπούν στην προβολή του πλούσιου έργου που παράγεται στη σχολή της Θεσσαλονίκης.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
To “IV” είναι από τους δίσκους για τους οποίους δεν πρέπει να σε απασχολεί αν είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί τώρα ή αν θα μπει στη λίστα με τα κορυφαία της χρονιάς. Διότι είναι από εκείνους τους δίσκους που σε ανταμείβει με ένα και μόνο χάρισμά του: τα τραγούδια του.
Κανείς δεν μπορεί να δραπετεύσει από το κοινωνικό ή το βιολογικό του πεπρωμένο. Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο προδιαγεγραμμένα και αναπόδραστα όσο φαίνονται; Επιχειρώντας να δώσει απάντηση σ' αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα, το “Apprentice” είναι μια ταινία που στοχάζεται υπαρξιακά πάνω στη θανατική ποινή και κατά έναν τρόπο συλλαμβάνει εκείνες τις περίπλοκες σχέσεις εξουσίας που αναδύονται πίσω από τη γραφειοκρατική διεκπεραίωση της εσχάτης των ποινών.
Με αφετηρία το 1952, κάθε δέκα χρόνια διοργανώνεται μία ψηφοφορία από το βρετανικό κινηματογραφικό περιοδικό Sight and Sound, με σκοπό τον σχηματισμό μιας λίστας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Μαντέψτε ποια ταινία θα φιγουράρει στο νούμερο ένα του σχετικού καταλόγου μέχρι το 2022…
Ταξιδεύοντας νύχτα, διασχίσαμε βιομηχανικές περιοχές. Φάνταζαν σαν δυτικές μεγαλουπόλεις, με τον όγκο και τα φώτα τους να αντανακλώνται στη θάλασσα δημιουργώντας νέους κόσμους. Περάσαμε από εγκαταλελειμμένα λατομεία και γκρεμισμένες αποθήκες, παλιά βενζινάδικα και ξεχασμένες εθνικές οδούς. Και ακούσαμε τους ήχους της ησυχίας και τους κρότους του θορύβου να διαπερνούν το σκοτάδι. Και ακόμα και τώρα, όταν περπατώ στα μέρη αυτά, σκέφτομαι πως το άγνωστο υπάρχει μόνο χωρίς εσένα.
Αρχικά, ας δανειστούμε μερικά στοιχεία για τον Ιερώνυμο Μπος από τη Βικιπαιδεία:
Κύκνειο άσμα του αγαπημένου (και προσφάτως αδικοχαμένου) Bill Paxton και μια από τις καλύτερες ερμηνείες του (σε ρόλο μυστακιοφόρου, βρώμικου μπάτσου και κακού πατέρα), τα Άγρια Όνειρα του Καναδού Nathan Morlando – γυρισμένα σε ένα εντυπωσιακό (και εντυπωτικό) σκηνικό στην περιοχή γύρω απ’ τις λίμνες του Οντάριο – θυμίζουν εντόνως (ιδίως με το πολλά υποσχόμενο ξεκίνημά τους) πρώιμο Terrence Malick. Η σκιά του “Badlands” δείχνει να τα ζώνει σε μεγάλο βαθμό και για μεγάλο διάστημα.
Η Οικονομική του Ζευγαριού. Μια Εξίσωση με δύο Αγνώστους. Ο Άγνωστος Α (Άντρας), η Άγνωστος Γ (Γυναίκα). Και μόνο που – στην έναρξη του φιλμ – ο Α βρίσκεται «εκτός κάδρου» (αρχικά ακούς μόνο φωνή, εν συνεχεία βλέπεις το σώμα δίχως πρόσωπο), αντιλαμβάνεσαι πως είναι ο … ανεπιθύμητος της υπόθεσης. Ο Α εμφανίζεται σε μη προγραμματισμένη/συμφωνημένη μέρα και ώρα, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια και την ενόχληση της Γ. Φαντάσου μια ταινία με φυλακισμένους, όπου οι έγκλειστοι κρατούν οι ίδιοι τα κλειδιά των κελιών τους, αλλά προτιμούν να παραμένουν φυλακισμένοι.
Αλχημιστές πίσω από μισοσκότεινες σκιές κάνουν αιφνιδιαστική έφοδο και κλείνουν σπίτια.
Ο Jonny Greenwood των Radiohead έχει πλέον να επιδείξει πολλά γαλόνια στον τομέα των κινηματογραφικών scores και, όπως κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα, ετοιμάζεται να προσθέσει ένα ακόμη στο παλμαρέ του. Ο Greenwood έχει ήδη «ντύσει» μουσικά τις ταινίες του Paul Thomas Anderson “There Will Be Blood” (2007), “The Master” (2012), “Inherent Vice” (2014), καθώς και το επερχόμενο “Phantom Thread”, που σηματοδοτεί την επανένωση του Paul Thomas Anderson με τον Daniel Day-Lewis, μία δεκαετία μετά το «Θα χυθεί αίμα». Ο Greenwood, πέρα από τη σταθερή του συνεργασία με με τον Anderson, καθ’ όπως φαίνεται, αποκτά και μία δεύτερα σταθερά στον χώρο των κινηματογραφικών scores.