Το λογοτεχνικό biopic έχει αποδειχθεί δύσκολο και πλειστάκις (παγιδευτικά) αυτοκαταστροφικό είδος. Το να παρακολουθείς έναν συγγραφέα (για την ακρίβεια το – σχεδόν – πανομοιότυπό του σε επίπεδο λειτουργού του Θέσπιδος) με πρόσωπο αυλακωμένο και φρύδι ανασηκωμένο πάνω από μια γραφομηχανή ή μια σελίδα χαρτί, δεν θα σου διδάξει περισσότερα (για τον ίδιο και τη λογοτεχνική του κληρονομιά) απ’ όσα θ’ αποκόμιζες διαβάζοντας τα έργα του. Τα καλύτερα δείγματα του είδους είναι εκείνα που ακολουθούν μια (εσκεμμένα) επιλεκτική παρά ευθύγραμμη ή ολιστική προσέγγιση και – απ’ αυτή την άποψη – το “Stefan Zweig: Farewell to Europe” («Stefan Zweig: Αποχαιρετισμός στην Ευρώπη») της Maria Schrader είναι τέτοιο, καθώς καταγράφει στιγμιότυπα των στερνών του βίου του διάσημου αυστριακού συγγραφέα αποκλειστικά από την περιπλάνησή του στην εξορία, που αναδεικνύουν έναν ευρύτερο ιστορικό και πολιτικό προβληματισμό.
Άλλαι Τέχναι
Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους ζωγράφους μέσα από το εικαστικό τους έργο, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία, πολιτισμικούς χώρους, βιβλία, περιοδικά και ντοκιμαντέρ. Αυτό που αποτελεί μοναδικό προνόμιο της σύγχρονης εποχής είναι ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης πολιτιστικού υλικού στο διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει και να μελετήσει σημαντικούς ζωγράφους του 20ού αιώνα εν ώρα εργασίας, εικόνες που αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον για τον κάθε φιλότεχνο άνθρωπο.
Ο Άνθιμος Ντάγκας είναι ένας εξαιρετικός φωτογράφος δρόμου που έχει το χάρισμα να αιχμαλωτίζει με τον φακό του τους καθημερινούς ανθρώπους της Αθήνας και να αποτυπώνει με το δικό του ιδιαίτερο στυλ τις εκφράσεις και τα συναισθήματά τους χωρίς να τους αδικεί ή να τους εξιδανικεύει.
Desert blues, Afro jazz / funk, Zulu Rock… 12+1 διαμαντάκια που επανατοποθετούν την αφρικανική ήπειρο στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Από την καυτή έρημο της Σαχάρας μέχρι και τα στενά του Soweto, η αφρικανική ήπειρος έχει να επιδείξει εξαίρετα δείγματα μουσικής κουλτούρας και εμείς δεν έχουμε παρά να τους ακούσουμε.
Το “A Subtler Kind of Light” είναι ο καλύτερος metal δίσκος που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Συνδυάζει μέσα του πράγματα που πιθανόν λίγες μπάντες να τολμούσαν να εντάξουν ως σύνολο στη μουσική τους. Θα μπορούσε να είναι βγαλμένο από το βάθος μιας άλλης εποχής, αλλά γεννήθηκε στο τώρα, και ο Helm ξεκαθαρίζει το τοπίο γύρω από πολλά πράγματα που είναι οι Locust Leaves, όπως και το ντεμπούτο τους.
Δεύτερη ηλεκτρονική στροφή για τους Ulver με ξεκάθαρες progressive αναφορές.
Το «Άφτερλωβ» δεν είναι μία ταινία για την κρίση. Οι ήρωές της δεν ψάχνουν να βρουν «πώς φτάσαμε ως εδώ», δεν αναλύουν το προσφυγικό. Κάνουν, όμως, κάτι εξίσου σοβαρό. Προσπαθούν να καταλάβουν πώς δύο άνθρωποι παύουν να αγαπιούνται πια. Μακριά από κάθε διδακτισμό και σοβαροφάνεια, ο Πάσχος παραδίδει μία ταινία που είναι αυτό που είναι, ένα κυριακάτικο πρωινό με κοκτέιλ στην πισίνα.
Πολωνία, 1945, στα απόνερα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας κόσμος θαρρείς λουσμένος επί μονίμου βάσεως σε ένα παρατεταμένο σκοτάδι, σε μία νυχτιά που δεν λέει να ξημερώσει. Η φρίκη είναι ακόμη νωπή, το μούδιασμα κυριαρχεί. Όπως και η αμφιβολία για το αν μπορεί να φυτρώσει ξανά η (οποιαδήποτε) ελπίδα. Μία Γαλλίδα νοσοκόμα, ιδεολογικά προσηλωμένη στο κόκκινο, αλλά χωρίς την παραμικρή αρτηριοσκλήρυνση, παρεκκλίνει από το πρωτόκολλο της αποστολής της, όταν συγκινείται από ένα απρόσμενο κέλευσμα για βοήθεια.
Ο Vincent van Gogh είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών, ένας ζωγράφος που, παρά τη δύσκολη και σύντομη ζωή του, δημιούργησε εκατοντάδες έργα τέχνης που κοσμούν τα πιο σημαντικά μουσεία του κόσμου.
Ο Νeil Ηarbisson ακούει χρώματα και ζωγραφίζει ήχους. Και έχει κεραία.