Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, ο Gregory Peck δεν απασχολήσε πότε τον Τύπο με σκάνδαλα και περίεργες συμπεριφορές. Κρατούσε «αποστάσεις ασφαλείας» από τα μεγάλου κινηματογραφικά στούντιο, ήταν οικογενειαρχής, εργατικός, πειθαρχημένος, κομψός, αγαπητός στους συνεργάτες του και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιώματων.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Είναι όπως στα όνειρα αυτά, όπου όλα φαίνονται νορμάλ, αλλά νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Η Weronika Gęsicka διαλέγει κακόγουστες αμερικανικές φωτογραφίες αρχείου και τις μεταμορφώνει σε εφιαλτικές, αληθοφανείς εικόνες.
1η Ιουνίου 1967 ξεκινούσε και επίσημα, με όρους ημερολογιακούς το «καλοκαίρι της αγάπης», ένα γεγονός που έμεινε στην ιστορία ως το αποκορύφωμα του εορτασμού της hippie κουλτούρας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι της εποχής με επίκεντρο τη συνοικία Haight-Ashbury του San Francisco και το φεστιβάλ του Monterey της California, αλλά και με παράλληλες εκδηλώσεις στις υπόλοιπες ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία και την Ευρώπη, μαζεύονταν από την άνοιξη ως τις αρχές του Οκτώβρη του 1967, με μόνο σκοπό να γιορτάσουν, να χορέψουν, να αγαπηθούν και να νιώσουν ελεύθεροι από κάθε συμβατικότητα και υποχρέωση. Στις αποσκευές τους οι περισσότεροι είχαν και το soundtrack που συνόδευσε κατά κύριο λόγο τις συγκεντρώσεις τους εκείνο το καλοκαίρι, που δεν ήταν άλλο από το “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”, που κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου του 1967.
«Η ιδιοφυής ιδέα του Walt Disney ήταν το ότι διάλεξε ένα τόσο κοινό πλάσμα, όπως η πάπια, και την έκανε εξαιρετικά ανθρώπινη» Andy Warhol
Πριν από 27 χρόνια, μια από τις σημαντικότερες και πλέον επιδραστικές σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης έριχνε τίτλους τέλους, μετά από δύο θρυλικές σεζόν που έμελλαν να αλλάξουν μια για πάντα τον τρόπο που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τα τηλεοπτικά καλλιτεχνικά προϊόντα. Το τέλος ήρθε, μάλιστα, με ένα εφιαλτικό και στοιχειωτικό cliffhanger, καθώς και την υπόσχεση μιας τρίτης σεζόν, η οποία, όσο περνούσαν τα χρόνια, ολοένα και απομακρυνόταν ως πιθανότητα. Όλα αυτά μέχρι πριν από δύο χρόνια, όταν ο δημιουργός της, ο τρομερός David Lynch, ανακοίνωσε θριαμβευτικά την έλευση μιας τρίτης σεζόν, η οποία θα προσφέρει ένα ικανοποιητικό φινάλε στην ιστορία.
Ο Βλάσης Κανιάρης είναι ένας εικαστικός με ξεχωριστή θέση στην τέχνη της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από το έργο του, εξερεύνησε την κοινωνικοπολιτική ιστορία από τη δεκαετία του ’50 και έπειτα, προσφέροντας την προσωπική του ανάγνωση πάνω στα γεγονότα και τις καταστάσεις που διαμόρφωσαν την κοινωνία που έχουμε γνωρίσει. Αυτό σημαίνει ότι το έργο του επικεντρώνεται σε μία συγκεκριμένη προσέγγιση, που ακολούθησαν οι καλλιτέχνες τον 20ό αιώνα: στην πολιτική τέχνη.
Το έργο ″Terra Incognita″ του Bruno Hadjih παρουσιάζει την έρημο με τον τρόπο που την βλέπει ο ίδιος, μακριά από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που έχουν διαμορφώσει την εικόνα της με τον καιρό.
Bruno Dumont. Ένας σκηνοθέτης που δεν έχει το θεό του! Που έχει χαράξει τη δική του, ιδιαίτερη πορεία, και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το αν οι ταινίες του θα έχουν έστω κι έναν θεατή!
Η Elizabeth Sloane μας συστήνεται ευθύς εξαρχής, χωρίς πολλές περιστροφές και με απειροελάχιστο χώρο για παρερμηνείες ή παρεξηγήσεις. Σκοπός της ζωής της είναι να κερδίζει, όντας εθισμένη στη φλόγα της μάχης. Το μυαλό της δεν είναι απλώς τετράγωνου σχήματος.
Το 7ο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, σε συνεργασία με το British Council, παρουσιάζει για πρώτη φορά στη χώρα μας ένα αφιέρωμα στο genre του γοτθικού τρόμου made in Britain, προβάλλοντας σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες μερικά από τα αριστουργήματα του είδους.