Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Ινδός Ritesh Batra μετά το “The Lunchbox” (2013), ενώ έχει ήδη έτοιμη την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του. Ονομάζεται “Our Souls at Night”, προβλήθηκε στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας και σ’ αυτήν ενώνονται για τέταρτη φορά επί της μεγάλης οθόνης, μετά από 38 χρόνια (!) οι Robert Redford και Jane Fonda, που τιμήθηκαν στη Μόστρα.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Σκοτσέζος Ben Sharrock. Γιατί είναι γυρισμένη στη γλώσσα των Βάσκων; Μα επειδή η κοπέλα του – και παραγωγός της ταινίας – είναι από τη Χώρα των Βάσκων. Η ταινία, μια συμπαραγωγή Ισπανίας – Μεγάλης Βρετανίας, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν στις 18 Σεπτεμβρίου του 2015.
Το ″The Nightmare″ είναι το γνωστότερο έργο του Henry Fuseli (το κανονικό του όνομα ήταν Johann Heinrich Füssli). Κυκλοφόρησε ευρέως ως χαρακτικό αντίγραφο. Εικονίζει μια γυναίκα που κοιμάται, ενώ ταυτόχρονα συμβολίζει την έννοια του εφιαλτικού ύπνου. Στο στήθος της κάθεται ένας δαίμονας, ενώ το κεφάλι ενός αλόγου προβάλλει μέσα από τις κουρτίνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρομαντικού κινήματος, ο πίνακας επηρέασε πολλούς λογοτέχνες όπως την Mary Shelley και τον Edgar Allan Poe.
Είναι το παγκόσμιο rock ‘n’ roll γεγονός των ημερών. Οι Foo Fighters κυκλοφορούν το ένατο studio album τους και η είδηση έχει κατακλύσει τα media του χώρου. Μετά τους τελευταίους μήνες αναμονής και τα πρόσφατα teaser videos, έφτασε η ώρα του “Concrete And Gold” και όλος ο κόσμος πήρε επιτέλους αυτό που περίμενε. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;
''What hath night to do with sleep?'' – John Milton, Paradise Lost (1667)
.«Δεν κερδίζεις πάντα όλες τις μάχες, αλλά είναι καλό να ξέρεις ότι πάλεψες»
Βροχή αστερόσκονης στα πρόσωπα όλων εκείνων που μεγάλωσαν, αλλά δεν εγκατέλειψαν τα όνειρα που έκαναν ως παιδιά.
Επανακυκλοφορεί στις αίθουσες (σε ψηφιακά επεξεργασμένη κόπια) ο αριστουργηματικός, «Νεκρός» του Jim Jarmusch, και κάθε σινεφίλ που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να απολαύσει αυτό το εκπληκτικό φιλμ –οπωσδήποτε ένα απ’ τα κορυφαία της δεκαετίας του ’90, και ίσως η πεμπτουσία της τέχνης του πρίγκιπα του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά- στις φυσικές του διαστάσεις της μεγάλης οθόνης. Τα της πλοκής, δεν θα τα αναφέρουμε καν, διότι μικρή σημασία έχουν εδώ για τον Jarmusch, που αντιμετωπίζει την ιστορία του ως μια σύμβαση με την οποία βιάζεται να ξεμπερδέψει σύντομα, προκειμένου να μπει στο κομμάτι της ταινίας που πραγματικά τον ενδιαφέρει: την προσέγγιση του τέλους ως μεθύσι με θάνατο.
Η ισορροπία μεταξύ μοντέρνου και vintage είναι μια σκληρή μάχη. Πάντα ψάχνουμε το κάτι καινούριο και πρωτοποριακό, δύσκολα όμως αντιστεκόμαστε σε κάτι που έχει τον αέρα του παλιού. Το συναρπαστικό νέο κύμα του synth wave που έχει γυρίσει πολλά κεφάλια τελευταία, αποτελεί απλώς μια νέα μάχη. Μια, στην οποία ευχαρίστως θα ριχτούμε.
Όταν έχεις γεννηθεί στις ΗΠΑ μια μέρα σαν την 11η Σεπτεμβρίου (9/11 όπως το λένε εκεί), τότε είναι λίγο δύσκολο να μπορείς να γιορτάσεις τα γενέθλιά σου, ειδικά μετά το 2001. Η ζωή όμως συνεχίζεται, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει όπως λέει κι ο σοφός (;) λαός, κι έτσι σαν σήμερα, 11/9 ή 9/11, γεννήθηκε στο Κονέκτικατ ο Richard Melville Hall, aka Moby.