Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει το μυστήριο, οι υπολανθάνουσες ερμηνείες καταστάσεων και οι ανατροπές. Ένα μεγάλο ναι στις ανατροπές. Και η μουσική. Οπωσδήποτε καλή και ανεξερεύνητη μουσική. Για αυτούς τους λόγους πιστεύω πως οι Αμερικανοί είναι οι καλύτεροι στην οργάνωση και στην παραγωγή σειρών τηλεόρασης. Αν εξαιρέσεις τον ακαταλαβίστικο τρόπο που χωρίζουν τις τηλεοπτικές τους σεζόν (λίγα επεισόδια φέτος, λίγα του χρόνου… μη θυμηθώ ότι πχ. το “Under The Dome” ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013 και η δεύτερη σεζόν αναμένεται το καλοκαίρι του 2014 και ξανασυγχυστώ από την αρχή), οι άνθρωποι έχουν ανάγει την εμμονή του τηλεθεατή σε τέχνη. Δύο λέξεις μόνο: True. Detective.
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Man σημαίνει άνδρας, αλλά σημαίνει και άνθρωπος. Το “A single man” είναι η ιστορία ενός άνδρα που έχει χάσει τον αγαπημένο του και μαζί και την όρεξή του για ζωή, αλλά σημειοδοτεί συγχρόνως και την ιστορία κάθε ανθρώπου που βρέθηκε σε παρόμοια θέση.
Ένα άρθρο για το πως μια τραυματική εμπειρία που είχες μικρός μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μια πραγματικά όμορφη και συγκινητική φωτογράφιση… σκύλων.
Ας το παραδεχτούμε. Όλοι θέλουμε να δείχνουμε ωραίοι στις φωτογραφίες μας. Ποζάρουμε με το καλό μας προφίλ και φοράμε το πιο όμορφο χαμόγελό μας για τον φακό. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι εκεί έξω που δέχονται να τσαλακωθούν για χάρη της τέχνης κι έτσι δε βαριόμαστε.
«Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, αν εσύ έχεις πειστεί πως είναι κάτι άλλο». Το συγκεκριμένο φιλμ του David O. Russell διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’70 και πραγματεύεται το θέμα της απάτης. Ενώ η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, ο σκηνοθέτης εστιάζει αλλού και στήνει ένα πρωτόγνωρο παιχνίδι μηχανορραφίας και εξαπάτησης με αποτέλεσμα να παραδώσει μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και της φιλμογραφίας του.
Κυριακή μεσημέρι και ο Γιώργος Χωραφάς ταξιδεύει σε γαλλικούς αυτοκινητόδρομους και απαντά τηλεφωνικά στις ερωτήσεις μας…
Ο Alfonso Cuarón απασχόλησε πρόσφατα το κοινό με το “Gravity”, αλλά σήμερα θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε μια προγενέστερη ταινία του… Τα «Παιδιά των Ανθρώπων» του 2006 αποτελούν χαλαρή μεταφορά βιβλίου και περιλαμβάνουν στο καστ τους Clive Owen, Clare-Hope Ashitey, Julianne Moore και Michael Caine.
Ο Kilian Schoenberger, με μία Canon 5D Mark II, φέρνει τα τοπία και την ατμόσφαιρα των γερμανικών παραμυθιών μπροστά στα μάτια μας.
Ο Φεβρουάριος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο μήνας της καχυποψίας. Όσο πλησιάζουμε στα μισά του, τόσο μεγαλώνει και η δυσπιστία με την οποία κοιτάμε τις βιτρίνες ανθοπωλείων και ζαχαροπλαστείων μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες κόκκινες καρδούλες και τα σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς. Και μετά αρχίζει η γκρίνια: είναι εμπορική γιορτή, οι ερωτευμένοι γιορτάζουν όλον τον χρόνο, ο Άγιος Βαλεντίνος είναι καθολικός και άλλες παρόμοιες αγανακτισμένες δικαιολογίες. Αν είσαι από εκείνους που γιορτάζουν αγνοώντας τα δολοφονικά βλέμματα των γύρω σου θα νιώσεις ένα αίσθημα δικαίου στο τέλος του άρθρου. Αν πάλι είσαι σαν εμένα και φλερτάρεις έντονα με την ιδέα της λοβοτομής από το να γιορτάσεις έστω και μια φορά στις 14 του μήνα, σου έχω άσχημα νέα φίλε επαναστάτη: ήρθε η ώρα να αλλάξουμε στρατόπεδο.
Αυτός ο τύπος, ο Άγιος Βαλεντίνος είναι ένας τζιτζιφιόγκος που ξεπετάγεται ανάμεσα από μπουκέτα λουλουδιών και από συσκευασίες με σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς. Αυτός ο ανεκδιήγητος τύπος ενέπνευσε πολύχρωμες χειροτεχνίες χαρτοκοπτικής, δεκάδες ταινίες κι έναν μελιστάλακτο στίχο του Σπύρου Γραμμένου (τον στίχο «Σκατά στα μούτρα του Αγίου Βαλεντίνου…»).