Δεύτερο μέρος από φρέσκες και λαχταριστές, νέες σειρές του καλοκαιριού που έρχονται για να μας «δροσίσουν».
Άλλαι Τέχναι
"Σχεδίαζε τα πάντα!" - Emilio Vedova
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως ο καλλιτέχνης που το 1905 ταρακούνησε το καλλιτεχνικό στερέωμα τόσο έντονα, στην ηλικία των 77 χρονών, καταβεβλημένος από την ασθένειά του, θα αφιέρωνε με τόση ευλάβεια τέσσερα χρόνια για να δημιουργήσει το πιο ολοκληρωμένο έργο τέχνης της σύγχρονης περιόδου;
Το 2010, ο Μάικλ Γουίντερμποτομ είχε αφήσει τους Βρετανούς κωμικούς Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον να σολάρουν ανεξέλεγκτα, σε ένα ταξίδι γευσιγνωσίας στη Βόρεια Αγγλία. Με πρόσχημα μια γαστρονομική αποστολή που τους ανατέθηκε από τον Observer (η κυριακάτικη έκδοση του Guardian και συγχρόνως, η παλαιότερη κυριακάτικη εφημερίδα του κόσμου!), οι δύο αυτοί ξεκαρδιστικοί τύποι υποδύθηκαν στην ουσία τους εαυτούς τους, περιδιάβηκαν την αγγλική επαρχία, έφαγαν σε μπόλικα εστιατόρια, έκαναν μιμήσεις διάσημων ηθοποιών και γενικά αμπελοφιλοσόφησαν μέχρι τελικής πτώσης, σε ένα απολαυστικό αυτοσχεδιαστικό κινηματογραφικό πείραμα. Μετά την τεράστια επιτυχία του The Trip και τη μετεξέλιξή του σε σειρά έξι επεισοδίων για το BBC, ήρθε η ώρα για το αναμενόμενο σίκουελ, το οποίο αποκτά μεσογειακή γεύση.
Η φωτογραφία του ξεχώρισε ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες εξαιρετικές φωτογραφίες που λάβαμε για τον 2ο διαγωνισμό φωτογραφίας του Artcore, Faces, λαμβάνοντας την πρώτη θέση. Κέρδισε τις εντυπώσεις τόσο της κριτικής επιτροπής όσο και του κόσμου που επισκέφτηκε την έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο, στην photogallery ΟΚΤΟ στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο Σπύρος Σανσονέτης και μας έκανε την τιμή να δώσει μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη, δίνοντας μας την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα αυτόν, αλλά και ένας μέρος του εξαιρετικού του έργου.
Σε ένα διαμέρισμα πλημμυρισμένο στο φως, τα χρώματα, με βιβλία, με τοίχους ντυμένους από πάνω ως κάτω με μικρούς και μεγάλους πίνακες, με λίγα προσεκτικά διαλεγμένα κι απρόσμενα ταιριαστά μεταξύ τους έπιπλα, με υποδέχτηκε η Βιργινία παρέα με το ημίαιμο λυκόσκυλό της τη Σάτσι, αφού πρώτα με αποχαιρέτησε φουριόζα η μικρή της κόρη που όλο χαρά θα έβγαινε για βόλτα με τον πατέρα της.
Το επεισόδιο 4 σηματοδοτεί το φινάλε του πρώτου μισού της φετινής σεζόν “True Detective”. Η παραπάνω νύξη ολοκλήρωσης ενισχύεται από το παγωμένο καρέ με το οποίο τελειώνει το επεισόδιο. Μοιάζει σαν ο σκηνοθέτης να μας λέει ότι ως εδώ ξετυλίχθηκε το κουβάρι του μυστηρίου και κορυφώθηκε με τη δεκάλεπτη σκηνή μακελειού, με την οποία έκλεισε το επεισόδιο. Αυτόματα αφήνει να εννοηθεί ότι από εδώ και πέρα θα δούμε κάτι άλλο. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο, καθώς η ιστορία έχει πάρα πολύ δρόμο… ακόμα και οι λεπτομέρειες που θα δώσουν τη λύση χρειάζονται χρόνο ώστε να εξιχνιαστούν. Το επεισόδιο λοιπόν μας άφησε μια ανάμικτη αίσθηση.
«Υπήρξαν στιγμές που αμφέβαλλα για τον εαυτό μου. Στιγμές που ήθελα να τα παρατήσω, επειδή δεν ήξερα αν θα υπήρχε μέλλον για μια Αφροαμερικανή χορεύτρια, σε αυτό το επίπεδο»
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την τελευταία κυκλοφορία του Stendeck με τίτλο “Scintilla”. Στα τέσσερα χρόνια αυτά, το project του Alessandro Zampieri από την Ελβετία δεν έμεινε τελείως ανενεργό, καθώς τουλάχιστον έως και το 2012 πήρε μέρος σε μπόλικα φεστιβάλ.
Έχετε δει κάποιο γουέστερν, στο οποίο η πρώτη εικόνα είναι ένα ερωτευμένο παιδί που μετρά τα άστρα; Έχετε δει κάποιο γουέστερν, στο οποίο η δράση να δρομολογείται από ένα έρωτα ανεκπλήρωτο και τόσο βαθιά ολοκληρωτικό που να μοιάζει ψεύτικος; Έχετε δει κάποιο γουέστερν που να ξεκινά με την παραμυθένια δομή «ήταν μια φορά κι έναν καιρό» και να κλείνει στο ίδιο πνεύμα, με το «’ζήσαν αυτοί καλά (όσοι τέλος πάντων καταφέρνουν να επιζήσουν) κι εμείς καλύτερα»; Μάλλον όχι, οπότε να είστε προετοιμασμένοι για κάτι ολότελα διαφορετικό, εφόσον αποφασίσατε να δείτε το Slow West. Διότι ο Τζον ΜακΛιν παιχνιδίζει με τους κώδικες και τις νόρμες του γουέστερν, όχι ακριβώς για να πετύχει κάποια αποδόμηση, αλλά ίσα ίσα γιατί προσπαθεί να αγγίξει τη βαθιά ουσία τους, στοχεύοντας μακρύτερα από την αρχική βιτρίνα.
Η τέχνης της φωτογραφίας μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα, ακόμα και να μας μεταφέρει ανάμεσα σε δύο παράλληλα σύμπαντα.