John Trashkowski: Δεν υπάρχει φίλτρο στη δημιουργία του
Η τέχνη ενίοτε αποκτά χαρακτήρα μέσω πολιτικής και κοινωνικής κριτικής. Δεν θα μπορούσε να απαντήσει κανείς αβασάνιστα αν αυτό είναι ορθό ή όχι. Ίσως γιατί στη δημιουργία δεν ορίζεται σωστό και λάθος. Δεν μπαίνουν σε κουτάκια οι σκέψεις και τα συναισθήματα του δημιουργού. Γιατί τότε δεν θα ήταν ελευθερία, άρα δεν θα ήταν τέχνη. Και τι πιο αυθεντικό, άλλωστε, από τα συναισθήματα οργής, αδικίας, αηδίας για την κοινωνία και για όσους βρίσκονται στο πηδάλιο.
Θέτει, λοιπόν, τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, ένας 38χρονος Ελβετός διακεκριμένος καλλιτέχνης, με συμμετοχή σε εκθέσεις γκαλερί και μουσείων σε Ζυρίχη (Gallery 6 1/2), Χονγκ Κονγκ, Παρίσι (Galerie Christiane Peugeot), Λισαβόνα (Gallery Ainori), Νέα Υόρκη (NYB Art Biennale) και σε πολλές ακόμη πόλεις ανά τον κόσμο. Ο “Trashkowshki” μιλάει με trash ορολογία, όπως αρμόζει, για όσα μας πληγώνουν σε αυτόν τον κόσμο. Ανισότητα, γελοία κατ’ επίφαση δικαιοσύνη και αναλγησία. “Πληρώνει” με το ίδιο νόμισμα τον κυνισμό που ζέχνει στις δημοκρατικές ουτοπιούλες που αυταπατώμαστε πως ζούμε. Ένας ανθρώπινα κατασκευασμένος θεός, το χρήμα, ελέγχει τις πράξεις όλων, από τους υψηλότερα έως τους χαμηλότερα ιστάμενους. Ένας διαρκής πόλεμος μαίνεται, ενώ ο μέσος νους ασχολείται με ο,τιδήποτε άλλο άχρηστο. Οι ασφαλείς κοινωνίες ζουν τελικά σε καθεστώς ανασφάλειας.
Αυτός ο εναλλακτικός φιλόσοφος εμφυτεύει εικόνες μάχης και όπλα σε καθημερινά αντικείμενα. Όλα μοιάζουν με παιχνίδι στα έργα του, ένα, ωστόσο, ζοφερό θανατηφόρο παιχνίδι, αποτυπώνοντας μάλλον την οπτική εκείνων που αποφασίζουν για τα σημαντικά που συμβαίνουν στον κόσμο, χωρίς να έχουν βιώσει ποτέ τον παραμικρό κίνδυνο ή μια σπιθαμή συνέπειας για τις αποφάσεις, τις πράξεις ή την απραξία τους. Και υπάρχει και το αίμα, που κατέχει εξέχουσα θέση στα έργα του – μας υπενθυμίζει συνέχεια το αίμα που χάνεται, καθώς οι υπεύθυνοι “νίπτουν τας χείρας τους” σαν άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι, που θυσιάζουν ζωές λες και είχαν ποτέ κάποια δικαιοδοσία πάνω τους.
Περιβάλλον, καταναλωτισμός, ρατσισμός, βία, κατάχρηση εξουσίας συμπεριλαμβάνονται στην γκάμα των ζητημάτων που θίγει. Με ανορθόδοξους τρόπους, υβριστικά, απαξιωτικά αντιμετωπίζει τις κακοήθειες της ανθρωπότητας, διατηρώντας ταυτόχρονα αυτήν την παράδοξη παιδικότητα, που συναντούσαμε σε σκίτσα στα σχολικά θρανία, τότε που από τρυφερή ηλικία κάποιοι έρχονταν σε επαφή με τα βίαια ένστικτά τους.
Μη μας ξεγελά όμως η αστική, ίσως και ποπ θα μπορούσε να θεωρηθεί, διάθεση. Το περιεχόμενο των δημιουργιών του είναι αδιαπραγμάτευτα μεστό, με τα δυνατότερα μηνύματα που θα μπορούσε κανείς -να αποπειραθεί- να μεταδωσει, με τα δυναμικότερα μέσα. Επαναστατικός, απλός και δραματικός ο τρόπος έκφρασης του, αποδεικνύει ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Ειδικα όταν πρόκειται για θορυβώδεις εικόνες, συχνά σοκαριστικές.
Αλλά και οι τίτλοι καθιστούν σαφέστατα τα νοήματα που δεν είναι αντιληπτά εκ πρώτης οψεως (ενώ εσυ κοιμόσουν, λέει, εκθέτοντας ένα πάπλωμα με το “μανιτάρι” του Ναγκασάκι). Όσες λέξεις και να ακούσουμε, δεν θα καλύψουν την εκκωφαντική σιωπή των θυμάτων του κόσμου, του σκληρού και ανάλγητου κυνηγιού του κέρδους – της ψυχρότητας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Πρόκειται για δημιουργίες-δηλώσεις, τον ορισμό της σύγχρονης τέχνης. Αν και τα θέματα αυτά πλέον είναι διαχρονικά, πάντα επίκαιρα και σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστούν, μόνο και μόνο γιατί ως τέτοια τα διαχειρίζεται η ανθρωπότητα. Όπως είπε κάποιος πολύ ευφυής (a.k.a. Ainstain), τρεις δυνάμεις κινούν τον κόσμο: η ανοησία, ο φόβος και η απληστια. Η ανθρωπότητα λοιπόν ζει στο λήθαργο της καθημερινότητας και εθελοτυφλεί απέναντι στα προβλήματά της, απέναντι στις πληγές της που αιμορραγούν αδιαλείπτως ανά τις δεκαετίες, ανά τους αιώνες, παρατηρώντας παθητικά, λες και παρακολουθεί άλλο έργο.
Τίτλος αρχικής εικονάς: “Innocence”
Πηγές
Link: https://johntrashkowsky.com/
Instagram: johntrashkowsky
