Scroll Top

Serial Killers

Westworld: Some Places Make You Feel Alive

feature_img__westworld-some-places-make-you-feel-alive
ΧΩΡΙΣ SPOILER

Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του 1973 δια χειρός Michael Crichton, το ζευγάρι Jonathan Nolan και Lisa Joy αναμειγνύει το γουέστερν με την επιστημονική φαντασία, φιλοδοξώντας να κάνει όλο τον πλανήτη να «κολλήσει» στους δέκτες του με το δημιούργημά τους. Είναι γεγονός πως το έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, καθώς οι αναλύσεις και γενικότερες συζητήσεις που αφορούν τη σειρά έχουν φτάσει σε επίπεδα “Game of Thrones”. Όλα μοιάζουν να κυλούν υπέροχα για το HBO, το οποίο εξαρχής πόνταρε πολλά στο συγκεκριμένο σόου. Τι είναι λοιπόν αυτό το “Westworld” και γιατί έχουν «πάθει όλοι την πλάκα τους» μαζί του; 

Καλώς ορίσατε στην Άγρια Δύση. Πρόκειται για πλαστική Άγρια Δύση, ένα είδος τυποποιημένου “Deadwood”. Οι προβολείς ανάβουν και το πάρκο ανοίγει τις πύλες του για τους επισκέπτες που επιθυμούν να απολαύσουν άρτους και θεάματα. Εκεί τους περιμένουν hosts, ρομπότ με ανθρώπινη μορφή και τελευταίας τεχνολογίας προγραμματισμό. Το καθένα από τα ρομπότ εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, επιτελεί ένα ρόλο και υποστηρίζει το σενάριο των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία του πάρκου. Υπάρχει δυσκολία στο να ξεχωρίσει ο θεατής τους hosts από τους πραγματικούς ανθρώπους, καθώς η συμπεριφορά τους κρίνεται απολύτως φυσιολογική και ανθρώπινη. Παρόλο που ο θεατής γοητεύεται από το παιχνίδι που έχει στήσει ο Nolan και μπαίνει στη διαδικασία να ξεχωρίσει το τεχνητό από το ανθρώπινο, αυτό ίσως να μην έχει σημασία. Θυμηθείτε στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς έναν επισκέπτη του πάρκου να ρωτά έναν host (;) «είσαι αληθινή;» και να εισπράττει την απάντηση «αν δεν μπορείς να το ξεχωρίσεις, έχει σημασία;»

Στα παρασκήνια βρίσκονται οι δημιουργοί του πάρκου, οι μαριονετίστες που κινούν τα νήματα, οι θεοί που δίνουν πνοή στα άψυχα. Από τους τεχνικούς που φροντίζουν για τις αναβαθμίσεις των ρομπότ έως τους υπεύθυνους του πάρκου και το συμβούλιο που δίνει την έγκριση στα μεγαλόπνοα σχέδιά τους. Οι δημιουργοί της Ζωής αφιερώνονται στην προσφορά ελκυστικών σεναρίων που θα εξιτάρουν τη φαντασία του επισκέπτη και θα τον φέρουν σε επαφή με το απρόσμενο και το περιπετειώδες. Πολλά ερωτήματα προκύπτουν από τα παραπάνω: Κατά πόσο νομιμοποιούνται από ηθικής απόψεως οι ενέργειές τους; Τι όρια έχουν ξεπεράσει με τη δημιουργία του συγκεκριμένου πάρκου και τι είδους φιλοδοξίες έχουν εκπληρώσει; Τέλος, πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση που το σύστημα δεν λειτουργεί όπως αναμένεται και ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχό τους; Παρακολουθούμε ήδη από τα πρώτα επεισόδια μια τάση των hosts να παρουσιάζουν ψήγματα αυτόβουλων ενεργειών και εκλάμψεις συνειδητοποίησης της αλήθειας που αφορά το θέατρο στο οποίο πρωταγωνιστούν. Με άλλα λόγια: Υπάρχει bug στο σύστημα. Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον πως θα διαχειριστεί ο Nolan την πλοκή, καθώς έχει φοβερή αντίληψη πάνω στα ζητήματα του χρόνου, του ονείρου και της πραγματικότητας.

Το μεγάλο ζήτημα που προκύπτει έχει να κάνει με τη συμπεριφορά των επισκεπτών σε ένα τέτοιο μέρος. Ο επισκέπτης θα πιει στο σαλούν, θα κυνηγήσει τον παράνομο που διέπραξε κάποιο έγκλημα και θα συνευρεθεί με τις πόρνες που θα συναντήσει. Ο επισκέπτης γνωρίζει ότι θα ζήσει τον κίνδυνο χωρίς να κινδυνεύει επί της ουσίας. Τα σενάρια τρέχουν με σκοπό να ικανοποιήσουν τον άνθρωπο (επισκέπτη και δημιουργό – ο τελευταίος λαμβάνει ικανοποίηση μόνο όταν τη λάβει και ο επισκέπτης) αλλά είναι ρυθμισμένα ώστε να μην υπάρξει περίπτωση να του στοιχίσουν κάποιο τραυματισμό ή θάνατο. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Το μέλλον της σειράς είναι μια διαφορετική ιστορία.

Το κομμάτι του σόου που παρουσιάζει τις συμπεριφορές διαφορετικών επισκεπτών του πάρκου ανάλογα με την ιστορία που έχουν επιλέξει είναι και το πιο ενδιαφέρον. Πώς θα λειτουργήσει ο άνθρωπος σε συνθήκες ανομίας, πλήρους ελευθερίας να σκοτώνει όποιον θέλει δίχως να λογοδοτεί σε κανέναν; Θα επιλέξει να ζήσει την ατμόσφαιρα της Άγριας Δύσης ή να βιάσει και να πυροβολήσει αδιακρίτως; Θα επιλέξει να βοηθήσει εκείνον που βρίσκεται σε δυσχερή θέση; Θα αντιμετωπίσει τους hosts σαν ρομπότ ή ανθρώπους; Αν ο σκοπός του επισκέπτη είναι να ικανοποιήσει κάποια πρωτόγονη δίψα για αίμα γνωρίζοντας ότι είναι το μόνο μέρος που μπορεί να το κάνει, τι ακριβώς μας λέει αυτό για τους δημιουργούς του πάρκου; Ακόμη, η συμπεριφορά των hosts είναι αψεγάδιαστα ανθρώπινη (στα μάτια του επισκέπτη, όχι σε εκείνα του δημιουργού ή του θεατή). Λογικός ο προβληματισμός που επέρχεται και έχει να κάνει με την ευκολία με την οποία ο άνθρωπος του σήμερα επιδίδεται στις βαρβαρότητες του παρελθόντος. Προφανώς, γνωρίζει ότι απέναντί του έχει ένα ρομπότ. Οι δημιουργοί όμως έχουν κάνει άριστη δουλειά, ώστε το άψυχο αντικείμενο να ανασαίνει σαν κι αυτούς. Δεν υπάρχει κανένας δισταγμός όταν ο επισκέπτης πατά τη σκανδάλη και φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι ενός δημιουργήματος σχεδόν ανθρώπινου; 

Τα παραπάνω κάνουν το “Westworld” εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σειρά. Θυμίζει κάτι από “Inception”, “Deadwood”, “Lost” και όλες εκείνες τις ταινίες ή σειρές που υπάρχει η χρονική λούπα. Το εξαιρετικό καστ δίνει ρέστα (από Anthony Hopkins και Ed Harris σε Evan Rachel Wood και James Marsden) και περνά από τη ρομποτική ψυχρότητα στα ανθρώπινα πάθη με ευκολία που συναρπάζει. Πρόκειται για ένα σόου που έχει για καμβά την Άγρια Δύση, αλλά η καρδία του χτυπά αναμφίβολα στην επιστημονική φαντασία. 

1
Μοιράσου το