Άλλαι Τέχναι

Ποιος ξύπνησε ένα πρωινό του 2010, κοίταξε τον ουρανό και αποφάσισε ότι θα γίνει δικός σας; Πώς ξεκίνησαν όλα (συμπεριλαμβανομένης και της επιλογής του ονόματος);
Λίγο πολύ όλοι κι ο καθένας από μόνος του. Ο Άλεξ και ο Ηλίας ήρθαν σε επαφή τότε από μια κοινή γνωστή και ήθελαν να παίξουν μουσική. Εγώ ήξερα τον Άλεξ από παλιότερα, παίζαμε σε διάφορες μπάντες μαζί. Εντέλει, κανονίσαμε και βρεθήκαμε μια μέρα όλοι σε ένα προβάδικο να παίζουμε ό,τι μας κατέβαινε στο κεφάλι. Έτσι κατέληξε να δημιουργηθεί η μπάντα. Το όνομα προέκυψε τυχαία: ήταν ένα αυτοκόλλητο σε έναν πυροσβεστικό κρουνό. Το είδαμε, μας άρεσε και το κρατήσαμε. Είχαμε βρει και απορρίψει ένα σωρό ονόματα μέχρι τότε. 

Βλέπω ότι έχετε ένα σταθερό πρόγραμμα ως μπάντα. Δηλαδή, το ’10 «ανάψατε τις μηχανές», το ’13 κυκλοφορήσατε το πρώτο σας ΕΡ και το ’15 το ντεμπούτο σας. Η σχετικά ίση απόσταση από τον ένα στόχο στον άλλο είναι σκόπιμη ή απλά έτσι σας βγαίνει; Βάζετε προθεσμίες ή θέλετε να είστε απόλυτα σίγουροι για το τι δημιουργείτε και δουλεύετε όσο χρειαστεί μέχρι την επίτευξή του;
Τις δύο φορές που μπήκαμε να ηχογραφήσουμε κάτι νιώθαμε έτοιμοι να δώσουμε στα κομμάτια μας σάρκα και οστά καθώς και να αποτυπώσουμε την εικόνα της μπάντας εκείνη την περίοδο. Για να γίνει αυτό, πρέπει η μπάντα να έχει περάσει κάποια στάδια, να έχει «χωνέψει» τα κομμάτια της και να έχει κατασταλάξει 100% στο τι θέλει και τι σκοπεύει να κάνει με αυτά όταν τα ηχογραφήσει. Οπότε, αυτό παίρνει κάποιο χρόνο. Η αλήθεια όμως είναι ότι, αν η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν διαφορετική όσον αφορά το οικονομικό, τότε κάποιες διεργασίες θα γίνονταν γρηγορότερα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα βγάζαμε 1 δίσκο τον χρόνο, αλλά ότι θα μεσολαβούσε μικρότερο διάστημα μεταξύ σύνθεσης─ηχογράφησης και ηχογράφησης─παρουσίασης. 

Αυτό το οποίο βλέπω στις δύο κυκλοφορίες σας και μάλλον δεν θα αλλάξει είναι το έντονο χρώμα της μελωδίας σας, η οποία μαγνητίζει τον ακροατή και τον ανεβάζει στα ουράνια. Το postrock είναι γεμάτο από μελωδίες, αρκετές όμως μοιάζει να είναι αδιάφορες ή ουδέτερες. Τι είναι αυτό που γεννά μία καλή και ποιοτική μελωδία;
Αυτό είναι λίγο δύσκολο έως αδύνατον να απομονωθεί ως αυτόνομο χαρακτηριστικό. Σε άτομα με διαφορετικά γούστα αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Οπότε δεν μπορεί κάποιος αντικειμενικά να πει ότι η τάδε μελωδία είναι καλή και ποιοτική και η δείνα όχι. Αυτό που χαρακτηρίζει τις δικές μας είναι ότι είναι πιο δυναμικές από ό,τι είναι συνήθως οι μελωδίες στο είδος αυτό, θυμίζοντας άλλες μουσικές (modern american rock/metal, post-hardcore). Αυτό δεν τις καθιστά απαραίτητα πιο ποιοτικές αλλά, αν μη τι άλλο, είναι χαρακτηριστικό μας. 

Πώς ξεκινάτε να δημιουργείτε ένα τραγούδι; Εστιάζετε πρώτα στη μελωδία, στο στοιχείο του groove με τα riffs ή υπάρχει κάτι άλλο; Γενικά, συνθέτετε όλοι μαζί ή κάποιος είναι ο βασικός συνθέτης και έρχονται οι άλλοι να ολοκληρώσουν την αρχική ιδέα;
Μιας και μιλάμε κυρίως για κιθαριστική μουσική (ειδικά στη μπάντα αυτή), οι ιδέες έρχονται αρχικά από κάποιον κιθαρίστα μας. Αυτός φτιάχνει μια ραχοκοκαλιά από 3-4 ιδέες που έχει στο μυαλό του, τις παρουσιάζει στην μπάντα, εξηγώντας περίπου πώς έχει σκεφτεί να παιχτούν, και αφήνει τα υπόλοιπα μέλη να περάσουν την προσωπικότητά τους. Ενδεχομένως να στείλει και από πριν ένα πρόχειρο demo, αν έχει κάτι πιο ολοκληρωμένο στο μυαλό του και θέλει να το αποτυπώσει, ώστε να το καταλάβουν καλύτερα και οι υπόλοιποι. Αυτό που αρχικά έφτιαξε ο εκάστοτε κιθαρίστας δουλεύεται και παίζεται στην πρόβα, μέρη μεταποιούνται, προστίθενται ή αφαιρούνται, έτσι που το τελικό κομμάτι προκύπτει ως δουλειά και των 5 ατόμων. 

Μιας και ανέφερα τη μελωδία και τα riffs, τι θεωρείς πιο σημαντικό για τη μουσική σας από αυτά τα δύο; Αν βέβαια κάποιο από αυτά έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, διότι νομίζω ότι η επιλεκτική ποσότητα των groove σημείων είναι απαραίτητη για τη μετάβαση από μια ηλεκτρισμένη στιγμή σε μια πιο γαλήνια και το αντίστροφο.
Εμείς δίνουμε την ίδια σημασία και στα δύο, καθώς έχουν διαφορετική λειτουργία μέσα στο ίδιο κομμάτι. Μια ολοκληρωμένη σύνθεση της μουσικής μας έχει και από τα δύο. 

Πώς προέκυψε και πώς σχετίζεται η προπόνηση του Chewbacca από τον Yoda με την υπόλοιπη ιδέα του δίσκου;
Όλοι μας είμαστε fans του Star Wars. Ο τίτλος έπεσε σαν random ιδέα, όταν μια μέρα αναρωτηθήκαμε τι θα γινόταν αν αντί του Luke, ο Yoda είχε εκπαιδεύσει τον Chewie. Μας άρεσε το “Yoda Trains Chewbacca” και αποφασίσαμε να το βάλουμε ως τίτλο στο κομμάτι που παίζαμε σε εκείνη την πρόβα. 

Η δική σας «προπόνηση» πώς πάει αυτόν τον καιρό; Ετοιμάζεστε και για εμφανίσεις πέρα από την Αθήνα για την παρουσίαση του ντεμπούτου; Για το εξωτερικό υπάρχει κάποιο πλάνο, μιας και οι άνθρωποι εκεί σας αγκάλιασαν πιο γρήγορα από ό,τι εδώ, αν δεν κάνω λάθος.
Αυτόν τον καιρό έχουμε τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα πρόβες για το live της παρουσίασης του δίσκου. Έχουμε παράλληλα και πολλά σχετικά διαδικαστικά τρεχάματα, αλλά όλα βαίνουν καλώς. Μετά την παρουσίαση, έχουμε κάποια άμεσα σχέδια για live στην επαρχία. Να αναμένετε λεπτομέρειες πολύ σύντομα. Όσον αφορά το εξωτερικό, είναι επίσης στο πλάνο, αλλά ακόμα δεν έχουμε κλείσει κάτι.

Πάμε σε μια ιστορική βραδιά. Το ημερολόγιο έγραφε 25 Φεβρουαρίου, και η τελευταία εμφάνιση των Maybeshewill ήταν γεγονός. Ποιες οι σκέψεις και τα συναισθήματα πριν, ενδιάμεσα και μετά το τέλος της βραδιάς; Πώς νιώθετε που ανοίξατε αυτήν τη συναυλία;
Είμαστε ευγνώμονες που είχαμε αυτή την ευκαιρία. Νομίζω ότι οι Maybeshewill είναι από τις λίγες post-rock μπάντες που αρέσουν και στους πέντε μας ── τις περισσότερες φορές διαφωνούμε. Μάλιστα, όταν είχαν έρθει το 2012, είχαμε πάει τέσσερις από τους πέντε στο live. Μας άρεσε που θα παίζαμε σε ένα τόσο ωραίο venue με μια τόσο ωραία μπάντα και, παρά τις αναποδιές που έτυχαν σε εκείνο το live, μείναμε πολύ ικανοποιημένοι από το πώς παίξαμε και το τι βγάλαμε επί σκηνής.

Γενικά, πώς βλέπεις εσύ αυτή την κίνηση των Maybeshewill; Πιστεύεις ότι είναι πιο τίμιο που είπαν «σταματάμε, αλλά δεν ξέρουμε αν αυτό είναι απλά ένα διάλειμμα ή ένα οριστικό τέλος» από το να έλεγαν «τελειώσαμε» και μετά από 2-3 χρόνια να το μετάνιωναν; Το δεύτερο είναι και κάτι σύνηθες τον τελευταίο καιρό, και ίσως κάπως έτσι να αλλοιώνεται η αξία της μουσικής.
Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτές οι δύο δηλώσεις είναι ένα και το αυτό. Αν γυρίσει μια μπάντα που σταμάτησε να παίζει και ξανακάνει live μετά από χρόνια ή βγάλει δίσκο ας πούμε, τότε κανένας δεν θα γυρίσει να πει ότι: «Α, μα αυτοί είχαν πει ότι σταμάτησαν. Ψέματα είπαν». Ούτε θα δώσει κανείς εύσημα επειδή «αυτή η μπάντα είχε πει ότι μπορεί να ξαναπαίξουν, καλά έκαναν και το είπαν». Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία. Αν σε κάποιον αρέσει μια μπάντα που σταμάτησε να παίζει, τότε θα την ακούσει αν ξαναρχίσει να παίζει. Δεν πιστεύω ότι αλλοιώνεται η αξία της μουσικής. Ο καλλιτέχνης δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγεί γιατί σταματάει ή γιατί κάνει διάλειμμα. Προσωπικά, σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ άσχημο μονάχα το να λέει μια μπάντα/ένας καλλιτέχνης ότι σταματάει τη δημιουργία και την καριέρα του, επειδή είπε όσα είχε να πει, αλλά μετά από ένα διάστημα αρχίζει πάλι τα live με (εμφανή) στόχο τα λεφτά. Εκεί θεωρώ ότι χάνει την αξία του. Ωστόσο, αυτό συνηθίζεται σε άλλα είδη πέρα από τον δικό μας χώρο. 

Κάτι άλλο. Οι MONO, σε κάποιους δίσκους τους, είχαν τη συνοδεία ορχήστρας και το αποτέλεσμα όχι μόνο τους δικαίωσε αλλά τους εκτόξευσε μουσικά. Εσύ αν θα επέλεγες να κάνετε ένα δίσκο με τη συνοδεία μουσικών ενός διαφορετικού ηχοτοπίου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Δεν το έχουμε σκεφτεί. Οι ΜΟΝΟ είναι πιο λυρική μπάντα. Πιο λυρική από τις περισσότερες λυρικές μπάντες, αν θέλεις την ταπεινή μου γνώμη. Τα όργανα μιας ορχήστρας ταιριάζουν στο ύφος της μουσικής τους. Σε εμάς δεν ξέρω αν θα ταίριαζε κάποιο όργανο άλλης σχολής ─ μάλλον όχι. Οκ, σε αυτόν τον δίσκο είχαμε μια ακουστική (που είναι πολύ κοντά στο είδος μας) και ίσως στο μέλλον να έχουμε κοντραμπάσο σε κάποιο κομμάτι (ο μπασίστας μας ο Δημήτρης είναι και κοντραμπασίστας), αλλά αυτές οι μικρές προσθήκες δεν νομίζω ότι αλλάζουν το ηχοτοπίο μας. Περισσότερο θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός «περισσότερο chill/λιγότερο metal» κομματιού. 

Τέλος, τι είναι για σένα η μουσική και τι οι we.own.the.sky;
Η μουσική είναι ο μόνος τρόπος για να εκφράσω και να μεταδώσω τις σκέψεις, τις εικόνες και τα συναισθήματά μου. Άκουγα μουσική από πάντα και προφανώς θα ακούω για πάντα ─ είναι ένα τεράστιο κομμάτι μου. Οι we.own.the.sky είναι το μέσο για να μοιραστώ και να ταξιδέψω (συναισθηματικά και πρακτικά), παίζοντας μουσική με άλλα τέσσερα παιδιά της ηλικίας μου, με την μπάντα, τους στόχους και τα όνειρά μας να είναι αυτά που μας ενώνουν. I am a romantic boy, I really am.

Αυτό ήταν. Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας. Εύχομαι και σε σένα και στα άλλα παιδιά να είστε γεροί και, εκτός του ουρανού, να κατακτήσετε τις καρδιές μας και στα επόμενα βήματά σας. Φυσικά, ο τελευταίος λόγος ανήκει σε σένα.
Θέλω να ευχαριστήσω όσους στήριξαν και στηρίζουν την μπάντα αυτή με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτούς που μας στέλνουν μηνύματα και μας λένε ότι τους αρέσει η μουσική μας και ότι ανυπομονούν να έρθουν στο επόμενο live μας. Αυτούς που μας ρωτάνε «Πού είναι το CD παιδιά να το αγοράσουμε; Πού είναι το βινύλιο;». Αυτούς που μας κάνουν παραγγελίες για πράγματα της μπάντας και μας στηρίζουν σε ένα τόσο δύσκολο κομμάτι, το χρηματικό. Αυτούς που ακούνε τον δίσκο μας online και δίνουν ένα πόσο, όσο μπορεί ο καθένας, για αυτό που άκουσαν. Είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, έτσι μαζέψαμε λεφτά για ένα μεγάλο μέρος των εξόδων αυτού του δίσκου. Αυτούς που στα live μας σηκώθηκαν και πήραν λεωφορεία και μετρό για να έρθουν να δούν 5 άτομα να παίζουν τη μουσική τους στην παράξενη αυτή πόλη, ακόμα και με κακό καιρό ή απεργίες στα ΜΜΜ (έχουν συμβεί και τα 2), και έκατσαν μετά να συζητήσουν μαζί μας για μουσική, για κιθάρες, για πετάλια, για μπάντες, για live. Αυτή είναι η σκηνή: οι επαφές μεταξύ ατόμων και η αλληλεγγύη μέσα από όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω. Ελπίζω να είστε όλοι καλά, παιδιά! Εγώ δεν περίμενα ότι θα φτάσουμε ώς εδώ. Θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να πάμε και πιο πάνω.

Πληροφορίες: 

https://www.facebook.com/weowntheskygr/?fref=ts
https://weownthesky.bandcamp.com/
https://twitter.com/weowntheskygr
https://www.instagram.com/weowntheskygr/

Συνέντευξη: Γιάννης Κουτσουσίμος